Λεωνίδας Κακάρογλου: "Μνήμη σχεδόν πλήρης"

«Η νύχτα δεν τελειώνει
Ξεκουράζεται στα μάτια σου
Κι ύστερα σκαρφαλώνει
Στην Ανοιξη»
Επίγραμμα, Λεωνίδας Κακάρογλου

Η ποίηση του Λεωνίδα Κακάρογλου είναι ιδιαίτερη και σπουδαία. Σκοτεινή και φωτεινή συγχρόνως. Γλυκιά και μελαγχολική. Θλιμμένη ενίοτε. Μα, υπάρχει ποίηση χωρίς θλίψη; Το νέο του βιβλίο, «Μνήμη σχεδόν πλήρης» (έκδοση από το βιβλιοπωλείο της Εστίας), έρχεται να εξωτερικεύσει σκέψεις και συναισθήματα του ποιητή. Σκέψεις που μετατρέπονται σε λογοτεχνικές ζωγραφιές.

«Τώρα τους χειμώνες
Βρέχει ελάχιστα
Κι έτσι την ομπρέλα σου
Τη φύλαξα στη ντουλάπα
Και δεν την ανοίγω ποτέ πια
Φοβάμαι πως αν ξεγελαστώ
Και την ανοίξω
Παλιές βροχές που τη μουσκέψανε
Θα με παρασύρουν
Στο ρυάκι
Της απουσίας σου»

Οι στίχοι του πρώτου ποιήματος του βιβλίου, «Δανεική ομπρέλα», μας προϊδεάζουν για τη συνέχεια. Μα δεν γίνεται να μη σταθούμε αμέσως και στο επόμενο ποίημα, «Τι γρήγορα περνάει ο καιρός»:

«Κοιμάμαι με το φως αναμμένο
Λένε πως διώχνει τα άσχημα όνειρα
Και θρυμματίζει το σκοτάδι του δωματίου
Σε μικρά κομμάτια αναμνήσεων
Που ταξιδεύουν τη σιωπή
Να γίνει αντίλαλος
Στους λεκιασμένους τοίχους

Οι φωνές
Στα όνειρα έμειναν»

Ετσι είναι το ποιητικό σύμπαν του Λεωνίδα Κακάρογλου. Μας εντάσσει σε έναν άλλον κόσμο. Μας ταράζει την ψυχή. Δε μας αφήνει αδιάφορους. Δεν μας επιτρέπει να το προσπεράσουμε αμέριμνοι.
Ο ποιητής αναφέρεται σε αγαπημένα του πρόσωπα. Θυμάται στιγμές και μετατρέπει τις εικόνες που έζησε σε λέξεις που θα μείνουν στον χρόνο.

Ακόμα και όταν ο ποιητικός λόγος προέρχεται από τη «μοναξιά» αλλά με έναν εσωτερικό λεκτικό πλούτο:

«Είπες «Συνήθισα να μένω μόνη»
Τι να σου απαντήσω δεν ξέρω
Μόνον όταν ξυπνώ τη νύχτα
Ανήσυχος
Και φοβισμένος
Πως έφτασε το τέλος μου
Ηθελα να σου κρατώ το χέρι»

Ιδιαίτερα συγκινητικά, επίσης, τα ποιήματά του, «Εκδρομή» – στη μνήμη της μητέρας του, Χαμένες λέξεις, Παλιό Τραγούδι, το ομώνυμο του βιβλίου «Μνήμη σχεδόν πλήρης», αλλά και το τετράστιχο Ορυχείο:

«Ολο ρωγμές στο ορυχείο του κορμιού σου
Δεν ξέρω που να χωθώ
Το πολύτιμο μετάλλευμα
Για να μαζέψω»

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Κρήτης, αλλά και της γενιάς του. Η προσφορά του στα Χανιά μέσα από την πολυετή απασχόληση του ως υπεύθυνου του δημοτικού κινηματογράφου του Κήπου, μέσα από συναυλίες που έχει διοργανώσει (χαρακτηριστικά αναφέρουμε τις εκδηλώσεις με τη Σαβίνα Γιαννάτου κατά τα προηγούμενα χρόνια), μέσα από την κινηματογραφική λέσχη του θεάτρου “Κυδωνία” το τελευταίο διάστημα, αλλά και μέσα από τη λογοτεχνία, είναι πολύτιμη.
Και το νέο του βιβλίο αποτελεί έναν πραγματικό φάρο πολιτισμού.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 24/3/2014)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/mnimi-schedon-pliris/#ixzz2wurdO8T3