Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Κορυφώνεται η κίνηση στην αγορά εν όψει των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρόνιας και οι τοπικές επιχειρήσεις περιμένουν μια οικονομική ανάσα σε αυτήν τη δύσκολη εποχή. Ας τις προτιμήσουμε, όπως ζητούν οι σύλλογοι των επαγγελματιών, των εμπόρων και άλλοι φορείς. Άλλωστε, σε μια επίσκεψη στην τοπική επιχείρηση, υπάρχει και η διαπροσωπική επαφή και επικοινωνία με τον καταστηματάρχη, σε αντίθεση με τα μεγάλα πολυκαταστήματα του... χάους.
“Ποιος αλήθεια είμαι
εγώ και που πάω”
Το τραγούδι: “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη” του Διονύση Σαββόπουλου τραγούδησαν 100 φοιτητές από δραματικές σχολές την περασμένη Τρίτη στην πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρόμενοι για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη. Η είδηση πέρασε απαρατήρητη από τα ΜΜΕ που επικεντρώνουν στα επεισόδια και όχι τόσο στις ειρηνικές ή και καλλιτεχνικές διαμαρτυρίες. Ήταν την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης του Δήμου Αθηναίων για τη φωταγώγηση του δέντρου.
Εκεί βρέθηκε και μια Χανιώτισσα η οποία μας ενημέρωσε με e-mail που έστειλε στη στήλη. "Σου στέλνω αυτό το e-mail για να σου αναφέρω ένα γεγονός που συνέβη στην Αθήνα την Τρίτη και που δυστυχώς πολλοί λίγοι αναφέρθηκαν σ' αυτό, προσπαθώντας να θάψουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και τη σημασία τους", αναφέρει μεταξύ άλλων για να προσθέσει:
Περίπου 100 φοιτητές από δραματικές σχολές τραγουδούσαν την «ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», τραγούδι του Σαββόπουλου:
Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
Που πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στον θάνατο κολυμπάς
και όλες οι αντέννες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού
ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
που πας παλικάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το λαό
ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ...
Καταλήγοντας η φοιτήτρια σημειώνει:
"Δεν κατακρίνω τον κόσμο που θέλει να ξεχάσει την αθλιότητα που επικρατεί, τα προβλήματά του και να ξεφύγει ίσως από την καθημερινότητα, αλλά τους πολιτικούς που προσπαθούν να «θάψουν» το θέμα, να εκμεταλλευτούν μόνο τα κακά της υπόθεσης όπως τις λεηλασίες, να στρέψουν τον λαό εναντίον των παιδιών που επιτέλους δείχνουν την αντίθεσή τους σε όλη αυτή τη σαπίλα και σιγά - σιγά να συνεχίσουν τις αυθαιρεσίες τους εις βάρος μας. Έτσι σαν να μην έγινε τίποτα... Γιατί αυτό που φοβόμαστε είναι η απουσία της δικαιοσύνης και σ' αυτήν την υπόθεση όπως και σε άλλες παρόμοιες"...
(Χανιώτικα νέα - 19/12/2008)
Κορυφώνεται η κίνηση στην αγορά εν όψει των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρόνιας και οι τοπικές επιχειρήσεις περιμένουν μια οικονομική ανάσα σε αυτήν τη δύσκολη εποχή. Ας τις προτιμήσουμε, όπως ζητούν οι σύλλογοι των επαγγελματιών, των εμπόρων και άλλοι φορείς. Άλλωστε, σε μια επίσκεψη στην τοπική επιχείρηση, υπάρχει και η διαπροσωπική επαφή και επικοινωνία με τον καταστηματάρχη, σε αντίθεση με τα μεγάλα πολυκαταστήματα του... χάους.
“Ποιος αλήθεια είμαι
εγώ και που πάω”
Το τραγούδι: “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη” του Διονύση Σαββόπουλου τραγούδησαν 100 φοιτητές από δραματικές σχολές την περασμένη Τρίτη στην πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρόμενοι για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη. Η είδηση πέρασε απαρατήρητη από τα ΜΜΕ που επικεντρώνουν στα επεισόδια και όχι τόσο στις ειρηνικές ή και καλλιτεχνικές διαμαρτυρίες. Ήταν την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης του Δήμου Αθηναίων για τη φωταγώγηση του δέντρου.
Εκεί βρέθηκε και μια Χανιώτισσα η οποία μας ενημέρωσε με e-mail που έστειλε στη στήλη. "Σου στέλνω αυτό το e-mail για να σου αναφέρω ένα γεγονός που συνέβη στην Αθήνα την Τρίτη και που δυστυχώς πολλοί λίγοι αναφέρθηκαν σ' αυτό, προσπαθώντας να θάψουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και τη σημασία τους", αναφέρει μεταξύ άλλων για να προσθέσει:
Περίπου 100 φοιτητές από δραματικές σχολές τραγουδούσαν την «ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», τραγούδι του Σαββόπουλου:
Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
Που πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στον θάνατο κολυμπάς
και όλες οι αντέννες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού
ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
που πας παλικάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το λαό
ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ...
Καταλήγοντας η φοιτήτρια σημειώνει:
"Δεν κατακρίνω τον κόσμο που θέλει να ξεχάσει την αθλιότητα που επικρατεί, τα προβλήματά του και να ξεφύγει ίσως από την καθημερινότητα, αλλά τους πολιτικούς που προσπαθούν να «θάψουν» το θέμα, να εκμεταλλευτούν μόνο τα κακά της υπόθεσης όπως τις λεηλασίες, να στρέψουν τον λαό εναντίον των παιδιών που επιτέλους δείχνουν την αντίθεσή τους σε όλη αυτή τη σαπίλα και σιγά - σιγά να συνεχίσουν τις αυθαιρεσίες τους εις βάρος μας. Έτσι σαν να μην έγινε τίποτα... Γιατί αυτό που φοβόμαστε είναι η απουσία της δικαιοσύνης και σ' αυτήν την υπόθεση όπως και σε άλλες παρόμοιες"...
(Χανιώτικα νέα - 19/12/2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου