Αρκετά άρθρα σε εφημερίδες και διαδικτυακές ιστοσελίδες είδαν το “φως” τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τηλεοπτική εκπομπή όπου υποστηρίχθηκε ότι και σήμερα έχουμε… “χούντα”.
Είναι ανησυχητική αυτή η απλούστευση που “πηγάζει” από την κρίση και φαίνεται να “υιοθετούν” ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού – θύματα μιας κρίσης για την οποία δεν έχουν καμία ευθύνη και μέτρων για τα οποία δεν έδωσαν -φυσικά- τη συγκατάθεσή τους.
Είναι, ωστόσο, προφανές ότι αν είχαμε “χούντα” δεν θα μπορούσε κανείς να βγει στην τηλεόραση και να υποστηρίξει ότι έχουμε… χούντα. Αυτός ο οδοστρωτήρας της πολιτικής ισοπέδωσης που δεν αφήνει τίποτα όρθιο, ανοίγει τον δρόμο σε επικίνδυνες ατραπούς.
Τον Μάρτιο του 2013 παρουσιάστηκε στα Χανιά το βιβλίο του Μανώλη Μπαντουράκη: “Το ημερολόγιο της εξορίας”, το οποίο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «είναι η ιστορία της ζωής μας μέσα στα 3 χρόνια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γιούρα και τη Λέρο». Στην παρουσίαση είχε μιλήσει ο πολιτικός μηχανικός -ο οποίος έχει αγωνιστεί για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα- Μανώλης Γκαζής, ο οποίος είχε πει:
«Οποιοδήποτε βιβλίο μας φέρνει στη μνήμη σκληρές στιγμές της χώρας μας είναι ωφέλιμο. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που, δυστυχώς, με έναν πολύ εύκολο λαϊκισμό είναι αρκετός ο κόσμος ο οποίος παγιδεύεται στο σύνθημα ότι “και τώρα χούντα έχουμε”. Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία να μάθουν πολλοί, που δεν ξέρουν, τι θα πει χούντα».
Η δημοκρατία, λοιπόν, σου επιτρέπει να την κρίνεις, ακόμα και να τη… βρίζεις, η χούντα όχι. Δημοκρατική είναι η πολιτεία που δίνει βήμα ελεύθερο ακόμη και στους αρνητές της και δημοκρατική είναι η κοινωνία που δέχεται ή τουλάχιστον ανέχεται τη διαφορετική άποψη, υπερασπίζεται το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, είναι ελεύθερη, αλληλέγγυα και ανοιχτή.
Είναι, ωστόσο, προφανές ότι υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα όταν διαπιστώνεται ασυνέπεια λόγων και έργων πολιτικών και κυβερνήσεων, που ξεχνούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και αποφασίζουν ερήμην της κοινωνίας. Ή όταν τα ΜΑΤ επιτίθενται σε διαδηλωτές – φοιτητές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Είναι συμπεριφορές αντιδημοκρατικές. Αυτό, όμως, το έλλειμμα Δημοκρατίας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον αν και εφ” όσον η ίδια η κοινωνία ενεργά συμμετάσχει στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και όχι (μόνο) διά της ψήφου της -όπως συμβαίνει στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία που όχι λίγες φορές την έχει διαψεύσει.
Ζητούμενο είναι η -περισσότερη- συμμετοχική δημοκρατία, ώστε ο πολίτης να γίνει, σε έναν βαθμό, πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Σημαντικό είναι οι πολίτες να αγωνίζονται για δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία τελευταία περιορίζονται -τα δικαίωματα στην εργασία, στη δωρεάν Παιδεία και Υγεία, που τείνουν να εξαφανίσουν οι σύγχρονες πολιτικές- είναι αδιαπραγμάτευτα. O μηδενισμός δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα δεν εξασφαλίζει ένα καλύτερο αύριο.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 14.11.2014)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/chounta-aploustefsis-ke-midenismos/#
Είναι ανησυχητική αυτή η απλούστευση που “πηγάζει” από την κρίση και φαίνεται να “υιοθετούν” ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού – θύματα μιας κρίσης για την οποία δεν έχουν καμία ευθύνη και μέτρων για τα οποία δεν έδωσαν -φυσικά- τη συγκατάθεσή τους.
Είναι, ωστόσο, προφανές ότι αν είχαμε “χούντα” δεν θα μπορούσε κανείς να βγει στην τηλεόραση και να υποστηρίξει ότι έχουμε… χούντα. Αυτός ο οδοστρωτήρας της πολιτικής ισοπέδωσης που δεν αφήνει τίποτα όρθιο, ανοίγει τον δρόμο σε επικίνδυνες ατραπούς.
Τον Μάρτιο του 2013 παρουσιάστηκε στα Χανιά το βιβλίο του Μανώλη Μπαντουράκη: “Το ημερολόγιο της εξορίας”, το οποίο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «είναι η ιστορία της ζωής μας μέσα στα 3 χρόνια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γιούρα και τη Λέρο». Στην παρουσίαση είχε μιλήσει ο πολιτικός μηχανικός -ο οποίος έχει αγωνιστεί για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα- Μανώλης Γκαζής, ο οποίος είχε πει:
«Οποιοδήποτε βιβλίο μας φέρνει στη μνήμη σκληρές στιγμές της χώρας μας είναι ωφέλιμο. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που, δυστυχώς, με έναν πολύ εύκολο λαϊκισμό είναι αρκετός ο κόσμος ο οποίος παγιδεύεται στο σύνθημα ότι “και τώρα χούντα έχουμε”. Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία να μάθουν πολλοί, που δεν ξέρουν, τι θα πει χούντα».
Η δημοκρατία, λοιπόν, σου επιτρέπει να την κρίνεις, ακόμα και να τη… βρίζεις, η χούντα όχι. Δημοκρατική είναι η πολιτεία που δίνει βήμα ελεύθερο ακόμη και στους αρνητές της και δημοκρατική είναι η κοινωνία που δέχεται ή τουλάχιστον ανέχεται τη διαφορετική άποψη, υπερασπίζεται το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, είναι ελεύθερη, αλληλέγγυα και ανοιχτή.
Είναι, ωστόσο, προφανές ότι υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα όταν διαπιστώνεται ασυνέπεια λόγων και έργων πολιτικών και κυβερνήσεων, που ξεχνούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και αποφασίζουν ερήμην της κοινωνίας. Ή όταν τα ΜΑΤ επιτίθενται σε διαδηλωτές – φοιτητές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Είναι συμπεριφορές αντιδημοκρατικές. Αυτό, όμως, το έλλειμμα Δημοκρατίας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον αν και εφ” όσον η ίδια η κοινωνία ενεργά συμμετάσχει στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και όχι (μόνο) διά της ψήφου της -όπως συμβαίνει στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία που όχι λίγες φορές την έχει διαψεύσει.
Ζητούμενο είναι η -περισσότερη- συμμετοχική δημοκρατία, ώστε ο πολίτης να γίνει, σε έναν βαθμό, πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Σημαντικό είναι οι πολίτες να αγωνίζονται για δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία τελευταία περιορίζονται -τα δικαίωματα στην εργασία, στη δωρεάν Παιδεία και Υγεία, που τείνουν να εξαφανίσουν οι σύγχρονες πολιτικές- είναι αδιαπραγμάτευτα. O μηδενισμός δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα δεν εξασφαλίζει ένα καλύτερο αύριο.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 14.11.2014)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/chounta-aploustefsis-ke-midenismos/#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου