Ο,τι μπορεί να σωθεί

Το 2002 πρωτο-δηµοσιεύτηκε µε τίτλο: “Αµετακίνητος µετανάστης” ένα ποίηµα του σπουδαίου Χανιώτη ποιητή, Γιώργη Μανουσάκη, για την πόλη µας που αλλάζει στο πέρασµα των χρόνων και δεν µοιάζει µε αυτό που ήταν σε άλλους καιρούς.
Οι στίχοι λένε:
«Όµως ποια Κίρκη τη µεταµορφώνει;
Τα σπίτια της ένα-ένα την εγκαταλείπουν
κι οι άνθρωποι αλλάζουν πρόσωπα
σα να ’ταν µάσκες.
Πίσω απ’ τον πάγκο
δε χτυπά σφυρί ο τσαγκάρης
στου καφενείου το βάθος δεν ηχεί λαγούτο.
Κοπάδια οι ξένοι µπαινοβγαίνουνε στα tourist shops.
Σιγά κι αθόρυβα γλιστρά και φεύγει η πόλη.
Εκείνοι που την κατοικούσαν
στρέψαν οριστικά την όψη προς το Μέγα Σκότος.
Στη θέση της ορθώθηκε µια πόλη
σκληρή κι αγέλαστη, ύπουλη και φαντασµένη.
Σε ξένη πόλη σέρνω τώρα τη ζωή µου».
Ο Γιώργης Μανουσάκης έβλεπε έγκαιρα τη µετεξέλιξη της πόλης, που το 2002 ήδη είχε αρχίσει να αλλάζει µορφή όταν µονοκατοικίες και αυλές µε λουλούδια και αρώµατα έδιναν τη θέση τους σε πολυώροφες οικοδοµές.
Σήµερα, εν έτει 2024 η πόλη συνεχίζει να αλλάζει µε ραγδαίο ρυθµό στο όνοµα της τουριστικής ανάπτυξης.
Όχι ότι δεν πρέπει να υπάρχει τουριστική ανάπτυξη. Ο τουρισµός είναι βασικός πυλώνας της τοπικής οικονοµίας και είναι ωραίο να βλέπεις επισκέπτες να τιµούν τον τόπο σου.
Μόνο που η κατάσταση ξεφεύγει. ∆ιότι είναι άλλο να ανοίγουν ξενοδοχεία ιδιώτες ή εταιρείες σε ιδιωτικές εκτάσεις, σύµφωνα µε τη νοµοθεσία, και άλλο δηµόσιοι χώροι να µετατρέπονται σε ξενοδοχεία.
Γράφαµε προχθές για τον λόφο Καστέλι. Στο Πολυτεχνείο ανήκουν τα κτήρια. Μόνο που το Πολυτεχνείο είναι δηµόσιο ίδρυµα και δικαίως πέφτει λόγος στην κοινωνία, µεγάλο µέρος της οποίας διεκδικεί τον Λόφο Καστέλι ως δηµόσιο χώρο, ανοιχτό και ελεύθερο, σε µια πόλη υπερκορεσµένη τουριστικά.
Τώρα προέκυψε και το θέµα της πρώην Εκκλησιαστικής Σχολής στον Άγιο Ματθαίο. Οταν έκλεισε η Σχολή, έγινε κουβέντα για τη στέγαση του Πειραµατικού Λυκείου, αλλά προέκυψαν… στατικά και άλλα προβλήµατα, λες και αυτά δεν µπορούσαν να αντιµετωπιστούν, προκειµένου να στεγαστεί οποιαδήποτε κατάλληλη εκπαιδευτική δοµή.
Και τώρα η τοπική Εκκλησία, εν είδει επιχείρησης, προχωρά σε ενοικίαση των εγκαταστάσεων, µε τη φηµολογία ότι επιχειρηµατικοί κύκλοι αποβλέπουν σε ξενοδοχείο, να είναι ολοένα και πιο έντονη.
Όταν, ωστόσο, φοιτητές και εκπαιδευτικοί δεν έχουν τα χρήµατα να πληρώσουν το ενοίκιο στα σπίτια που διαµένουν, όταν υπάρχουν τεράστιες ανάγκες για στέγαση υπηρεσιών, δοµών πολιτισµού αλλά και για ξενώνες φοιτητών, είναι τουλάχιστον ακατανόητη η επιµονή εκπαιδευτικών δοµών αλλά και της Εκκλησίας να λειτουργούν σαν… επιχειρηµατίες.
Ετσι θα πάει ο τόπος µπροστά;
Ετσι, εξυπηρετείται το κοινωνικό σύνολο;
Ετσι ωφελούνται οι πολλοί;
Ή µήπως µε αυτόν τον τρόπο τα Χανιά αλλάζουν ραγδαία, χάνοντας συνεχώς την αίγλη του παρελθόντος µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πόλη, την ιστορία της, τον πολιτισµό της και τους µόνιµους κατοίκους της;
Πολύ φοβάµαι ότι αν συνεχιστεί αυτή η στρεβλή ανάπτυξη και δηµόσιοι χώροι, παραδοθούν και αυτοί στην τουριστική βιοµηχανία, σε λίγα χρόνια θα αναπολούµε τα Χανιά που γνωρίσαµε και αγαπήσαµε. Και θα θυµόµαστε τους στίχους του Γιώργη Μανουσάκη για τη ξένη πόλη, νοσταλγώντας τα Χανιά του τότε.
Εκτός αν σώσουµε, ό,τι µπορεί να σωθεί…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ

(Χανιώτικα νέα - 4/4/2024)

Link: https://www.haniotika-nea.gr/o-ti-mporei-na-sothei/

Ο Λόφος Καστέλι και το συμφέρον της πόλης

Η νέα εκκένωση της κατάληψης “Rosa Nera” ανοίγει για μια ακόμα φορά τον δρόμο για ξενοδοχοποίηση του “μπαλκονιού” των Χανίων.
Ωστόσο, η παλιά πόλη έχει κορεστεί τουριστικά.
Το ένα μετά το άλλο ανοίγουν ξενοδοχεία, καταλύματα και δωμάτια τύπου airbnb.
Η προσθήκη ενός ακόμα μεγάλου ξενοδοχείου, σε έναν δημόσιο και όχι ιδιωτικό χώρο, αυτό των κτηρίων του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα “θυσιάσει” μια ακόμα περιοχή -την τελευταία ίσως;- της παλιάς πόλης στον βωμό της τουριστικής ανάπτυξης.
Ταυτόχρονα, βέβαια, θα ανοίξει και η συζήτηση για αξιοποίηση των κτηρίων υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Προτάσεις έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς.
Η τοπική κοινωνία για μια ακόμη φορά θα…χωριστεί σε εκείνους που τάσσονται υπέρ της
ξενοδοχοποίησης (ως γνωστόν το Πολυτεχνείο έχει υπογράψει σύμβαση με εταιρεία ξένων συμφερόντων) και σε εκείνους οι οποίοι επιθυμούν ο Λόφος Καστέλι με τα κτήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, να παραμείνει δημόσιος χώρος για όλους και όλες.
Είναι, για εμένα, προφανές ότι το δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετείται από τη… ξενοδοχοποίηση η οποία μέχρι τώρα δεν προχώρησε λόγω της κατάληψης.
Ο Λόφος Καστέλι, έχει τεράστια ιστορική και αρχαιολογική αξία, καθώς ήταν το ανακτορικό κέντρο της Κυδωνίας κατά τον 14ο και 13ο αι. π.Χ. (σχετική διάλεξη είχε δώσει η Μαρία Βλαζάκη).
Η εταιρεία που σχεδιάζει ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις κοιτάζει -και είναι απόλυτα λογικό- το
συμφέρον της. Και να κάνει απόσβεση του κόστους που έχει συμφωνήσει με το Πολυτεχνείο.
Το συμφέρον της πόλης όμως ποιος θα το κοιτάξει;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ

(Χανιώτικα νέα - 2/4/2024)

Link: https://www.haniotika-nea.gr/o-lofos-kasteli-kai-to-symferon-tis-polis/

"Σαν λουλούδι στο βράχο" - Νέα τραγούδι από Κώστα Λειβαδά και Πάνο Κατσιμίχα

Με τη συνεργασία του Κώστα Λειβαδά και του Πάνου Κατσιμίχα κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι: “Σαν λουλούδι στο βράχο”, το οποίο μέσα σε δύο ημέρες από την πρώτη ανάρτησή του στο Youtube (29 Μαρτίου), έχει πάνω από 2.650 προβολές.

Στο “σαν λουλούδι στο βράχο”, ο Κώστας Λειβαδάς “ντύνει” με τη μουσική τους ποιητικούς στίχους του Πά- νου Κατσιμίχα.
Ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σημειώνει:
«Όταν έλαβα τα λόγια από το ‘‘Σαν λουλούδι στο βράχο’’ από τον Πάνο Κατσιμίχα, στην αρχή συγκινήθηκα πολύ βαθιά, το αγκάλιασα με την ψυχή και μετά, για πολύ καιρό, δεν το ξαναδιάβασα ολόκληρο, παρά μόνο του έριχνα κλεφτές ματιές, γιατί δυσκολευόμουν να φύγω από την θέση του παραλήπτη και του ακροατή που είχε λάβει αυτό το μήνυμα μέσα στο μπουκάλι που ταξίδευε χιλιάδες χρόνια, όσο και η παντοδύναμη λειτουργία του τραγουδιού.
Έγινα συνταξιδιώτης σε μια ανύποπτη ευλογημένη στιγμή, την οποία περίμενα πολύ καιρό. Έτσι όπως γίνεται ιδανικά στα αξέχαστα ταξίδια… Και πράγματι, οι ακροατές διά βίου, εκείνοι που σέβονται το χάρισμα και μεταφέρουν τη φλόγα, ξέρουν ότι το τραγούδι δεν σε εγκαταλείπει ποτέ πρώτο και είναι διπλά γενναιόδωρο στην υπομονή και την επιμονή. Σώζει ζωές και μας χωράει όλους, και σ’ αυτό χρωστάμε και τις δικές μας ζωές, ο Πάνος κι εγώ. Kαλή ακρόαση».
Στίχοι: Πάνος Κατσιμίχας. Μουσική: Κώστας Λειβαδάς. Τραγούδι: Πάνος Κατσιμίχας, Κώστας Λειβαδάς. Πιάνο-σαντούρι: Κώστας Λειβαδάς. Βιολιά-βιόλες: Φώτης Σιώτας.
Ενορχήστρωση: Κώστας Λειβαδάς – Πάνος Κατσιμίχας – με τη συνδρομή του Φώτη Σιώτα στα έγχορδα Ηχογράφηση-μίξη-mastering: Aλέξανδρος Χρυσίδης, Στούντιο Sierra Publisher: Protasis Music Publishing Κυκλοφορεί από την Protasis Music.

Ακούστε το τραγούδι στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=kfCb30rqkLk

(Χανιώτικα νέα - 2/4/2024)

Link: https://www.haniotika-nea.gr/neo-tragoydi-apo-kosta-leivada-kai-pano-katsimicha/