Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Απομεσήμερο Κυριακής γευματίζουμε με τη μικρή μου κόρη σ' έναν πεζόδρομο στα Εξάρχεια. Μόλις κατέθεσε τη διπλωματική της εργασία για την εικονική πραγματικότητα, πώς αυτή «επεμβαίνει» στις κοινωνικές σχέσεις, εάν μεταλλάσσει τον ψυχισμό ή τη νόηση του ανθρώπου του εικοστού πρώτου αιώνα [και άλλα τεχνικά (και τεχνητά), που υπερβαίνουν το θεωρητικό μου υπόβαθρο].
Κουρασμένη, αλλά όχι μόνο αυτό· απογοητευμένη από τη μικρότητα που συναντά καθημερινά, από το αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον της επαγγελματικής «αποκατάστασης», από τα αναρίθμητα κινητά που βουίζουν συνεχώς στα διπλανά τραπέζια, συγκινημένη που η αδελφή της επέλεξε να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό.
(Σφουγγίζει ένα δάκρυ της). Εχει πάψει να ενδιαφέρεται για τις ιδεολογίες -εδώ και μήνες έστειλε τη συγκυβέρνηση «Αριστεράς» και σκληρής Δεξιάς εκεί που τους αρμόζει (καταλαβαίνουμε πού).
Εχει καταλήξει (αφαιρώντας το ώς τούδε κοσμοείδωλό της) ότι το μόνο που αξίζει σήμερα είναι το να είναι κάποιος καλός άνθρωπος, ειλικρινής, ανιδιοτελής, συμπάσχων· έπονται η παιδεία και ο πολιτισμός -λιτά τροφή και ρουχισμός. (Πούθε πήρε το «σκασμένο», λέω μέσα μου - σιωπώ).
Ολοι αυτοί που τρώγονται και φωνασκούν για τη σωτηρία της χώρας μόνο για τις θέσεις εξουσίας ενδιαφέρονται, μου λέει και μ' εκπλήσσει όταν τάσσεται υπέρ του νέου Λυκείου. Επρεπε να γίνει κάποτε, επινεύει ήπια· οι μαθητές να διαβάζουν αλλά και οι καθηγητές να διαβάζουν και να αξιολογούνται. Δεν αντιδρώ.
«Ο Βίας ο Πριηνεύς έλεγε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κακοί (οι πλείστοι κακοί)» καταφέρνω μόνο να ψελλίσω. «Το ξέρω -απαντά-, αυτό ακριβώς σου είπα πριν από λίγο. Τι κι αν μερικοί άνθρωποι ξέρουν, πράγματι, πολύ περισσότερα από τους άλλους· τίποτα δεν “μετράει” εάν οι γνώσεις τους δεν συνοδεύονται από καλοσύνη».
Φαντάζομαι τι τραβάνε τα παιδιά στις σχολές τους· χωρίς εργαστήρια, χωρίς βιβλιοθήκες, χωρίς καθηγητές -τι να λέμε. Τι είναι αυτό που τα ωθεί στην απαισιοδοξία; Οι ελλείψεις; Μπα. Νομίζω είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, η αδιαφορία των καθηγητών, η (συνειδητή) αδυναμία τους να έχουν επαφή με τους φοιτητές.
Ηλθαν και τα μνημόνια και η σούπα έδεσε. Μακριά στα ξένα κι ας μην έχουν οδηγό τους και προστάτη τους το φως της χώρας τους· αιώνιο, ζείδωρο, αιώνια ζείδωρο.
Αποχωριζόμαστε - μια πικρία μέσα μου, νομίζω και μέσα της. Πώς, μετά, να ακούσεις τα μεγάλα και παχιά λόγια των συνέδρων του ΣΥΡΙΖΑ; Με τι διάθεση; Μόνο θλίψη προκαλούν τα «αριστερά» φληναφήματα και οι ανέξοδες αδολεσχίες τους.
Τα παιδιά έχουν «καεί», δεν ελπίζουν τίποτα από τους τζιτζιφιόγκους της πολιτικής. Να μείνουν εδώ και να παλέψουν; Να αλλάξουν τον κόσμο; Ψηφίζοντας;
Είναι καλά να μην καταλάβουν την εξουσία και οι πιο αγνοί ιδεολόγοι· στη στιγμή θα μεταλλαχτούν ή θα γίνουν αυτό που πάντα είναι ο άνθρωπος αλλά ενόσω ιδεολογεί δεν φαίνεται: βούληση για κυριαρχία -αυτό και μόνον αυτό είναι [ένα-δυο παραδείγματα παραίτησης από την εξουσία (Σόλων, Πιττακός) δεν αρκούν].
Οποιος μπορεί ας αφήσει κατά μέρος τις ανοησίες περί ιδεολογίας και ας μας δείξει εάν είναι καλός άνθρωπος· εάν η εξουσία επιτρέπει σε κάποιον να είναι καλός...
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών - 17/10/2016)
Link: https://www.efsyn.gr/arthro/oi-kaloi-kai-oi-ideologoi
Απομεσήμερο Κυριακής γευματίζουμε με τη μικρή μου κόρη σ' έναν πεζόδρομο στα Εξάρχεια. Μόλις κατέθεσε τη διπλωματική της εργασία για την εικονική πραγματικότητα, πώς αυτή «επεμβαίνει» στις κοινωνικές σχέσεις, εάν μεταλλάσσει τον ψυχισμό ή τη νόηση του ανθρώπου του εικοστού πρώτου αιώνα [και άλλα τεχνικά (και τεχνητά), που υπερβαίνουν το θεωρητικό μου υπόβαθρο].
Κουρασμένη, αλλά όχι μόνο αυτό· απογοητευμένη από τη μικρότητα που συναντά καθημερινά, από το αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον της επαγγελματικής «αποκατάστασης», από τα αναρίθμητα κινητά που βουίζουν συνεχώς στα διπλανά τραπέζια, συγκινημένη που η αδελφή της επέλεξε να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό.
(Σφουγγίζει ένα δάκρυ της). Εχει πάψει να ενδιαφέρεται για τις ιδεολογίες -εδώ και μήνες έστειλε τη συγκυβέρνηση «Αριστεράς» και σκληρής Δεξιάς εκεί που τους αρμόζει (καταλαβαίνουμε πού).
Εχει καταλήξει (αφαιρώντας το ώς τούδε κοσμοείδωλό της) ότι το μόνο που αξίζει σήμερα είναι το να είναι κάποιος καλός άνθρωπος, ειλικρινής, ανιδιοτελής, συμπάσχων· έπονται η παιδεία και ο πολιτισμός -λιτά τροφή και ρουχισμός. (Πούθε πήρε το «σκασμένο», λέω μέσα μου - σιωπώ).
Ολοι αυτοί που τρώγονται και φωνασκούν για τη σωτηρία της χώρας μόνο για τις θέσεις εξουσίας ενδιαφέρονται, μου λέει και μ' εκπλήσσει όταν τάσσεται υπέρ του νέου Λυκείου. Επρεπε να γίνει κάποτε, επινεύει ήπια· οι μαθητές να διαβάζουν αλλά και οι καθηγητές να διαβάζουν και να αξιολογούνται. Δεν αντιδρώ.
«Ο Βίας ο Πριηνεύς έλεγε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κακοί (οι πλείστοι κακοί)» καταφέρνω μόνο να ψελλίσω. «Το ξέρω -απαντά-, αυτό ακριβώς σου είπα πριν από λίγο. Τι κι αν μερικοί άνθρωποι ξέρουν, πράγματι, πολύ περισσότερα από τους άλλους· τίποτα δεν “μετράει” εάν οι γνώσεις τους δεν συνοδεύονται από καλοσύνη».
Φαντάζομαι τι τραβάνε τα παιδιά στις σχολές τους· χωρίς εργαστήρια, χωρίς βιβλιοθήκες, χωρίς καθηγητές -τι να λέμε. Τι είναι αυτό που τα ωθεί στην απαισιοδοξία; Οι ελλείψεις; Μπα. Νομίζω είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, η αδιαφορία των καθηγητών, η (συνειδητή) αδυναμία τους να έχουν επαφή με τους φοιτητές.
Ηλθαν και τα μνημόνια και η σούπα έδεσε. Μακριά στα ξένα κι ας μην έχουν οδηγό τους και προστάτη τους το φως της χώρας τους· αιώνιο, ζείδωρο, αιώνια ζείδωρο.
Αποχωριζόμαστε - μια πικρία μέσα μου, νομίζω και μέσα της. Πώς, μετά, να ακούσεις τα μεγάλα και παχιά λόγια των συνέδρων του ΣΥΡΙΖΑ; Με τι διάθεση; Μόνο θλίψη προκαλούν τα «αριστερά» φληναφήματα και οι ανέξοδες αδολεσχίες τους.
Τα παιδιά έχουν «καεί», δεν ελπίζουν τίποτα από τους τζιτζιφιόγκους της πολιτικής. Να μείνουν εδώ και να παλέψουν; Να αλλάξουν τον κόσμο; Ψηφίζοντας;
Είναι καλά να μην καταλάβουν την εξουσία και οι πιο αγνοί ιδεολόγοι· στη στιγμή θα μεταλλαχτούν ή θα γίνουν αυτό που πάντα είναι ο άνθρωπος αλλά ενόσω ιδεολογεί δεν φαίνεται: βούληση για κυριαρχία -αυτό και μόνον αυτό είναι [ένα-δυο παραδείγματα παραίτησης από την εξουσία (Σόλων, Πιττακός) δεν αρκούν].
Οποιος μπορεί ας αφήσει κατά μέρος τις ανοησίες περί ιδεολογίας και ας μας δείξει εάν είναι καλός άνθρωπος· εάν η εξουσία επιτρέπει σε κάποιον να είναι καλός...
(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών - 17/10/2016)
Link: https://www.efsyn.gr/arthro/oi-kaloi-kai-oi-ideologoi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου