Του Γ. ΛΥΒΙΑΚΗ
Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά η σκέψη παραμένει στα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, μετά τη δολοφονία του Αλέξη. Στα χιλιάδες παιδιά αυτής της πόλης και στα δεκάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα που βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν και να φωνάξουν: όχι άλλο αίμα τόσο άδικα, όχι άλλη καταπίεση.
Μα ακόμα και να πουν στους μεγαλύτερους: δεν είμαστε η γενιά της αφασίας, δεν είμαστε ρομπότ, είμαστε εδώ, ενεργοί πολίτες, βαθιά ανήσυχοι, αλλά και αβέβαιοι για το μέλλον που μας ετοιμάζετε. Για όλα αυτά που γίνονται ή θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς. Για το καλό μας, χωρίς να μας ρωτήσετε. Γιατί μόνον εσείς νομίζετε ότι το ξέρετε. Αλλά υπάρχουμε και εμείς, που αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον. Οχι μόνο για εμάς, μα για όλους.
Αυτά μού έλεγε ένα παιδί σε μια συζήτησή μας τις προηγούμενες ημέρες. Και μου θύμισε το γράμμα των φίλων του Αλέξη, ειδικά το σημείο στο οποίο αναφέρουν: «Υλη παντού, αγάπη πουθενά».
Αλήθεια, πόσοι πήραμε το μήνυμα από αυτό το γράμμα και από την εξέγερση των νέων; Και ειδικότερα, πόσοι έλαβαν το μήνυμα από αυτούς που κατέχουν την εξουσία; Την όποια εξουσία! Και η αγάπη; Πού είναι η αγάπη; Αυτή που τόσο εύκολα χάνεται στην ύλη! Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά η σκέψη παραμένει στα παιδιά. Σε όλα τα παιδιά στα οποία ανήκει το μέλλον...
Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά από προχθές η σκέψη βρίσκεται και στη Λωρίδα της Γάζας. Εκεί όπου γίνεται η χειρότερη ισραηλινή επίθεση από το 1967. Οργή και θρήνος πνίγουν τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ απροκάλυπτα υπέρ του Ισραήλ είναι η Αμερική, μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Πώς να γιορτάσεις; Πώς να χαρείς; Πώς να μην αντιδράσεις σε όλα αυτά που συμβαίνουν κοντά μας ή μακριά μας; Στην ουσία όλα γίνονται δίπλα μας, σ' αυτό το παγκόσμιο χωριό. Και όλα επηρεάζουν τη ζωή στον πλανήτη Γη. Μέρες γιορτινές, λοιπόν, αλλά όχι για όλους. Και προπαντός όχι για τους ταλαιπωρημένους Παλαιστινίους. Εκεί, στη Μέση Ανατολή. Εκεί όπου ο φαύλος κύκλος του αίματος δεν λέει να κλείσει. Εκεί όπου το Ισραήλ έχει σπείρει αυτές τις μέρες τον πανικό και τον τρόμο. Εκεί όπου δυστυχώς η Διεθνής Κοινότητα δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Εκεί όπου...
(Ελευθεροτυπία - 30/12/2008)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=3679
Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά η σκέψη παραμένει στα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, μετά τη δολοφονία του Αλέξη. Στα χιλιάδες παιδιά αυτής της πόλης και στα δεκάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα που βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν και να φωνάξουν: όχι άλλο αίμα τόσο άδικα, όχι άλλη καταπίεση.
Μα ακόμα και να πουν στους μεγαλύτερους: δεν είμαστε η γενιά της αφασίας, δεν είμαστε ρομπότ, είμαστε εδώ, ενεργοί πολίτες, βαθιά ανήσυχοι, αλλά και αβέβαιοι για το μέλλον που μας ετοιμάζετε. Για όλα αυτά που γίνονται ή θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς. Για το καλό μας, χωρίς να μας ρωτήσετε. Γιατί μόνον εσείς νομίζετε ότι το ξέρετε. Αλλά υπάρχουμε και εμείς, που αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον. Οχι μόνο για εμάς, μα για όλους.
Αυτά μού έλεγε ένα παιδί σε μια συζήτησή μας τις προηγούμενες ημέρες. Και μου θύμισε το γράμμα των φίλων του Αλέξη, ειδικά το σημείο στο οποίο αναφέρουν: «Υλη παντού, αγάπη πουθενά».
Αλήθεια, πόσοι πήραμε το μήνυμα από αυτό το γράμμα και από την εξέγερση των νέων; Και ειδικότερα, πόσοι έλαβαν το μήνυμα από αυτούς που κατέχουν την εξουσία; Την όποια εξουσία! Και η αγάπη; Πού είναι η αγάπη; Αυτή που τόσο εύκολα χάνεται στην ύλη! Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά η σκέψη παραμένει στα παιδιά. Σε όλα τα παιδιά στα οποία ανήκει το μέλλον...
Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά από προχθές η σκέψη βρίσκεται και στη Λωρίδα της Γάζας. Εκεί όπου γίνεται η χειρότερη ισραηλινή επίθεση από το 1967. Οργή και θρήνος πνίγουν τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ απροκάλυπτα υπέρ του Ισραήλ είναι η Αμερική, μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Πώς να γιορτάσεις; Πώς να χαρείς; Πώς να μην αντιδράσεις σε όλα αυτά που συμβαίνουν κοντά μας ή μακριά μας; Στην ουσία όλα γίνονται δίπλα μας, σ' αυτό το παγκόσμιο χωριό. Και όλα επηρεάζουν τη ζωή στον πλανήτη Γη. Μέρες γιορτινές, λοιπόν, αλλά όχι για όλους. Και προπαντός όχι για τους ταλαιπωρημένους Παλαιστινίους. Εκεί, στη Μέση Ανατολή. Εκεί όπου ο φαύλος κύκλος του αίματος δεν λέει να κλείσει. Εκεί όπου το Ισραήλ έχει σπείρει αυτές τις μέρες τον πανικό και τον τρόμο. Εκεί όπου δυστυχώς η Διεθνής Κοινότητα δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Εκεί όπου...
(Ελευθεροτυπία - 30/12/2008)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=3679
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου