Αρχές και... κουκούλες

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Συζητήσεις επί συζητήσεων τις τελευταίες ημέρες, παράθυρα επί παραθύρων, για τους... κουκουλουφόρους και την επαναφορά του νόμου περί περιύβρισης Αρχής. Λες και με την επιστροφή στο παρελθόν, θα λυθούν τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας και θα παταχθεί η εγκληματικότητα.
Εσπευσαν να μας διευκρινίσουν πως τα περί κουκούλας αφορούν τη διάπραξη εγκληματικών πράξεων. Δηλαδή, για όποιον διαπράττει τις ίδιες παράνομες πράξεις χωρίς να φοράει κουκούλα, θα υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση;
Οσο για τα περί... περιύβρισης Αρχής, αυτό είναι το πρόβλημα της κοινωνίας ή η όντως υπαρκτή εγκληματικότητα, η οποία εξαπλώνεται ανησυχητικά όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στην ύπαιθρο, και η διαφθορά που παρουσιάζεται σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιας και όχι μόνο Διοίκησης; Αλλά, όταν ένα κράτος δεν είναι ικανό να επιλύσει τα προβλήματα και να κοιτάξει στα αίτια που τα προκαλούν, τότε καταφεύγει στην εύκολη λύση, που περισσότερο είναι στάχτη στα μάτια μιας τηλεορασόπληκτης κοινωνίας. Περιύβριση Αρχής, σου λέει και... καθαρίζει.
Η περιύβριση αρχής είναι το περιβόητο άρθρο 181 του Ποινικού Κώδικα του... 1950! Ο Νόμος τροποποιήθηκε το 1987 και καταργήθηκε ουσιαστικά το 1993 επί ΠΑΣΟΚ με τον μετέπειτα υπουργό Δικαιοσύνης, τον Ευ. Γιαννόπουλο.
Από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της ολομέλειας: στις 24 και 29 Νοεμβρίου, 2 και 6 Δεκεμβρίου 1993 (οι εκλογές είχαν γίνει τον Οκτώβριο του 1993), που εντοπίσαμε στο Ιντερνετ (http://krogias.blogspot.com/), διαβάζουμε:
ΕΥ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ:
..."Ορθώς λοιπόν καταργείται ο νόμος. Ορθώς καταργείται η περιύβριση αρχής. Αν θέλετε, είδα και μία διάταξη για την παραγραφή αδικημάτων του Τύπου, και συμφωνώ, καίτοι έχω κάνει μία μήνυση. Θα την καταθέσω, κύριε Πρόεδρε, για τα Πρακτικά για να υπάρχει για την ιστορία. Δεκατέσσερις φορές, μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, έχω υποστεί συκοφαντικές δυσφημίσεις, από μία εφημερίδα. Άντε, «νερό και αλάτι» που λέμε. Διότι πρέπει να ηρεμήσει και ο Τύπος και θα δείτε πόσο καλύτερα θα πάνε χωρίς τη διάταξη για την περιύβριση"...
..."Γιατί δεν έμεινε δεσπότης, δεν έμεινε χωροφύλακας, αγροφύλακας, δάσκαλος, διευθυντής σχολείου κ.λπ. που να μην θεωρήθηκε αρχή και να μην προστατεύθηκε εναντίον αντιπάλων του πολιτικών. Και στα Πολιτικά Θέματα τι έχω γράψει γι' αυτά δεν περιγράφεται...".
Οσο για τα περί κουκούλας, κυκλοφορεί στα κινητά και στο Διαδίκτυο το μήνυμα: "Τα μαθες. Θα συλλάβουν την Κοκκινοσκουφίτσα γιατί φοράει κόκκινη κουκούλα και έτσι θα τελειώσει το παραμύθι".
Το σίγουρο είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σειρά θεμάτων, όπως Βατοπέδιο, Siemens, ανεργία, τείνουν να ξεχαστούν χάριν της... κουκούλας και των... κουκουλωμάτων...
(Χανιώτικα νέα - Ακροβασίες - 25/3/2009)

Εξέγερση στις φυλακές Χανίων για την ασφυξία στα κελιά

Το ποτήρι ξεχείλισε για τους κρατούμενους της Δικαστικής Φυλακής Χανίων οι οποίοι εξεγέρθηκαν το Σάββατο καθώς στοιβάζονται σαν σαρδέλες σε χώρους οι οποίοι έχουν προβλεφτεί για πολύ μικρότερο αριθμό ατόμων.
Ετσι, δεκάδες κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτωμα, καθώς τα κρεβάτια δεν επαρκούν.
Η κινητοποίηση που συνεχίστηκε χθες Κυριακή, ξεκίνησε το μεσημέρι του Σαββάτου όταν οι κρατούμενοι συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο των φυλακών και στο διάδρομο αρνούμενοι να επιστρέψουν στα κελιά τους. Το αίτημά τους; Να μιλήσουν με εκπρόσωπο του υπουργείου Δικαιοσύνης προκειμένου να γίνουν μεταγωγές και με αυτόν τον τρόπο να γίνει αποσυμφόρηση στις φυλακές καθώς αυτή τη στιγμή, όπως τονίζουν, οι συνθήκες είναι απαράδεκτες.
Σύμφωνα με τους αρμόδιους, η φυλακή χωράει περίπου 118 άτομα αλλά αυτή τη στιγμή οι κρατούμενοι είναι 157. Σύμφωνα όμως με τους κρατούμενους, η συγκεκριμένη φυλακή είναι για 70 θέσεις προκειμένου η διαβίωση να είναι αξιοπρεπής.
Καθ' όλη τη διάρκεια του Σαββάτου γύρω από τις φυλακές είχαν αναπτυχθεί αστυνομικές δυνάμεις, ενώ έξω από το χώρο της φυλακής παρέμεναν αλληλέγγυοι στους κρατούμενους πολίτες, μεταξύ των οποίων πολλοί αντιεξουσιαστές οι οποίοι φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης.
Χθες, όμως, σύμφωνα με πληροφορίες εκδηλώθηκε η πρόθεση της φυλακής και του υπουργείου Δικαιοσύνης να μεταχθούν δεκατρείς κρατούμενοι μεταξύ των οποίων εκείνοι οι οποίοι πρωτοστάτησαν στη διαμαρτυρία, γεγονός το οποίο προκάλεσε την αντίδραση των κρατουμένων οι οποίοι θέλουν να μιλήσουν με εκπρόσωπο του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Ως αργά το βράδυ οι κρατούμενοι συνέχιζαν να βρίσκονται στο διάδρομο, ενώ έξω από τη φυλακή παρέμεναν κυρίως αντιεξουσιαστές προκειμένου να εκφράσουν την υποστήριξή τους στους κρατούμενους αλλά και να αντιδράσουν σε τυχόν επιχείρηση των αστυνομικών δυνάμεων.
Γ. ΛΥΒ.
(Ελευθεροτυπία - 23/3/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=28630

Ωρα της Γης

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Η ανάπτυξη που συντελείται στις σύγχρονες κοινωνίες, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό υποβάθμιση της Γης και της φύσης. Η κλιματική αλλαγή υπονομεύει το σήμερα και το αύριο. Το μέλλον των μεγάλων μα κυρίως των παιδιών. Ό,τι συμβαίνει μακριά μας είναι σαν να γίνεται δίπλα μας ή και στο σπίτι μας. Η κλιματική αλλαγή δεν έχει σύνορα. Ούτε η υπερθέρμανση της γης. Ούτε ακόμη η περιβαλλοντική καταστροφή. Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, εορτάζεται και φέτος στις 28 Μαρτίου η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) η οποία ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα και σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Είναι μια συμβολική μα και ουσιαστική δράση. Όπως διαβάσαμε χθες, "παγκόσμια πρωτιά κατακτά η Ελλάδα για την Ώρα της Γης, τη μεγαλύτερη συμβολική δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή, με το δυναμικό «παρών» 270 δήμων και κοινοτήτων και την προσωπική συμμετοχή περισσότερων από 18.000 πολιτών. Η Ελλάδα καταφέρνει να ξεπεράσει ακόμη και τους Αυστραλούς, τους εμπνευστές της πρωτοβουλίας της Ώρας της Γης, οι οποίοι βρέθηκαν στην τρίτη θέση με δεύτερο τον Καναδά. Περισσότεροι από 18.000 Έλληνες έχουν ήδη δηλώσει ηλεκτρονικά την προσωπική συμμετοχή τους αποδεικνύοντας ότι όλοι μαζί μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην πολιτική ηγεσία για να εντείνει τις προσπάθειές της ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Μάλιστα, με τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, πολιτιστικά μνημεία παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Παρθενώνας, ο Ιερός Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ο Ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά και το Μνημείο του Φιλοπάππου θα προσδώσουν λάμψη στην Ώρα της Γης με τη συσκότισή τους… Όλα αυτά στις 28 Μαρτίου, 8.30 - 9.30 το βράδυ". Σε σχετικό site για την Ώρα της Γης (http://www.earthhour.org/about/gr:el) διαβάζουμε ότι "φέτος, στις 8.30 μ.μ., το Σάββατο 28 Μαρτίου, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μια ώρα – την Ώρα της Γης. Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1.000 πόλεις, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτήρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο. Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτήρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας. Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής". Το να σβήσουμε τα φώτα του σπιτιού μας για μία ώρα δεν κοστίζει τίποτα. Απεναντίας. Και ενώ φαίνεται συμβολικά, ας φανταστούμε τι σημαίνει αν την ίδια ώρα το κάνουν εκατομμύρια νοικοκυριά σε όλη τη Γη. Η ευαισθητοποίηση συχνά αρχίζει από τις πιο απλές ενέργειες...
(Χανιώτικα νέα - 20/3/2009)

Κρίση... ακρίβειας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Κάποτε, όταν ακόμα είχαμε στα χέρια μας δραχμές και όχι ευρώ, ζούσαμε εποχές λιτότητας, αλλά όχι τόσης ακρίβειας. Με ένα μισθό, οπωσδήποτε πιο χαμηλό από τους σημερινούς που είναι ιδιαίτερα χαμηλοί για την εποχή και τις ανάγκες της, ο πολίτης μπορούσε ανέτως να περάσει τον μήνα. Ισως να του περίσσευαν χρήματα αν έκανε "συντηρητική" ζωή.
Ωσπου το 2002 μπήκαμε και με τη... βούλα στη ζώνη του ευρώ. Και τα πάντα ξαφνικά έγιναν πιο ακριβά. Και ενώ ίσαμε εκείνη τη στιγμή, η ζωή τραβούσε την ανηφόρα, αίφνης άρχισαν να τραβάνε μεγαλύτερη ανηφόρα οι τιμές, οι οποίες σε κάποια στιγμή ξεπέρασαν τις αντοχές της... τσέπης μας.
Οχι ότι φταίει ντε και καλά το ευρώ, άλλωστε με το νόμισμα αυτό γλιτώσαμε τον κόπο να κάνουμε συνάλλαγμα επισκεπτόμενοι κάποια άλλη ευρωπαική χώρα.
Αλλά θέλαμε και εμείς να γίνουμε πιο... ευρωπαίοι από τους ευρωπαίους, σε ένα σύστημα και ένα κράτος που εννοεί να τρώει τα... παιδιά του.
Και άρχισαν να "οργιάζουν" τα δάνεια. Καλομαθημένοι και 'μεις στην κατανάλωση, επηρεασμένοι από την τηλεόραση και τα πρότυπα τα οποία παράγει, θέλαμε περισσότερα από όσα αντέχαμε. Νέο αυτοκίνητο κάθε δύο χρόνια, σπίτι, εξοχικό, χρήματα, χλιδή. Πώς να τα έχεις όλα αυτά αν δεν μπορείς. Μα, ο άλλος είναι πιο έξυπνος που τα έχει; Ετσι σκέφτηκαν πολλοί.
Και για κάποιες ημέρες έκαναν τα γραφεία των τραπεζών, δικά τους γραφεία.
Δάνειο για σπίτι, δάνειο για αυτοκίνητο 2.000 και βάλε κυβικών, δάνειο για διακοπές, δάνειο για... κατανάλωση, δάνειο από εδώ, δάνειο από εκεί.
Δάνειο όλη η ζωή. Τόση ματαιοδοξία.
Μαθημένοι στα πολλά, δεν αρκεστήκαμε στα λίγα και απλά. Σ' αυτά που γεμίζουν το μέσα μας και όχι το "φαίνεσθαι".
Και σε κάποια στιγμή άρχισαν οι πλειστηριασμοί. Οι υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον με ευκαιρίες δανείων, αποδείχτηκαν φαινάκη... Οι τράπεζες ξέρουν να μη χάνουν. Ο πολίτης όμως;
Μέχρι πέρυσι, βέβαια, κανείς δεν μιλούσε για κρίση. Ξαφνικά, πριν από ένα χρόνο, μάθαμε ότι άρχισαν όλα να καταρρέουν. Οτι δεν πάμε καλά. Και ο βομβαρδισμός για την οικονομική κρίση, που αποτελεί βεβαίως πραγματικότητα, έχει περάσει ωστόσο και στη σφαίρα της ψυχολογίας. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν σε ημερήσια βάση, "βομβαρδιζόμαστε" με ειδήσεις για την κρίση;
Και με τα πολλά φτάσαμε στο σήμερα.
Διάβασα χθες ότι στην Αθήνα οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Την ίδια ώρα στη χώρα μας αυξάνονται ανησυχητικά οι ακάλυπτες επιταγές. Επιπλέον, η ακρίβεια σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, που έχει ξεπεράσει κάθε όριο πλήττει όχι μόνο τους φτωχούς μα και τους μικρομεσαίους καταναλωτές, ακόμα όμως και επιχειρήσεις.
Και η λιτότητα; Από τότε που με θυμάμαι, οι οικονομικές πολιτικές είναι "σφικτές" λόγω λιτότητας. Δεν έχει τέλος η... λιτότητα.
Και το ερώτημα, τι θα γίνει στο μέλλον, τελικά έχει απάντηση; Μάλλον όχι. Διότι και εμείς οι ίδιοι, μέσα στην ασφαλή ανασφάλειά μας, στηρίζουμε συχνά ό,τι κατά τα άλλα καταγγέλουμε.
Οσο για το αν η ακρίβεια, κάποτε θα λάβει... τέλος, ούτε αυτό έχει απάντηση.
Ο κόσμος με κάποιον τρόπο θα προχωρήσει. Πώς; Αυτό και από εμάς εξαρτάται...
(Χανιώτικα νέα - 18/3/2009)

Οι “απολίτικοι”

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Συχνά ακούμε τους μεγαλύτερους να χαρακτηρίζουν "απολίτικους" τους νέους. Να λένε ότι οι νέοι έχουν φύγει από τα κόμματα. Να εκφράζουν ανησυχία για αυτήν την πραγματικότητα και να αναζητούν τρόπους για να επανέλθει η "πολιτικοποίηση" ή σωστότερα η κομματικοποίηση των νέων.
Είναι όμως έτσι; Είναι οι νέοι "απολίτικοι"; Η μήπως επειδή ακριβώς οι νέοι ή έστω πολλοί νέοι έχουν απομακρυνθεί από τα κόμματα, είναι στην ουσία βαθιά πολιτικοποιημένοι;
Σε μια παρέα προ ημερών, ήταν και ένας φοιτητής. Η συζήτηση περιστράφηκε στα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, στην εξέγερση των νέων μετά την εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
"Οι περισσότεροι νέοι δεν είναι κομματικά οργανωμένοι. Και για εμένα αυτό σημαίνει ότι είναι βαθιά πολιτικοποιημένοι. Το απέδειξαν τον Δεκέμβρη, όταν εξεγέρθηκαν", έλεγε ο φοιτητής.
"Αλλωστε σε τι να πιστέψουμε; Και ποιον να πιστέψουμε; Και γιατί να πιστέψουμε τους πολιτικούς; Επειδή αποφασίζουν για 'μας χωρίς εμάς; Επειδή αύριο θα είμαστε άνεργοι; Επειδή το μέλλον είναι αβέβαιο; Επειδή βλέπουμε να γίνονται σκάνδαλα χωρίς κανείς να τιμωρείται; Επειδή η κυβέρνηση έδωσε δισ. ευρώ στις τράπεζες και στον απλό κόσμο τίποτα; Επειδή μας κυριεύει η ανασφάλεια για το σήμερα και το αύριο; Επειδή δεν έχουμε χρήματα για να σπουδάσουμε και υποχρεωνόμαστε να εργαζόμαστε παράλληλα με τις σπουδές μας για να πληρώνουμε το ενοίκιο και τη διατροφή μας;", λένε επίσης πολλοί φοιτητές και γενικότερα νεολαίοι σε συζητήσεις.
Κι όμως η απουσία από τα κομματικά στεγανά, είναι ίσως βαθιά πολιτική πράξη στη σημερινή εποχή. Μια πράξη που δείχνει αμφισβήτηση σε αυτούς που δεν επιτρέπουν την αμφισβήτηση.
Και πώς να μην είναι έτσι; Κι αν οι περισσότεροι νέοι έχουν απομακρυνθεί από τα κόμματα, το μόνο βέβαιον είναι ότι φταίνε τα ίδια τα κόμματα και οι πολιτικοί ταγοί. Εκείνοι που έχουν σβήσει τον διακόπτη της ελπίδας. Που μάλλον αντιμετωπίζουν τη νέα γενιά απαξιωτικά, ξεχνώντας ότι και οι ίδιοι κάποτε υπήρξαν νέοι. Εκείνοι που βλέπουν τους νέους, σαν "ταραξίες" και όχι ως πολίτες, ενεργούς, έξυπνους και ωραίους.
Γιατί στην πραγματικότητα οι νέοι μα και τα ίδια τα παιδιά, ξέρουν πιο πολλά. Είναι υποψιασμένα, ανήσυχα, ενημερωμένα, ελεύθερα.
"Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα", τραγουδά ο Διονύσης Σαββόπουλος.
"Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά, κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά", έλεγε μελωδικά ο Μάνος Χατζιδάκις στην "Οδό ονείρων".
Και οι νέοι, τα παιδιά, κάνουν όνειρα. Αυτά δεν χάνονται στο χρόνο. Παραμένουν. Και νομίζω ότι κάθε γενιά είναι πιο όμορφη από την προηγούμενη όσο κι αν πολλοί μεγαλύτεροι δεν θέλουν να το "δουν".
Τι θα γίνει στο μέλλον; Κανείς δεν ξέρει. Ο κόσμος είναι απίστευτα ρευστός.
Ο κόσμος, όμως, εξελίσσεται όπως είναι να εξελιχτεί... Και θα εξελιχτεί από τους νέους και τα παιδιά...
(Χανιώτικα νέα - 13/3/2009)

Ανησυχία Κύρκου για αριστερίστικο «Ρεύμα» στον ΣΥΝ

Των ΘΩΜΑ ΤΣΑΤΣΗ - ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ανήσυχος για το μέλλον του ΣΥΝ εμφανίστηκε ο Λεωνίδας Κύρκος, που με ευθύ τρόπο έριξε τα πυρά του εναντίον του Αριστερού Ρεύματος.
Την ώρα που στελέχη των δύο τάσεων του κόμματος, του Αριστερού Ρεύματος και της Ανανεωτικής Πτέρυγας, προσπαθούν να ρίξουν τους τόνους, το ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς δήλωσε: «Παρουσιάζεται μια βαθμιαία κατολίσθηση και αλλοίωση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του ΣΥΝ. Αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να του επιβάλουν μια ορισμένη πολιτική γραμμή, η οποία περισσότερο αριστερίστικη είναι παρά αριστερή, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Η αντίσταση που θα υπάρξει μέσα στο σώμα των οπαδών του ΣΥΝ είναι πολύ μεγάλη και δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει και ανησυχητικές εξελίξεις».
Αναφερόμενος στην ένταση των τελευταίων ημερών, υποστήριξε (στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ) ότι «η ένταση προήλθε από την προσπάθεια κάποιων να καταληφθεί ο χώρος του ΣΥΝ και να του επιβληθούν ορισμένες λύσεις». Χαρακτήρισε κορυφαίο λάθος την «υποβάθμιση» του Δημήτρη Παπαδημούλη και όταν ρωτήθηκε εάν συμφωνεί με την άποψη του Φώτη Κουβέλη ότι «εξυφαίνονται σχέδια ακόμα και πολιτικών "διώξεων" μέσα στο κόμμα», απάντησε: «Συμφωνώ απολύτως με την παρατήρηση του Κουβέλη. Δεν βρίσκω καμιά απολύτως δικαιολογία για τη στάση απέναντι στην υποψηφιότητα Παπαδημούλη».
Ο Αλέκος Αλαβάνος χθες το βράδυ («Μέγκα») είπε ότι ανέγνωσε τη δήλωση του Λεωνίδα Κύρκου μ' έναν διαφορετικό τρόπο. «Τη βλέπω σαν μια μάχη» είπε, χαρακτηρίζοντας «σοφό» το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς. Μιλώντας για τους υψηλούς τόνους των τελευταίων ημερών μεταξύ στελεχών του ΣΥΝ παραδέχτηκε ότι «αυτά δεν λύνονται σ' ένα δημόσιο τραπέζι».
Ο Αλέξης Τσίπρας από τα Χανιά είπε πως δεν τον φοβίζει ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις εντός του ΣΥΝ και πρόσθεσε ότι τα στελέχη του κόμματος δεν κρύβουν τις διαφορετικές απόψεις κάτω από το τραπέζι. Σε ομιλία του επιτέθηκε στην κυβέρνηση που -όπως- είπε «αυτό που την ενδιαφέρει είναι να τα βρει με τον ΛΑΟΣ για να σώσει, έστω και με τον τρόπο αυτό, την προοπτική παραμονής της στην εξουσία».
Ο κ. Τσίπρας σχολίασε και τη συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Κώστα Σημίτη. «Με τέτοιο όραμα για διέξοδο από την κρίση, δεν είναι τυχαίο που το ΠΑΣΟΚ επιστρατεύει για μία φορά ακόμα τον κ. Σημίτη. Δυστυχώς, ο κ. Παπανδρέου επιλέγει την εκσυγχρονιστική πεπατημένη. Μας θυμίζει ξανά την κυβερνητική πορεία του ΠΑΣΟΚ».
(Ελευθεροτυπία - 13/3/2009)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=25416

Στη Χαλέπα το τελευταίο αντίο στον Χρ. Παπουτσάκη

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι αυτής της χώρας αλλά και αυτής της πόλης έχουν φύγει από τη ζωή τα τελευταία χρόνια. Προχθές (9/3/2009) έφυγε σε ηλικία 75 χρόνων και ο Χρήστος Παπουτσάκης, ο θάνατος του οποίου αφήνει τεράστιο κενό στον ανεξάρτητο λόγο της Αριστεράς, στην κριτική και καταγγελτική δημοσιογραφία, αλλά και στη διανόηση.
Ο Χρήστος Παπουτσάκης, ήταν ο δημιουργός και ψυχή επί 35 χρόνια του ιστορικού πολιτικού περιοδικού «Αντί».
Οπως έγινε γνωστό, η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την Παρασκευή στις 2 το μεσημέρι στον ναό Αγ. Θεοδώρων του Α' Νεκροταφείου και η ταφή της σορού του θα γίνει το Σάββατο 14 Μαρτίου στις 12 το μεσημέρι στο Κοιμητήριο της Αγ. Φωτεινής στη Χαλέπα Χανίων, όπως ο ίδιος επιθυμούσε. Αλλωστε στη Χαλέπα ήταν το σπίτι του.
Σε ένα βιογραφικό που διάβασα χθες, αναφέρεται μεταξύ άλλων:
"Ο Χρήστος Παπουτσάκης, γεννημένος το 1934 στα Χανιά, βίωσε από παιδί τους δημοκρατικούς αγώνες του λαού, την εκτέλεση του πατέρα του, αξιωματικού του στρατού από παρακρατικούς το 1947, και τους διωγμούς των αδελφών του, που υποχρέωσαν την οικογένεια να εγκατασταθεί στην Αθήνα.
Πολιτικά ενεργός, από τις γραμμές του αριστερού φοιτητικού κινήματος, σπούδασε στην αρχιτεκτονική σχολή του ΕΜΠ και στο πλαίσιο της διπλωματικής του εργασίας, για τους παραδοσιακούς οικισμούς στα Σφακιά, εντόπισε βραχογραφίες στο σπήλαιο Ασφένδου που καταγράφονται ως το αρχαιότερο τεκμήριο κατοίκησης στην Κρήτη και αργότερα εργάστηκε και διακρίθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Δοξιάδη.
Στη διάρκεια της δικτατορίας μετέτρεψε το γραφείο του, στη Δημοχάρους, σε φυτώριο νέων αρχιτεκτόνων, σε χώρο συνάντησης και προβληματισμού. Από τον ίδιο χώρο το 1972 εξέδωσε το 1ο τεύχος του περιοδικού «Αντί» με το οποίο συνέδεσε τη ζωή του.
Συνελήφθη και βασανίστηκε γι' αυτό στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και με την επανέκδοση του «Αντί» τον Σεπτέμβριο του 1974 το κατέστησε δεκαπενθήμερο ανεξάρτητο πολιτικό βήμα της Αριστεράς, παρεμβαίνοντας έως το τελευταίο τεύχος του (Απρίλιο 2008) στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα, τον πολιτισμό, με αξιόπιστη κριτική, προβάλλοντας ζωτικά κοινωνικά προβλήματα.
Παράλληλα, με τις εκδόσεις «Πολύτυπο» και την πολιτιστική εταιρεία «Οι φίλοι του Αντί», πρόφτασε πρόσφατα να ολοκληρώσει το εξάτομο έργο του «Αίμος» - Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης, που συνθέτει όψεις της ποιητικής γραφής, ενάντια στις έριδες".
Ο Χρήστος Παπουτσάκης ήταν τακτικός επισκέπτης των Χανίων, της πόλης από την οποία καταγόταν και την οποία τόσο αγαπούσε. Ηταν μια ανυπότακτη φωνή, που δεν δίσταζε να ασκεί κριτική προς πάσαν κατεύθυνση, προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Τον ενδιέφεραν τα θέματα των Χανίων τα οποία όσο μπορούσε προέβαλλε από τις στήλες του "Αντί". Τον είχα γνωρίσει σε μια εκδήλωση στα Χανιά και εξαρχής μού είχε ζητήσει να του στέλνω ό,τι από τα Χανιά θεωρούσα ότι έχει ενδιαφέρον. Ετσι, είχαμε συνεργαστεί για μερικά θέματα, όπως αυτό της παραλίας των Αγίων Αποστόλων, το οποίο παρουσιάστηκε από τις στήλες του περιοδικού.
Τώρα, από τις γειτονιές του ουρανού θα συνεχίσει, είμαι σίγουρος, να νοιάζεται για το σήμερα και το αύριο αυτού του κόσμου. Να γράφει και να μιλά. Γιατί ο Χρήστος Παπουτσάκης έφυγε μεν από τη ζωή, ζει όμως στις καρδιές όχι μόνο των φίλων του αλλά και άλλων ανθρώπων που έτυχε να τον γνωρίσουν, να τον εκτιμήσουν και να τον διαβάζουν...
(Χανιώτικα νέα - 11/3/2009)

Ποδηλατόδρομοι...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
“Θέλουμε ποδηλατόδρομους τώρα". Το μήνυμα αυτό έστειλαν για άλλη μία φορά χθες το μεσημέρι οι φίλοι του ποδηλάτου στα Χανιά, που δημιούργησαν ένα ποδηλατόδρομο στην οδό Κυδωνίας μπροστά στο δημαρχείο Χανίων.
Δεν ξέρω αν ο ποδηλατόδρομος θα υπάρχει και σήμερα. Πιθανότατα θα τον έχουν σβήσει τα συνεργεία του Δήμου. Οπως είχε γίνει και με τον ποδηλατόδρομο που οι "Ποδηλάτρεις" είχαν προ μηνών δημιουργήσει μπροστά από την πλατεία Αγοράς.
Ομως, αυτές οι συμβολικές δράσεις, έχουν να στείλουν μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες.
- Πρώτα, απ' όλα στη δημοτική αρχή. Την περασμένη Τετάρτη 4 Μαρτίου, γνωστοποιήθηκε απάντηση του ΥΠΕΧΩΔΕ σε ερώτηση του βουλευτή Μαν. Σκουλάκη, σύμφωνα με την οποία ο Δήμος Χανίων δεν έχει υποβάλει αίτημα χρηματοδότησης της εφαρμογής της κυκλοφοριακής μελέτης. Την επομένη διέψευσε το ΥΠΕΧΩΔΕ ο ίδιος ο Δήμος Χανίων που έδωσε στη δημοσιότητα τα έγγραφα με τα οποία έχει ζητήσει χρηματοδότηση. Σε δηλώσεις του ο αντιδήμαρχος Αρης Παπαδογιάννης ανέφερε ότι "περιμένουμε τη χρηματοδότηση της μελέτης για να προωθήσουμε την εφαρμογή της. Μαζί με αυτή τη μελέτη ο Δήμος Χανίων με δικούς του πόρους έχει χρηματοδοτήσει τη μελέτη εφαρμογής για τους ποδηλατόδρομους, που θεωρούμε ότι πρέπει να εφαρμοστεί συγχρόνως με την κυκλοφοριακή μελέτη. Γιατί επιθυμούμε ένα δίκτυο ποδηλατόδρομων που θα δώσει κίνητρο σε όλους τους Χανιώτες και τις Χανιώτισσες να προωθήσουν το εναλλακτικό αυτό μέσο μεταφοράς".
Ελπίζουμε τα λόγια του κ. Παπαδογιάννη άμεσα να γίνουν πράξη.
Γιατί, μέχρι σήμερα, ο Δήμος επιδίδεται στο να σβήνει αυθημερόν τους ποδηλατόδρομους που χαράσσουν συμβολικά οι φίλοι του ποδηλάτου.
- Αποδέκτες όμως είμαστε και εμείς οι πολίτες, οι οποίοι στην πλειοψηφία μας έχουμε ξεχάσει τις... ορθοπεταλιές. Ευτυχώς, όμως, όχι όλοι. Διότι υπάρχει και ένας κόσμος, ο οποίος μέρα με τη μέρα αυξάνεται, που εννοεί να μετακινείται όσο περισσότερο γίνεται με το ποδήλατό του. Αλλά και σε όλη την Ελλάδα αναπτύσσεται το κίνημα των ποδηλατών που ζητούν "ποδήλατο στη πόλη, για να χωρέσουμε όλοι", καθώς "ο κόσμος βαριανασαίνει, ας μην του στερούμε το οξυγόνο" και ως εκ τούτου προτρέπουν: "Ας γίνει τρόπος ζωής το ποδήλατο".
(Χανιώτικα νέα - 9/3/2009)

Ελεύθεροι χώροι

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Στην εποχή τoυ τσιμέντου, οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι αποτελούν ανάσα ζωής και ελευθερίας. Γι' αυτό και μεγαλώνει το κίνημα των πολιτών, που πέραν από κόμματα, ιδεολογίες, παρατάξεις, θέσεις και αντιθέσεις, προτάσσει την ανάγκη προστασίας των όποιων ελεύθερων χώρων έχουν απομείνει σ' αυτή τη χώρα.
Αλλωστε, τι έχουμε περισσότερο ανάγκη; Μετατροπή και άλλων δημόσιων χώρων σε "τσιμεντένια μέγαρα" ή ανάδειξή τους ως οάσεις πρασίνου και δροσιάς, ως πνεύμονες ζωής; Πότε μία πόλη ομορφαίνει; Οταν διατηρεί ελεύθερους χώρους ή όταν τους παραδίδει στην... ανάπτυξη. Και, εν τέλει, πότε συντελείται πραγματική ανάπτυξη. Οταν κτίζουμε ή όταν... γκρεμίζουμε;
Ας θυμηθούμε τον "Εφιάλτη της Περσεφόνης" σε στίχους Νίκου Γκάτσου (μουσική Μάνου Χατζιδάκι):
"Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
Τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο
Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης
Στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
Τώρα πετάνε τα αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
Τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
Άδεια κορμιά, σιδερικά, παιδιά κι ελάσματα".
Πόσο επίκαιροι και σήμερα αυτοί οι στίχοι που γράφτηκαν πριν από 30 και πλέον χρόνια! Ωστόσο, δεν έχουν παραδοθεί όλα στο τσιμέντο.
Για παράδειγμα, στα Χανιά η Επιτροπή Ενάντια στο Ξεπούλημα των Αγίων Αποστόλων που συσπειρώνει φορείς και πολίτες οι οποίοι τονίζουν ότι η παραλία αυτή ανήκει στους πολίτες και όχι στους πωλητές, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην σωτηρία της σημαντικής αυτής παραλίας.
Στην ανακοίνωσή της με αφορμή την Καθαρή Δευτέρα, η Επιτροπή τονίζει ότι "είναι ανάγκη όλοι να αποφεύγουμε ενέργειες που βλάπτουν την περιοχή και ενοχλούν όσους τη χρησιμοποιούν και τη χαίρονται: Όχι αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες εκτός των ασφάλτινων δρόμων, όχι σκουπίδια, όχι ρύπανση, όχι καταστροφή του πράσινου, όχι καταπατήσεις και αυθαιρεσίες. Είναι απαράδεκτες οι καταστροφές κάδων σκουπιδιών, φωτιστικών και άλλων έργων του τοπικού Δήμου, που κάνει πραγματικά προσπάθειες για την αναβάθμιση της περιοχής. Η καθημερινή φροντίδα και προστασία της περιοχής δεν είναι μόνο υπόθεση των «αρχών», αλλα και του καθενός μας".
Ακόμα σημειώνει πως
"είναι ιδιαίτερα θετικό πως τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στα Χανιά, αλλά και παντού στην Ελλάδα, γίνονται σκληροί αγώνες για να σωθούν από την τσιμεντοποίηση οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι μέσα στις πόλεις, αλλά και γύρω από αυτές. Για παράδειγμα, στα Χανιά έχουμε τις κινήσεις για το Στρ. Μαρκοπούλου, το Παλιό Νοσοκομείο, την προστασία του πευκοδάσους του Αγ. Ματθαίου, τη μικρή παραλιακή έκταση στο χώρο της πρώην ΑΒΕΑ κ.α.".
Η πόλη που διατηρεί ελεύθερους χώρους είναι η πόλη του μέλλοντος.
(Χανιώτικα νέα - 4/3/2009)