Φιλόλογος αλλά και λογοτέχνις, συγγραφέας παιδικών βιβλίων αλλά και μυθιστορημάτων, η Αλεξάνδρα Μητσιάλη βρέθηκε στα Χανιά την περασμένη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου για την παρουσίαση του βιβλίου της: “Ξυπόλητοι ήρωες”: ένα μυθιστόρημα για την περίοδο της Κατοχής.
H εκδήλωση έγινε στο Πνευματικό Κέντρο στο πλαίσιο του 4ου φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων. Με την ευκαιρία, η κα Μητσιάλη μίλησε στις “διαδρομές” και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο συγγραφικό της έργο αλλά και σε χαρακτηριστικά της εποχή μας. Μια εποχή «απαξίωσης της γνώσης και της γενικότερης απογοήτευσης» στην οποία, όπως είπε, χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια, «για να τροφοδοτήσεις μια ουσιαστική επικοινωνία, για να δώσεις ένα περιεχόμενο σε μια στερεότυπη διαδικασία, για να κρατήσεις ζωντανό ένα όνειρο και για σένα και για τα παιδιά».
-Περισσότερο φιλόλογος εκπαιδευτικός ή… λογοτέχνις;
Θα κρατήσω εξίσου και τις δύο ταυτότητες, αφού και με τις δυο τους ζω την κάθε μέρα μου, αφού κι οι δύο αυτές δημιουργούν τον κόσμο μου. Εχω την εντύπωση μάλιστα ότι δεν είναι δυο ταυτότητες που διανύουν παράλληλες και ασύμπτωτες διαδρομές αλλά δυο ταυτότητες που συμβιώνουν αλληλοτροφοδοτούμενες κι όσο περνάει ο καιρός σε μεγαλύτερη αρμονία.
-Πώς αισθάνεστε μετά από την έκδοση 20 βιβλίων, μεταξύ των οποίων ένα Κρατικό Βραβείο για νεανικό μυθιστόρημα, παιδικά υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Βιβλιοθήκης αλλά και μυθιστορήματα όπως αυτό για την Κατοχή, το “Ξυπόλητοι ήρωες” που παρουσιάζεται στα Χανιά;
Σκέφτομαι ότι βρίσκομαι ακριβώς εκεί που θέλω, μέσα σε ένα κόσμο που αγαπάω, που έχω χτίσει σιγά-σιγά με φροντίδα και ειλικρίνεια και ο οποίος αποκτά ολοένα και περισσότερους αποδέκτες.
-Τι είναι οι “Ξυπόλητοι ήρωες”; Ποια ερεθίσματα σάς οδήγησαν στη συγγραφή του βιβλίου;
Οι Ξυπόλυτοι είναι ένα μυθιστόρημα για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα. Ζωντανεύει πλευρές της καθημερινής ζωής και της αντίστασης των απλών ανθρώπων της Θεσσαλονίκης, το Ξυπόλυτο Τάγμα, τη σκοτεινή δράση του δωσιλογισμού, το ξεκλήρισμα των Εβραίων της πόλης, αποτυπώνοντας ταυτόχρονα σημαντικά κομμάτια της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Κίνητρο να γράψω αυτό το βιβλίο ήταν το ενδιαφέρον μου να γνωρίσω τα κρυμμένα πρόσωπα της πόλης και τα γεγονότα της ιστορίας που μένουν, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, σε μια περίεργη σκιά. Κι έπειτα να μιλήσω για όλα αυτά στους αναγνώστες μου ανεξαρτήτου ηλικίας.
-Στην καθημερινότητα υπάρχουν και οι μικροί ήρωες, δηλαδή, τα παιδιά. Ποιες είναι οι επιρροές σας όταν γράφετε παιδικά βιβλία;
Σίγουρα ο σουρεαλιστικός τρόπος που σκέφτονται και βλέπουν τη ζωή τα παιδιά μέσα στον οποίο όλα μπορούν να ανατραπούν, η φαντασία να αποκτήσει σάρκα και οστά και τα πιο απίθανα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα.
Κι οπωσδήποτε στην αποθήκη της έμπνευσής μου βρίσκονται στοιβαγμένες όλες οι ιστορίες που έχω διαβάσει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η ίδια η πραγματικότητα με τα ερεθίσματά της, όλα αυτά που μου φαίνονται όμορφα και ζωτικά αλλά κι όλα αυτά που μου είναι αδιανόητα και το στομάχι μου δεν μπορεί με τίποτα να τα χωνέψει.
-Από τις επαφές σας με μικρούς και μεγάλους, σε σχολικές αίθουσες αλλά και εκδηλώσεις – παρουσιάσεις, θυμάστε ορισμένα στιγμιότυπα που να έχουν μείνει έντονα στη μνήμη σας; Μοιραστείτε μαζί μας κάποιες στιγμές.
Επισκέφτηκα ένα σχολείο στο οποίο οι μικροί μαθητές με περίμεναν κι αναρωτιόνταν μήπως η συγγραφέας θα προσγειωθεί στη στέγη και θα κατεβεί από την καμινάδα, όπως ο Αγιος Βασίλης. Φαντάζομαι ότι όταν εμφανίστηκα, η συγγραφέας απομυθοποιήθηκε αυτοστιγμεί κι αποδείχτηκε ότι, δυστυχώς, είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι οι υπόλοιποι.
-Ποια είναι η γνώμη σας για το εκπαιδευτικό σύστημα; Ως εκπαιδευτικός, τι αλλαγές θα θέλατε να δείτε; Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι τα βασικότερα προβλήματα των εκπαιδευτικών αλλά και των παιδιών – μαθητών;
Πολλά είναι τα σχετικά θέματα και η συζήτηση μεγάλη. Θα πω μόνο ότι ειδικά στην εποχή μας της ηλεκτρονικής οθόνης και των πολυποίκιλων εξαρτήσεων, της απαξίωσης της γνώσης και της γενικότερης απογοήτευσης, η έλλειψη νοήματος και το αίσθημα της ματαίωσης γίνεται πιο έντονο και στους εκπαιδευτικούς και στα παιδιά.
Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια, επομένως, σε τέτοιες διαλυτικές συνθήκες, για να τροφοδοτήσεις μια ουσιαστική επικοινωνία, για να δώσεις ένα περιεχόμενο σε μια στερεότυπη διαδικασία, για να κρατήσεις ζωντανό ένα όνειρο και για σένα και για τα παιδιά. Κι αυτό χωρίς αυταπάτες.
(Χανιώτικα νέα - 28/10/2016)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/na-kratisoume-to-oniro-zontano/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου