Με τον Κώστα Λειβαδά γνωριστήκαμε πριν από τουλάχιστον είκοσι χρόνια, σε ένα ροκ μπαρ της Αθήνας. Γνωριστήκαμε από… λάθος. Μιλήσαμε για λίγο και καταλάβαμε ότι μας ένωναν και μας ενώνουν τρία πράγματα: τα Χανιά από τα οποία κατάγεται, η μουσική και το “Φαγκότο”, αυτό το αγαπημένο διαχρονικό τζαζ μπαρ στην παλιά πόλη των Χανίων. Στο “Φαγκότο” λίγο καιρό μετά έγινε η δεύτερη συνάντησή μας. Αυτός είχε έρθει να δει τους αγαπημένους του φίλους και να παίξει μουσική και εγώ πήγα να πιω την… μπύρα μου και να τον ακούσω.
Σε εκείνες τις βραδιές ο Κώστας έπαιζε συχνά και τραγουδούσε το “μεθυσμένο κορίτσι” του Μάνου Χατζιδάκι, το “Σαν να μην πέρασε μια μέρα” και το “Για να σε συναντήσω” από τα δικά του τραγούδια πριν ακόμα κυκλοφορήσουν σε δίσκο.
Μετά τη συναυλία, καθίσαμε στο μπαρ και τότε διαπιστώσαμε ότι μας άρεσαν οι αυθόρμητες στιγμές, οι ατέρμονες συζητήσεις, οι παρέες, οι μουσικές, η μυθολογία του Μάνου Χατζιδάκι που ειναι αγαπημένος συνθέτης και των δυο μας και φυσικά τα ξημερώματα στο Μελτέμι στο παλιό λιμάνι.
Ενα από εκείνα τα ξημερώματα, εκεί στο Μελτέμι, ο Κώστας Λειβαδάς πάνω σε χαρτοπετσέτες που είχε πάρει νωρίτερα από το Φαγκότο, έγραφε στίχους με βάση τις μικρές και μεγάλες στιγμές που ο ίδιος ζούσε.
Ο Κώστας Λειβαδάς είναι ένας γνήσιος συλλέκτης στιγμών. Ζει και βιώνει το καθετί της καθημερινότητας, από το πιο απλό έως το πιο δύσκολο, ώς κάτι μοναδικό και δημιουργικό. Οπως ο ίδιος γράφει σε ένα τραγούδι του, “είναι η ζωή μικρές στιγμές και τίποτε άλλο”. Και το εννοεί.
Λατρεμένο μέρος τόσο εμού όσο και του Κώστα, η πλατεία Μαβίλη στην Αθήνα και η παλιά πόλη στα Χανιά.
Σε αυτή την παλιά πόλη και σε αγαπημένες του γειτονιές όπως ο Τοπανάς, έχει περάσει μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής του στα Χανιά. Παράλληλα, γνωρίζει λεπτομέρειες για την ιστορία και τον πολιτισμό της παλιάς πόλης που εμείς, οι μόνιμοι κάτοικοι των Χανίων, κοντεύουμε να ξεχάσουμε. Ο Κώστας Λειβαδάς μου μίλησε πρώτη φορά για την λατινική επιγραφή** που σώζεται στην Πύλη του Μεγάρου Ρενιέρ στην παλιά πόλη και τον είχε συγκλονίσει.
Ο ίδιος μου είχε δώσει πρώτη φορά συνέντευξη πριν το 2000. Τότε είχε προτείνει την δημιουργία και υλοποίηση στα Χανιά ενός μεσογειακού μουσικού φεστιβάλ. Ενός φεστιβάλ που θα συγκεντρώνει την αφρόκρεμα της μουσικής και της τέχνης από όλη τη Μεσόγειο και που θα αποτελούσε κάτι διαφορετικό και συνάμα ενδιαφέρον για την Κρήτη. Η πρόταση αυτή μέχρι σήμερα δεν έχει υλοποιηθεί αλλά… ποτέ δεν είναι αργά.
Τώρα, είκοσι και πλέον χρόνια φιλίας με τον Κώστα Λειβαδά, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον έχω φίλο.
Και είναι τυχερά τα Χανιά που κατάγεται από εδώ ένας από τους πιο ταλαντούχους Ελληνες στιχουργούς και μουσικοσυνθέτες της εποχής μας. Με τραγούδια του να έχουν φτάσει στην κορυφή της ελληνικής δισκογραφίας, όπως το “η Επιμονή σου” και το “Σαν να μην πέρασε μια μέρα” και που έχουν παιχτεί - τραγουδηθεί τόσο σε ροκ μπαρ όσο και σε λαικές μουσικές σκηνές. Με τραγούδια της ψυχής που γίνονται διαχρονικά και μιλάνε στις καρδιές των ακροατών.
Με δίσκους, όπως το συλλεκτικό cd του “18 χρόνια δρόμος” στο οποίο συντελείται ένα πραγματικά μαγευτικό μουσικό ταξίδι σε χρόνους, τόπους, εποχές και ανθρώπους. Σε επιθυμίες και όνειρα. Με στίχους να λένε:
«Μιλάω με τραγούδια και χάνομαι εκεί που οι άγιοι των δρόμων διαβάζουν μια ευχή στα μαύρα νερά, στην ψεύτρα φωτιά κρατήσου απ’ τη στάχτη του ονείρου”.
Σε αυτόν τον δρόμο των ονείρων μάς ταξιδεύει ο Κώστας με τους στίχους και τη μουσική του.
Και σε αυτόν τον χώρο, το Μουσείο Τυπογραφίας, το οποίο θαύμασε ο Κώστας Λειβαδάς από την πρώτη επίσκεψή του, θα απολαύσουμε τον ίδιο σε ένα ταξίδι με στίχους και μουσική. Να σαι καλά φίλε Κώστα.
*Ομιλία στην παρουσίαση του νέου διπλού cd - συλλογή του Κώστα Λειβαδά: “18 χρόνια δρόμος”, στο Μουσείο Τυπογραφίας.
**Η λατινική επιγραφή που σώζεται στην Πύλη του Μεγάρου Ρενιέρ στην παλιά πόλη μεταφράζεται ως εξής: «Πολλά έφερε, έκαμε και μελέτησε ο γλυκός πατέρας, κοπίασε και ίδρωσε. Ας τον σκεπάζει αιώνια γαλήνη».
(Χανιώτικα νέα - 16/1/2016)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/kostas-livadas-sillektis-stigmon/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου