Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Καταγγέλλουν κακοποίηση ζώων

Με δηλητηριάσεις, πυροβολισμούς, εγκατάλειψη και κακοποίηση ζώων υποδέχονται στα Χανιά κάποιοι πολίτες τον νέο χρόνο.
Σύμφωνα με καταγγελίες της υπεύθυνης του φιλοζωικού συλλόγου «Η μικρή κιβωτός του Νώε», Σίλκε Βρόμπελ, αυτές τις μέρες υπάρχουν πολλά κρούσματα κακοποίησης και εγκατάλειψης ζώων, που προκαλούν όχι μόνον αγανάκτηση, αλλά και προβληματισμό.
Σύμφωνα με την κ. Βρόμπελ, πριν από δεκατέσσερις μέρες ένας Χανιώτης κατήγγειλε στον σύλλογο ότι βρήκε στον παραλιακό δρόμο του Μάλεμε να περιπλανιέται ένα σκυλί τραυματισμένο, πιθανότατα από κάποιο αυτοκίνητο.
Προχθές το βράδυ, ένα ακόμη περιστατικό συνέβη στο κέντρο της πόλης: στο πάρκο που βρίσκεται πίσω από την οδό Δασκαλογιάννη, κάποιοι έδεσαν και εγκατέλειψαν δύο μικρά σκυλιά. Χθες το πρωί, έξω από το τελωνείο στη Σούδα, κάποιοι ασυνείδητοι είχαν εγκαταλείψει, άλλα πέντε κουτάβια. «Ενημερώσαμε το τελωνείο και τον δήμαρχο Σούδας να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες αλλά μας ζητήθηκε να τα περιθάλψουμε εμείς», σημείωσε η κ. Βρόμπελ.
Εν τω μεταξύ, λίγες ώρες αργότερα χθες το πρωί, κάτοικοι που μένουν κοντά στα Νεώρια κατήγγειλαν ότι βρήκαν περίπου δεκαπέντε δηλητηριασμένες γάτες.
«Δυστυχώς, ο σύλλογος καταβάλλει προσπάθειες μόνος του, χωρίς οικονομική ενίσχυση από πουθενά, και στηρίζεται οικονομικά από το αντίστοιχο παράρτημα που έχουμε δημιουργήσει στη Γερμανία. Ολα τα έσοδά μας προέρχονται από εκεί και ελάχιστα συνεισφέρουν οι τοπικοί παράγοντες», τόνισε.
Γ. ΛΥΒ.
(Ελευθεροτυπία - 30/12/2009)

Εφυγε ο Θοδωρής Καλούμενος - Φτωχότερος ο πολιτισμός

Φτωχότερος είναι από χθες ο πολιτιστικός κόσμος της Κρήτης και όχι μόνον. Ο Θοδωρής Καλούμενος, καλλιτεχνικός επιμελητής της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων και σημαντικός ζωγράφος, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 61 ετών, χτυπημένος από τον καρκίνο. Η κηδεία του έγινε στις 4 το απόγευμα στο κοιμητήριο του Αγίου Λουκά.
Ο Θοδωρής Καλούμενος ήταν ένα φωτεινό μυαλό. Δεν ήταν μόνο λάτρης της τέχνης, αλλά και λάτρης της πόλης των Χανίων στην οποία επέλεξε να εγκατασταθεί το 1976 και του παλιού λιμανιού όπου τον συναντούσαμε συχνά.
Ακούραστος εργάτης της τέχνης, ο Καλούμενος είχε στο ενεργητικό του 22 ατομικές και 15 ομαδικές εκθέσεις.
"Ολα τα στοιχεία της τεχνικής που χρησιμοποιώ, βρίσκονται πάντοτε κάτω απ' την επίδραση του "ελεγχόμενου" και του "τυχαίου", του "κύριου" και του "περιθωριακού". Η κίνηση του χεριού μου ακολουθεί τα ίχνη ή τα κρυμμένα σχέδια που αφήνουν πάνω στον καμβά ή στο χαρτί, οι αλληλεπιδράσεις αυτών των τεσσάρων παραγόντων", σημείωνε ο Καλούμενος σε λεύκωμα από έκθεση έργων του.
Σε βιογραφικό του που περιλαμβάνεται στο λεύκωμα διαβάζουμε:
Ο Θοδωρής Καλούμενος γεννήθηκε στην Αθήνα (Μεταξουργείο), την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 1948. Το 1969 ολοκλήρωσε τη φοίτηση του στον Αθηναϊκό Τεχνολογικό Όμιλο (Δοξιάδη), όπου σπούδασε Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων, με δασκάλους τον Δημήτρη και τη Χαρίκλεια Μυταρά, τον Πέτρο Ζουμπουλάκη και τον Γιώργο Γεωργιάδη. Για να αντιμετωπίσει τις πιεστικές παραινέσεις των δασκάλων του να φοιτήσει στην Α.Σ.Κ.Τ., αναγκάζεται να σκηνοθετήσει ατύχημα στις εισαγωγικές εξετάσεις του Ιουνίου. Έτσι, πετυχαίνει να αποφύγει τελικά την εισαγωγή και τη φοίτηση στη Σχολή, αντίθετα με τις προσπάθειες της πλειοψηφίας. Από το 1972 ως το 1975 εργάζεται σαν καθηγητής στην Ιδιωτική Σχολή Διακόσμησης «Μ Π Ο Ζ Α Ρ» (Αθήνα), όπου διδάσκει το μάθημα του χρώματος. Συνεργάζεται επίσης με τη διαφημιστική εταιρεία «ΔΔ Δήμου» (Αθήνα) σαν art director, σαν σχεδιαστής επίπλων στο εργοστάσιο Βαράγκη (Αθήνα), και σαν αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων στο Μεσογειακό γραφείο της Αρχιτεκτονικής εταιρείας "KELLER S.A." που διατηρεί γραφεία και στις 5 ηπείρους, ειδικευόμενη στην κατασκευή μεγάλων ξενοδοχείων (Hilton κ.λπ.), την περίοδο που η εταιρεία κατασκευάζει το Porto Caras. Το 1976 εγκαθίσταται στα Χανιά και συμμετέχει ενεργά στη λειτουργία του «Πειραματικού Καφενείου το Αντάμωμα», το οποίο δραστηριοποιείται στο χώρο του πολιτιστικού και πολιτισμικού γίγνεσθαι της πόλης.
Ταξιδεύει, ζεί και εργάζεται μέχρι και το 1985 στην Ιταλία, Γαλλία και Ελβετία. Έχει πραγματοποιήσει 22 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Ρώμη, Βέρνη, Ζυρίχη, Βασιλεία, Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο, καθώς και 15 ομαδικές σε Αθήνα, Θεσ/νίκη, Κρήτη και αλλού στην Ελλάδα. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές αλλά και σε δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το 1981 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Σκέψεις για το Σύμβολο Καραγκιόζης» (Εκδ. ΥΑΚΙΝΘΟΣ ). Είναι ενεργό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελβετίας (GSMBA) από το 1981. Το 1998 ιδρύει και διευθύνει το «Εργαστήριο Ελευθέρας Εικαστικής Εκφράσεως» στα Χανιά. Συμπεριλαμβάνεται στο Λεξικό των Ελλήνων Καλλιτεχνών ( Εκδ. ΜΕΛΙΣΣΑ ). Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και μέλος της Νομαρχιακής επιτροπής Πολιτισμού της Νομαρχίας Χανίων. Το 1999 και 2000 επιμελείται, σεναριογραφεί και παρουσιάζει την εβδομαδιαία πο-λυθεματική εκπομπή, ενημερωτικού, ψυχαγωγικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα «ΜΕΣΟΛΟΒIΟΝ» διαρκείας 45 λεπτών, καθώς και την εκπομπή «Στις στράτες των τόπων και των χρόνων» (μικρά οδοιπορικά στα χωριά και τα μνημεία της Δυτ. Κρήτης), στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό Κ Υ Δ Ω Ν. Το 2001 συμμετέχει σαν αναπληρωματικό μέλος στο Δ.Σ. της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων.
Τον Απρίλιο του 2003, συνεργάζεται με τη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, με θέματα ευθύνης την οργάνωση και επιμέλεια εκθέσεων και εκδηλώσεων, την ταξινόμηση, απογραφή και φωτογράφηση της συλλογής των έργων τέχνης του Δήμου Χανίων, θέματα δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας (διάφορα κείμενα, δελτία τύπου κ.λπ.), την οργάνωση πωλητηρίου, τον σχεδιασμό πληροφοριακού εντύπου της Δ.Π.Χ. και διάφορα θέματα όπως τον σχεδιασμό επεμβάσεων στους χώρους της Πινακοθήκης.
Τον Αύγουστο του 2004, προσλαμβάνεται στη θέση του Καλλιτεχνικού Επιμελητή στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.
Γ. ΛΥΒ.

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Εφυγε η "ψυχή" των συσσιτίων της Σπλάντιας

Ο Μανώλης Μαριακάκης
Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η "ψυχή" του φιλόπτωχου συσσιτίου της Σπλάντιας, ο άνθρωπος χάρη στον οποίο, εκατοντάδες άτομα έχουν φαγητό, δεν ζει πια. Ο Μανώλης Μαριακάκης, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών. Αφησε την τελευταία του πνοή νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο Χανίων στο οποίο εισήχθη πριν μερικές ημέρες με αναπνευστικό πρόβλημα για να διαπιστωθεί πρόβλημα στα νεφρά του. Η αιτία θανάτου είναι νεφρική ανεπάρκεια.
Ο θάνατός του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Ο Μανώλης Μαριακάκης ήταν ο ιδρυτής των συσσιτίων Σπλάντζιας και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου "Φιλόπτωχοι Αδελφοί". Ηταν ένας ανθρώπος που εννοούσε να μοιράζεται, να ζει στο εμείς και όχι στο εγώ. Και σ' όλη τη ζωή του μοίρασε αγάπη προς τον συνάνθρωπο γιατί αγαπούσε τους ανθρώπους. Και ήταν πάντα στο πλευρό των ανήμπορων συμπολιτών μας.
Το 1963 με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε ο σύλλογος «Φιλόπτωχοι Αδελφοί - Φιλόπτωχο Συσσίτιο» που μέχρι σήμερα λειτουργεί χωρίς διακοπή στην υπηρεσία της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, καθώς όλο τον χρόνο προσφέρει: δωρεάν φαγητό σε άπορες οικογένειες και άτομα που έχουν ανάγκη και δωρεάν οδοντιατρική περίθαλψη στο οδοντιατρείο του συλλόγου, με το οποίο συνεργάζονται εθελοντικά δεκατρείς οδοντίατροι. Επιπλέον, δημιούργησε και λειτουργεί βιβλιοθήκη και παιδική βιβλιοθήκη αλλά και αίθουσα με υπολογιστές για να κάνουν μαθήματα αφιλοκερδώς τα φτωχά παιδιά της περιοχής.
-Σχετικό δημοσίευμα και στην Ελευθεροτυπία στο ακόλουθο Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=116142

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Οι γιορτές δεν είναι για όλους...

Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα. Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας. Αλλά, ας μην ξεχνάμε και τους ανθρώπους που αδυνατούν να τις βιώσουν. Εκείνους οι οποίοι είναι ανήμποροι ή και ολομόναχοι. Που τις ώρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι θα είμαστε με συγγενείς και φίλους και θα εορτάζουμε, εκείνοι θα δίνουν τη μάχη της επιβίωσης περισσότερο, ίσως, από ποτέ. Οι γιορτές είναι το πένθος των ανθρώπων που είναι μόνοι...
Γ. ΛΥΒ.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Φτωχότερη η Ελλάδα. Εφυγε ο Γιάννης Μόραλης.

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ (1916-2009)
Ο «ευπατρίδης της αληθινής ζωγραφικής»

Πέθανε χθες στα 93 του. Κηδεύεται σήμερα στο Α' Νεκροταφείο σε στενό οικογενειακό κύκλο, όπως επιθυμούσε

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα. Ο μεγάλος δάσκαλος της ζωγραφικής και της χαρακτικής. Ο «ευπατρίδης», που κατοχυρώθηκε ως βασικός εκπρόσωπος της γενιάς του '30, με τη ζωγραφική του «να εκφράζει μεταπολεμικά», όπως έχει γραφτεί, «μια από τις καλύτερες και ίσως πιο τεκμηριωμένες εκδοχές του «ελληνότροπου μοντερνισμού»».
Το θέμα του έρωτα του θανάτου και η ανθρώπινη μορφή διατρέχουν το σύνολο της δημιουργίας του Γιάννη Μόραλη. Εκείνος που ενσάρκωσε τον «καλλιτέχνη», αλλά και την ουσία της ανθρώπινης πορείας προς την ωριμότητα, εξελίσσοντας μέχρι τέλους την τέχνη του διά της αφαιρέσεως. Μαζί με τον Γιάννη Μόραλη, που πέθανε χθες στο σπίτι του, στα 93 του χρόνια, καταπονημένος τους τελευταίους μήνες, όταν σταδιακά τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του, αποχαιρετάμε την αύρα μιας ολόκληρης «πνευματικής» εποχής.
Με έναν τρόπο, εκείνη την εποχή αναπαρήγε κι η καθημερινή του διαδρομή στην πόλη, όταν βέβαια δεν βρισκόταν στο φτιαγμένο από τον Αρη Κωνσταντινίδη καταφύγιό του στην Αίγινα. Διατηρούμε ως ανάμνηση, εκτός από το χιούμορ, την εκλέπτυνση και τα ωραία ελληνικά του, την εικόνα τού πάντα καλοντυμένου αστού Μόραλη που κατηφορίζει την Δεινοκράτους για τον καφέ του στο «Μπραζίλιαν», διασχίζει τη Βουλής μέχρι τον «Ικαρο» και περνά οπωσδήποτε από τις γκαλερί «Ζουμπουλάκη» της Κριεζώτου και της πλατείας Κολωνακίου.
Η κηδεία του Γιάννη Μόραλη γίνεται σήμερα, στις 11.30 π.μ., στο Α' Νεκροταφείο, σε στενό οικογενειακό κύκλο και χωρίς επικηδείους, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.

«Ζωγραφιστές» παιδικές αναμνήσεις

Ο Γιάννης Μόραλης είχε γεννηθεί στην Αρτα το 1916, αλλά από το 1922 έως και το '28 έζησε στην Πρέβεζα - όπου υπηρετούσε ο φιλόλογος πατέρας του. Από πολύ μικρός ο Μόραλης εμφανίζει μια έμφυτη ροπή στη ζωγραφική: οι μετέπειτα αφηγήσεις του για τα παιδικά του χρόνια στέκονται στις χρωματιστές κιμωλίες του πατέρα του, στις δύο χρωμολιθογραφίες του Μιλέ που δέσποζαν στο πατρικό του, στη βιτρό τζαμόπορτα του σπιτιού της γιαγιάς του, στη μυρωδιά της λαδομπογιάς και στις ριγέ κόλλες διαγωνισμού που καλύπτονταν με τα πρώτα του σχέδια. Ομως, «...δυστυχώς εγώ δεν έχω κάνει ποτέ αυτά τα ωραία, αγνά σχέδια που ζωγραφίζουν τα παιδιά», διηγούνταν στον Διονύση Φωτόπουλο, σε μια συνομιλία που δημοσιεύεται στην έκδοση «Μόραλης. Αγγελοι, Μουσική, Ποίηση» του Μουσείου Μπενάκη.
Το 1927 η οικογένεια εγκαθίσταται στην Αθήνα. Ο Γιάννης Μόραλης έχει ήδη αποφασίσει να γίνει ζωγράφος, έχοντας μάλιστα στραφεί ήδη στην ανθρωποκεντρική θεματολογία, καθοριστική του επιλογή τα επόμενα χρόνια. Το 1931 προετοιμάζεται κανονικά πια για τις εισαγωγικές εξετάσεις της ΑΣΚΤ, ακολουθώντας το προπαρασκευαστικό τμήμα του Δημήτριου Γερανιώτη, όπου γνωρίζεται με τους Γιάννη Τσαρούχη, Χρήστο Καπράλο και Νίκο Νικολάου. Περνάει τις εξετάσεις και για ένα δίμηνο παρακολουθεί το «πολύ αυστηρής ατμόσφαιρας» εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη. Προτιμά τελικά το ελεύθερο κλίμα στο εργαστήριο του Ουμβέρτου Αργυρού. Ταυτόχρονα, το 1932 εγγράφεται στο νεοσύστατο εργαστήριο χαρακτικής του Γιάννη Κεφαλληνού.
Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε μια σπουδαστική έκθεση και παίρνει την πρώτη ενθουσιώδη κριτική από τον Διονύσιο Κόκκινο. Δύο χρόνια αργότερα ο Κόκκινος θα επανέλθει με μία ακόμα επαινετική κριτική για τα τέσσερα έργα που παρουσιάζει ο Μόραλης σε ομαδική έκθεση στην γκαλερί της Μίνας Ρωκ. Ενα από αυτά («Πρωτόπλαστοι») αγοράζεται από αξιωματούχο της ιταλικής πρεσβείας έναντι του αστρονομικού ποσού των 5.000 δραχμών!
Το 1936 με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών φεύγει για τη Ρώμη, όπου παρακολουθεί επί ένα 6άμηνο μαθήματα τοιχογραφίας και μωσαϊκού. Καταφέρνει να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Παρίσι, παρακολουθώντας στην Ecole des Arts et Metiers μαθήματα ψηφιδωτού και στην Ecole Nationale des Beaux Arts μαθήματα ζωγραφικής. Παράλληλα, μυείται στην καλλιτεχνική ατμόσφαιρα των παρισινών καφέ και των μεγάλων εκθέσεων.

Στην Αθήνα του πολέμου

Το 1939 με την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1941 παντρεύεται τη Μαρία Ρουσσέν (την πρώτη του γυναίκα, από την οποία χωρίζει το 1945). Την περίοδο της Κατοχής για βιοποριστικούς λόγους ασχολείται με τη συντήρηση έργων τέχνης, ταυτόχρονα όμως αφοσιώνεται στην προσωπογραφία.
Το 1947, παντρεμένος πια με τη γλύπτρια Αγλαΐα Λυμπεράκη (από την οποία θα χωρίσει το 1955 για να κάνει έναν ακόμα γάμο, το '96 με τη Γιάννα Βασσάλου), εκλέγεται τακτικός καθηγητής στην προπαρασκευαστική τάξη της ΑΣΚΤ. Το 1953 έγινε τακτικός καθηγητής εργαστηρίου ζωγραφικής, θέση που διατήρησε έως το 1983. Από το εργαστήριό του πέρασαν ως μαθητές δεκάδες από καταξιωμένους σήμερα ζωγράφους.
Το 1949, μαζί με τους Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκο Νικολάου και Νίκο Εγγονόπουλο, ιδρύουν την καλλιτεχνική ομάδα «Αρμός», η οποία κατηγορείται από κάποιους ότι εκπροσωπεί την «πιο "ακραία" εκδήλωση μοντέρνας τέχνης στην ελληνική πραγματικότητα». Ο Μόραλης συμμετέχει και στις τρεις εκθέσεις της ομάδας σε Αθήνα (1950, 1952) και Θεσσαλονίκη (1950).
Στην Αθήνα διοργανώνει το 1959 την πρώτη του ατομική έκθεση, στην αίθουσα «Αρμός» κι η Ελένη Βακαλό δημοσιεύει μια ενθουσιώδη κριτική στα «Νέα». Η επόμενη ατομική έκθεση του Μόραλη γίνεται το 1963 στην γκαλερί «Χίλτον», όπου παρουσιάζει, εκτός από την ενότητα έργων «Επιτύμβια», σχέδια και μελέτες για αρχιτεκτονικές εφαρμογές. «Από τα έργα αυτής της περιόδου», σημειώνει ο ακαδημαϊκός Χρύσανθος Χρήστου, «διαπιστώνει κανείς ένα έντονο ερωτικό στοιχείο στη ζωγραφική του Μόραλη». Κι ο ίδιος ο ζωγράφος παραδέχεται άλλωστε ότι το σύνολο της δημιουργίας του διατρέχει το θέμα του Ερωτα και του Θανάτου. Τα επόμενα χρόνια ο Μόραλης εξελίσσει την προσωπική του «γλώσσα», μεταβάλλοντας την ανθρώπινη μορφή «σε ένα αυστηρό γεωμετρικό σύστημα». Από τις αρχές του 1970 είναι άλλωστε ευδιάκριτες στο έργο του οι επιδράσεις του κονστρουκτιβισμού και του Μπαουχάους.
Από το 1972, που εκθέτει στην γκαλερί Ιόλα-Ζουμπουλάκη, εγκαινιάζει και τη σταθερή του συνεργασία με την Πέγκυ Ζουμπουλάκη. Εκτοτε, και μέχρι το 2006 και τη δέκατη και τελευταία του ατομική έκθεση στην Αθήνα, κάθε καινούργια δουλειά του στεγάζεται στη δική της γκαλερί.
Πολυβραβευμένος (το 1965 τού απονέμεται ο Ταξιάρχης του Φοίνικα, το 1979 το Αριστείο Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών, το 1999 το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής κ.λπ.) ο Μόραλης παίρνει μέρος σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1988 η Εθνική Πινακοθήκη τιμώντας την πολύχρονη προσφορά του οργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση, παρουσιάζοντας το σύνολο του έργου του. Εργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. *

Εφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Λαμπράκης

Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 10:41 Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Τελευταία ενημέρωση: 14:53

Την τελευταία του πνοή άφησε, σήμερα, ο Πρόεδρος του ΔΟΛ, Χρήστος Λαμπράκης, ο οποίος νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα σε κρίσιμη κατάσταση μετά την εγχείρηση καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί.
Ο Χ. Λαμπράκης γεννήθηκε το 1934. Σπούδασε στην Αγγλία και στην Ελβετία. Υπηρέτησε στο Ναυτικό και εργάστηκε ως δόκιμος δημοσιογράφος στο «Βήμα». Ανέλαβε τη διεύθυνση των εφημερίδων και των περιοδικών του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη όταν, το 1957, πέθανε αιφνιδίως ο πατέρας του. Οραματιστής και πρωτοπόρος, ο Χρ. Λαμπράκης έδωσε αγώνες για την ελεύθερη έκφραση με αποτέλεσμα μάλιστα να φυλακιστεί από τη χούντα των συνταγματαρχών.
Το 1989 ο ΔΟΛ σε συνεργασία με την Πήγασος Α.Ε., Γενική Εκδοτική Ελλάδος - Μεσημβρινή Α.Ε., την Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε. και Καθημερινή Α.Ε. ίδρυσε την εταιρεία Τηλέτυπος Α.Ε, επιχειρηματικό φορέα του MEGA Channel.
Η αγάπη του για το χώρο των τεχνών ήταν μεγάλη. Δημιούργησε το πρώτο μουσικό κέντρο διεθνών διαστάσεων της χώρας στην Αθήνα, το Μέγαρο Μουσικής. Ένα αντίστοιχο δημιουργήθηκε και στη Θεσσαλονίκη. Το 1991, δημιούργησε το ίδρυμα που φέρει το όνομά του. Πρόκειται για έναν κοινωφελή, μη κερδοσκοπικό οργανισμό με το στόχο «να διαμορφώσει τον ανανεωτικό πυρήνα μελετών και σχεδιασμού ανάπτυξης σε τομείς υψηλής προτεραιότητας για την Ελλάδα».
Από το 1970 οπότε ο ΔΟΛ έγινε ανώνυμη εταιρεία ανέλαβε τη θέση του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕ Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη.
Μέχρι το θάνατό του ήταν Πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη, αλλά και Πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου Αθηνών.
Η νεκρώσιμος ακολουθία για τον Χρήστο Λαμπράκη θα ψαλεί την Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου, στη μία το μεσημέρι, από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

"Χρονιάρες μέρες" και μοναχικοί άνθρωποι

Ερχονται χρονιάρες μέρες. Οι περισσότεροι θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με συγγενείς και φίλους μας. Κάποιοι, όμως, θα είναι μόνοι τους. Και η μοναξιά των γιορτών είναι χειρότερη από εκείνη άλλων ημερών... Σε μοναχικά άτομα, λοιπόν, αναφέρεται το νέο βιβλίο της Μαρινέλλας Βλαχάκη: “Χρονιάρες μέρες” (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Ετσι ονομάζεται ένα από τα επτά διηγήματα τα οποία περιλαμβάνει. Τέσσερα από αυτά δημοσιεύτηκαν κατά τα προηγούμενα χρόνια στο χριστουγεννιάτικο ένθετο περιοδικό των “Χανιώτικων νέων”. Πρόκειται για τα: “Ο Νικόλας ο Φλουρής” (δημοσιεύτηκε το 2005, ενώ το 2006 είχε γίνει παράσταση από την εταιρεία τέχνης: “Βιολέττα” σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη), “Χρονιάρες μέρες” (Δεκέμβριος 2006), “Οπως τα φαράγγια” (2007), “Η αυλή των αγγέλων” (2008). Τα υπόλοιπα διηγήματα είναι τα: “Χρόνια πολλά Τασία”, “Η γιαγιά Πηνελόπη” και “Βαθιά απόκρημνη χαράδρα”.
Οι ήρωες όλων των διηγημάτων είναι άνθρωποι απλοί που έχουν ως κοινό τους γνώρισμα το αίσθημα της μοναξιάς, της απώλειας και της προσμονής. Οι μικρές ιστορίες εκτυλίσσονται στην ενδοχώρα του νομού Χανίων τη δεκαετία του ’60. Οπως η ιστορία της Τασίας που έγινε κτηνοτρόφος και δέθηκε με τα ζώα περισσότερο, ίσως, απ’ ότι με τους ανθρώπους. Της Τασίας της οποίας “η μαύρη πλεξούδα, έσβηνε σιγά σιγά στο λευκό τοπίο, η μαύρη πλεξούδα της, μισός αιώνας χαλαρά πλεγμένος”.
Οπως η ιστορία του Νικόλα του Φλουρή που ήρθε απ’ τ’ Αϊβαλί και χάθηκε ξαφνικά - έφυγε με το άρμα του Αη Βασίλη στο ταξίδι προς τον ουρανό...
Οπως η ιστορία της γιαγιάς Πηνελόπης η οποία από τότε που έχασε το μικρότερο παιδί της, “μόλις βράδιαζε, κάθιζε σαν το πουλί στο περβάζι του παραθύρου, τυλιγμένη με μια κουβέρτα και κοιτούσε συνεχώς στο κοιμητήρι”.
Οπως η “αυλή των αγγέλων” που είναι η αυλή του Άη Νικόλα όπου έθαβαν τα αβάπτιστα - μια ιστορία που μαθαίνει η διηγηματογράφος καθώς ανεβαίνει προς τα Λευκά Ορη, από μια γιαγιά την οποία συναντά στον δρόμο και την καλεί στο αυτοκίνητό της για να τη μεταφέρει και να τη προστατέψει από την παγωνιά. Αποσβολωμένη από τη διήγηση της γιαγιάς, η πρωταγωνίστρια, επιστρέφει στα Χανιά και καταλήγει στο “Μικρό Καφέ” του Κουμ Καπί για να απολαύσει τον καφέ της.
Οπως η Ασπασία στις “Χρονιάρες μέρες” που φιλοξενεί έναν “διακονιάρη” ο οποίος πεθαίνει μέσα στο σπίτι της...
Ιστορίες απλές, καθημερινές. Γλυκές αλλά και πικρές. Ερχονται χρονιάρες μέρες, αλλά γύρω μας, στην πόλη μας μα και παντού στον κόσμο, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι δεν θα τις γευτούν... Και οι “Χρονιάρες μέρες” της Μαρινέλλας Βλαχάκη έρχονται όχι μόνο να μας συγκινήσουν, αλλά και να μας βοηθήσουν να μη ξεχνάμε μέσα στη θαλπωρή των εορτών τους ανθρώπους που θα τις περάσουν διαφορετικά... Εκείνους για τους οποίους οι χρονιάρες μέρες παραμένουν μέρες επιβίωσης και αναζήτησης της ουτοπίας...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
("Χανιώτικα νέα" - 15/12/2009)

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Ενστολος υβριστής

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Ενστολος υβριστής

Με ανακοίνωσή του το διοικητικό συμβούλιο της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων καταδικάζει «την απαράδεκτη, προσβλητική και αήθη επίθεση που δέχθηκε δημοσιογράφος της εφημερίδας «Κρητική Επιθεώρηση» από αστυνομικό όργανο».
Οπως αναφέρει η δημοσιογράφος, την ώρα που κάλυπτε την πορεία μαθητών και φοιτητών στο Ρέθυμνο της Κρήτης, το απόγευμα της Τρίτης 8 Δεκεμβρίου, εξυβρίστηκε με ακατονόμαστες φράσεις από αστυνομικό, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του -όταν του ζητήθηκαν- απαντώντας με προκλητικό τρόπο και χειρονομώντας χυδαία.
Η Αστυνομική Διεύθυνση Ρεθύμνου ενημερώθηκε. Τι λέει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;

Γ. ΛΥΒ.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Αλλες κουκούλες

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Αλλες κουκούλες

Τον γύρο του κόσμου έκανε μέσω του Διαδικτύου το βίντεο, που δείχνει κουκουλοφόρους αστυνομικούς με πολιτικά στα Χανιά, μαζί με τα ΜΑΤ, στη διάρκεια της προχθεσινής διαδήλωσης!
Γι' αυτούς δεν ισχύει ο νόμος για τις κουκούλες; Ο δε υπουργός Προστασίας του Πολίτη πότε περιμένει να καταργήσει αυτόν τον νόμο; Οταν θα φακελωθεί ψηφιακά όλη η νεολαία που εννοεί να διεκδικεί ακατάπαυστα την ελευθερία;
Γ.ΛΥΒ.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Τι κοινωνία θέλουμε;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΥ

Τα παιδιά δεν κάνουν ό,τι τους πούνε οι γονείς. Οι ηθικολογίες, οι τυπικισμοί, οι πουριτανισμοί, οι υποκρισίες και τα επιτηδευμένα λόγια ούτε που τους απασχολούν. Αν ήταν έτσι θα τους κάναμε κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωσίν μας. Τα κηρύγματα, οι νουθεσίες, οι πατρικές παραινέσεις, οι εντολές θα τους έκαναν σαν κι εμάς. Πώς δηλαδή; Υποταγμένους, αλλοτριωμένους, με φενακισμένη συνείδηση, καταναλωτικούς, ενεργοβόρους, με εχθρότητα για τη φύση και το περιβάλλον. Αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος θα έφτιαχνε μια κοινωνία περίπου σαν τη δική μας. Αλλά οι νέοι δεν θέλουν αυτή την κοινωνία. Της ανεργίας, της απελπισίας, της φτώχειας αλλά και της χλιδής και του πλούτου για τους λίγους. Μια κοινωνία άδικη, άνιση, ανήθικη, αδιέξοδη. Μια κοινωνία που δεν τους χωράει όλους. Που παράγει “περιττούς” ανθρώπους. Αυτά είναι τα σημαινόμενα των ημερών. Τα σημαίνοντα μπορεί να είναι οι πέτρες στα σακίδια των μαθητών. Ομως, η σημασία, το νόημα και η αξία, αλλά και η ευφυία και το καθήκον των ηγετών είναι να διαβάσουν και να διαυγάσουν τα σημαινόμενα. Και μια απάντηση στα γιατί. Γιατί οι νέοι συμπεριφέρονται έτσι. Δεν έχει νόημα να τιμωρούμε 15χρονους που πετάνε πέτρες. Γιατί αυτές οι πέτρες έρχονται από το μέλλον. Μην περιοριστούμε στην τήρηση της τάξεως της ασφάλειας, της ευνομίας. Να δούμε τα υπόγεια ρεύματα στην κοινωνία. Μην καταστρέφουμε τον σεισμογράφο. Ο σεισμογράφος δεν προκαλεί τον σεισμό. Απλά τον καταγράφει. Μια κοινωνία που παράγει μαζικά τον “τέταρτο κόσμο” (άνεργους, μορφωμένους με δύο - τρία πτυχία) είναι αδιέξοδη. Η καταστολή δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Η κοινωνία της κατανάλωσης, της βίας και των αδιεξόδων, θέλει επαναπροσανατολισμό. Απαιτεί “διόρθωση”. Το στερεότυπο ότι οι νουνεχείς μεγαλύτεροι πρέπει να νουθετούν τους νέους είναι καιρός να σταματήσει. Αν υπάρχει μια ελπίδα για τη σημερινή κοινωνία αυτή θα έρθει από τους νέους. Ακόμα και οι ακραίες συμπεριφορές πρέπει να “πολιτογραφούνται” ως πράξεις αυτονομίας και απελευθέρωσης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το τι κοινωνία θέλουμε και με ποιους αξιακούς άξονες. Αλλιώς κάθε χρόνο θα δοκιμάζεται η “ετοιμότητα” των δυνάμεων καταστολής και η σιδερένια γροθιά του κράτους πάνω στους 15χρονους.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Μια ευκαιρία στη Γη...

Τα μάτια όλου του κόσμου είναι από σήμερα στραμμένα και στην Κοπεγχάγη. Εκεί αρχίζει σήμερα η συνάντηση πολιτικών, δημόσιων λειτουργών και ακτιβιστών απ' όλο τον κόσμο, σε μία προσπάθεια να επιτύχουν μία νέα συμφωνία κατά της κλιματικής αλλαγής και να θέσουν περιορισμούς στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου για την περίοδο 2012-2020.
Σύμφωνα με όσα μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και το in.gr
συνολικά 190 χώρες θα στείλουν αντιπροσώπους στη δεκαήμερη Διάσκεψη, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, που θα πραγματοποιηθεί από τις 7 έως τις 18 Δεκεμβρίου στην πρωτεύουσα της Δανίας, με στόχο να συμφωνηθεί το διεθνές καθεστώς που θα διαδεχτεί το Πρωτόκολλο του Κιότο.
Οι εργασίες της Διάσκεψης θα κλιμακωθούν σταδιακά, με αποκορύφωμα τη σύνοδο κορυφής 65 αρχηγών κρατών στις 17 Δεκεμβρίου.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση που θα τηρήσουν στη Διάσκεψη οι χώρες που αποτελούν τους κυριότερους ρυπαντές και κυρίως η Κίνα και οι ΗΠΑ -πρώτη και δεύτερη χώρα, αντιστοίχως, στις εκπομπές CO2.
Η ευχή μας είναι όλοι εκείνοι που αποφασίζουν, συνήθως, για εμάς χωρίς εμάς, οι ηγέτες των μεγάλων χωρών, να δώσουν μια ευκαιρία στον πλανήτη Γη που απειλείται από την κλιματική αλλαγή και την κακώς εννοούμενη ανάπτυξη. Αλλά και εμείς οι απλοί πολίτες να αποκτήσουμε μια άλλη συνείδηση. Για ένα καλύτερο μέλλον σε αυτόν τον πλανήτη στον οποίο η ανάπτυξη που συντελείται στον ανεπτυγμένο κόσμο, όχι σπάνια είναι καταστροφική...

Γ. ΛΥΒ.

Τροχαία και δρόμοι...

Μάστιγα αποτελούν τα τροχαία ατυχήματα - δυστυχήματα στο νομό Χανίων τονίστηκε την περασμένη Παρασκευή σε εκδήλωση στα Χανιά με ομιλητή τον νευροχειρούργο στη Νευροχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Χανίων Αντώνη Κρασουδάκη. Και χθες, είχαμε ένα ακόμη δυστύχημα, αυτή τη φορά στην Κάντανο, με νεκρό 16χρονο. Επιπλέον, όπως επισημάνθηκε τα τροχαία ατυχήματα είναι βασική αιτία αναπηρίας σε νέους 15-17 ετών. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιες επισημάνσεις. Είναι όμως ανησυχητικό το γεγονός ότι ο Βόρειος Οδικος Αξονας παραμένει δρόμος - καρμανιόλα, δίχως διαχωριστικό τοιχείο ενώ και έργα στην παλιά εθνική οδό ή το επαρχιακό οδικό δίκτυο, ενίοτε καθυστερούν να ολοκληρωθούν με αποτέλεσμα οι δρόμοι να είναι επικίνδυνοι. Εν προκειμένω, στο τμήμα της παλιάς εθνικής οδού από Ταυρωνίτη έως Κολυμπάρι που προ μηνών αποκαταστάθηκε, ακόμη δεν έχουν μπει διαγραμμίσεις με αποτέλεσμα, ειδικά αυτές τις ημέρες με τη βροχή, η ορατότητα να είναι περιορισμένη και η οδήγηση επικίνδυνη. Η δε γέφυρα στα Ραπανιανά, όπως έχουμε ξαναγράψει, ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί με αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο ύψος ο δρόμος να στενεύει! Και δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις στις οποίες χρειάζονται επειγόντως βελτιώσεις...
Γ. ΛΥΒ.

Μνήμη Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Ολη η Ελλάδα τίμησε χθες τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που χάθηκε τόσο άδικα. Και πέρα από τα όποια επεισόδια στα οποία επικεντρώθηκαν αρκετά ΜΜΕ και κυρίως τα τηλεοπτικά δίκτυα, δεκάδες χιλιάδες κόσμου βγήκε στο δρόμο για να διαδηλώσει για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες και ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία. Μεγάλη ήταν η συμμετοχή στο χθεσινό συλλαλητήριο στα Χανιά. Μεγάλη αναμένεται η συμμετοχή και στα σημερινά συλλαλητήρια. Ο κόσμος, οι νέοι δεν ξεχνούν...
Γ. ΛΥΒ.

Ενα εξαιρετικό λεύκωμα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Eξαιρετικό το λεύκωμα για τα αρχαία Χανιά: "Χανιά (Κυδωνία): Περιήγηση σε χώρους αρχαίας μνήμης" που παρουσιάστηκε προχθές στην κατάμεστη αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου επί της οδού Χάληδων από τη Μαρία Βλαζάκη. Ενα λεύκωμα - οδηγός 200 σελίδων μέσα από τον οποίο παρουσιάζονται με μοναδικό τρόπο 21 σημεία της πόλης των Χανίων. Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό αλλά και τα καλογραμμένα κείμενα στα Ελληνικά και τα Αγγλικά, κάνουν την έκδοση ξεχωριστή και δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να "ταξιδέψει" στην αρχαία Κυδωνία μα και να ενημερωθεί για αρχαιότητες που συναντά συχνά στον περίπατό του. Τον οδηγό παρουσίασε η προϊσταμένη της ΚΕ' Εφορείας Προιστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Μαρία Βλαζάκη ενώ σε χαιρετισμό του ο δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την κυρία Βλαζάκη και τόνισε ότι στις άμεσες προτεραιότητες του Δήμου είναι η προστασία και ανάδειξη της παλιάς πόλης και η ένταξή της στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Είναι μεγάλη υπόθεση για τα Χανιά να επιτευχθεί ο στόχος αυτός...

Ο επιθεωρητής διδάσκει…

Σε ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, σε ό,τι αφορά την κοινωνική αδικία και τη διαιώνισή της, κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Το δίδαγμα αυτό μας δίνει η νέα παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕΚ, το έργο του Τζων Πρίσλεϋ, «Ο επιθεωρητής έρχεται». Ένα έργο το οποίο γράφτηκε το 1945 και παραμένει κάτι περισσότερο από επίκαιρο στη σημερινή εποχή που οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται. Ένα σχόλιο πάνω στην… γοητεία της μπουρζουαζίας και της μεγαλοαστικής τάξης. Όλα εκτυλίσσονται τη νύχτα των αρραβώνων δύο γόνων μεγαλοαστικών οικογενειών της Αγγλίας όταν μπαίνει στο σπίτι ένας «αστυνομικός επιθεωρητής» που αποκαλύπτει την εμπλοκή όλων σε υπόθεση αυτοκτονίας μιας κοπέλας λίγες ώρες πριν… Η κοπέλα αυτοκτόνησε καταναλώνοντας καυστικό έργο σαν εκείνο που πέρυσι στην Ελλάδα έριξαν άγνωστοι σε συνδικαλίστρια. Και όλα τα πρόσωπα που βρίσκονται στο σπίτι φαίνεται ότι κάποτε την γνώρισαν και με τη συμπεριφορά τους την οδήγησαν σε αυτό το τραγικό τέλος. Ακόμα και η σύζυγος του πλούσιου βιομήχανου που είναι επικεφαλής ενός «φιλανθρωπικού» συλλόγου… Και όταν ο «επιθεωρητής» φεύγει και οι ευρισκόμενοι στο σπίτι, δηλαδή το ζευγάρι των βιομήχανων, ο γιος, η κόρη τους και ο αρραβωνιαστικός της, συνειδητοποιούν ότι ο επιθεωρητής μπορεί να μην ήταν όντως επιθεωρητής αλλά ένα άτομο που απλά τους παγίδευσε για να αποκαλύψουν τις ενοχές τους, ο χρόνος μεταβάλλεται και πληροφορούνται επισήμως πια ότι ένας επιθεωρητής είναι καθοδόν για το σπίτι τους…
Είναι αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕΚ την οποία απολαύσαμε το βράδυ του Σαββάτου. Δεν είναι μόνο η υπόθεση του έργου αλλά και η πολύ καλή σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη που κάνει την παράσταση ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Εξαιρετικός στο ρόλο του βιομήχανου Αρθουρ Μπέρλινγκ ο Αλέξανδρος Σταυράκης, της συζύγου του Σύμπιλ η Αγάπη Μανούρα, του γιου τους Ερικ ο Βλάσης Πασιούδης, της κόρης τους Σήλα η Στέλλα Ερμη, του αρραβωνιαστικού Τζέραλντ Κροφτ ο Δημήτρης Τσιλιφώνης, του Επιθεωρητή Γκουλ ο Δημήτρης Αγορας και της Εντνα η Σοφία Χαλαζία. Είναι σαφώς μια από τις καλύτερες στιγμές του ΔΗΠΕΘΕΚ και του καλλιτεχνικού του διευθυντή Μιχάλη Αεράκη που είχε στόχο σε κάποια στιγμή το ανέβασμα της συγκεκριμένης παράστασης…
(Χανιώτικα νέα - 7/12/2009)

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Κοντά στα άτομα με αναπηρία

"Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς - προσβασιμότητα στην εκπαίδευση και την εργασία", είναι το θέμα των διήμερων εκδηλώσεων στα Χανιά με αφορμή την Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Σήμερα, μάλιστα, Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου μία από τις εκδηλώσεις αφορά παρουσίαση χοροδράματος με τίτλο: "Βλέπουμε μέσα από τα μάτια των παιδιών μας", στις 7.30 το απόγευμα στο θέατρο "Δημ. Βλησίδης" στο Κουμ Καπί. Πρόκειται για εκδηλώσεις ευαισθησίας με αφορμή την αυριανή Εθνική Ημέρα. Το θέμα βέβαια είναι να μη ξεχνάμε τα άτομα αυτά κατά τον υπόλοιπο χρόνο και έμπρακτα να δείχνουμε την αλληλεγγύη και τον σεβασμό μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι π.χ. να μην παρκάρουμε στις θέσεις για τους ανάπηρους και να μην κλείνουμε τις ράμπες που έχουν δημιουργηθεί για τα άτομα αυτά.