Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Υπέρ ενός μοντέλου συμμετοχικής δημοκρατίας, που τον πρώτο λόγο θα έχουν οι τοπικές κοινωνίες, τάσσεται ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, με συνέντευξή του στα "Χανιώτικα νέα". Παράλληλα, ο κ. Χρυσόγελος, ο οποίος βρέθηκε προ ημερών στα Χανιά, θεωρεί ότι είναι εφικτή η αναθεώρηση του μνημονίου, ενώ παραδέχεται ότι «δεν ήταν βιώσιμο το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε». Επιπλέον επισημαίνει ότι στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται πόροι ύψους 4 δισεκατομμυρίων για ενίσχυση των -νέων ειδικά- ανέργων, αλλά η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να τους απορροφήσει.
Ταυτόχρονα τονίζει ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν
σε συνεργασίες, αλλά «στη βάση προγραμματικών κατευθύνσεων και σε μια
στρατηγική ότι μένουμε στην Ευρωζώνη, δημιουργούμε συμμαχίες έτσι ώστε
να υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα
έχει συμφωνηθεί με την κοινωνία και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε
τα προβλήματά μας ως χώρα, αλλά με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο που θα
αναζωογονήσει την οικονομία και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας».
Υπογραμμίζει δε ότι «δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, αν δεν
υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις» και «αν ο καθένας λέει το τροπάρι του
και μιλάει μόνο με συνθήματα, ως χώρα θα καταρρεύσουμε πολύ σύντομα.
Είμαστε πράγματι σε πολύ οριακό σημείο».
Οσο για τα περιβαλλοντικά θέματα, τάσσεται υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όχι απαραιτήτως στα βουνά και την άγρια φύση, αλλά μέσα στις πόλεις και σε κάθε περίπτωση με τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες, όπως επισημαίνει, πρέπει να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς που θα επωφελούνται από την όποια εγκατάσταση Α.Π.Ε.
- Πώς κρίνετε το αποτέλεσμα των εκλογών, δεδομένου ότι οι 'Οικολόγοι Πράσινοι' πλησίασαν, αλλά δεν έφτασαν την πόρτα της Βουλής;
«Για τέσσερις χιλιάδες ψήφους. Νομίζω ότι είναι σημαντική απώλεια με την έννοια ότι χρειάζεται μια τρίτη πρόταση. Γιατί αυτή τη στιγμή ακούμε μια πρόταση, η οποία αποδέχεται όπως είναι την κατάσταση και μια πρόταση, η οποία παίζει λίγο με μπλόφες. Και υπάρχει κίνδυνος αυτές οι μπλόφες τελικά να οδηγήσουν σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε ορισμένους όρους του μνημονίου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε μια δικιά μας στρατηγική. Να είμαστε σε θέση να εφαρμόσουμε πράγματα για να πετύχουμε αλλαγές στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική οικονομία που είναι απαραίτητες έτσι κι αλλιώς. Και πρέπει να έχουμε συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν μπορεί να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να χτυπάμε στον τοίχο μόνοι μας».
- Πιστεύετε ότι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είναι εφικτή μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
«Αυτό που είπαμε σε κοινή συνέντευξη εγώ και ο Κον Μπεντίτ για να παρουσιάσουμε τις θέσεις της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών είναι ότι η θέση της Ελλάδας είναι μέσα στην Ευρωζώνη. Και πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατόν να εκφραστεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά και για να πετύχει τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες.
Δεν ήταν βιώσιμο το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε. Είναι, λοιπόν, προς όφελός μας να πετύχουμε αλλαγές. Αλλά με έναν τρόπο κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο, ώστε, ενώ θα επιδιώκουμε να πετύχουμε δημοσιονομική εξυγίανση, δηλαδή να μειώσουμε το έλλειμμα και το χρέος, ταυτόχρονα θα αλλάζει η οικονομία, θα ενδυναμώνει, θα αναζωογονείται, θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας και θα βελτιώνεται η κοινωνική συνοχή».
- Τι θέση έχετε για τα ενεργειακά θέματα, δεδομένου ότι η κοινωνία αντιδρά σε εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών από ξένες εταιρείες;
«Η Ευρώπη συνολικά πληρώνει κάθε έτος 408 δισεκατομμύρια ευρώ για εισαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και πρώτων υλών και για να πετύχει την ανεξαρτησία της και να μειώσει τα ελλείμματα, ειδικά ο νότος, πρέπει να απεξαρτηθεί σταδιακά από τα ορυκτά καύσιμα και από το φυσικό αέριο. Πρέπει να στραφεί σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά με έναν τρόπο κοινωνικά δίκαιο και με τα οφέλη να μένουν στις τοπικές κοινωνίες. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία τοπικών εταιρειών, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία, στη Δανία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο. Εκεί όπου οι τοπικές κοινωνίες δημιουργούν συμμετοχικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις που παράγουν την ενέργεια και τα έσοδα από την παραγωγή ενέργειας μένουν στις ίδιες. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με έναν χωροταξικό σχεδιασμό. Δηλαδή με το πού βάζεις κάθε μορφή ενέργειας και ποια μορφή ενέργειας ώστε να είναι συμβατό με το περιβάλλον. Θα λέγαμε για παράδειγμα ότι οι ανεμογεννήτριες δεν είναι απαραίτητο να μπουν πάνω σε ψηλά βουνά. Θα μπορούσαν να μπουν μέσα ή κοντά στις πόλεις, κατά μήκος του αυτοκινητοδρόμου για παράδειγμα».
- Πριν λίγο αναφερθήκατε στην ανάγκη χωροταξικού σχεδιασμού. Και εδώ ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί την κοινωνία είναι το θέμα του Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. Ιναχωρίου. Συχνά στην Ελλάδα η κεντρική διοίκηση δεν "ακούει" τις τοπικές κοινωνίες.
«Εχω συμμετάσχει σε συζητήσεις με φορείς και κάτοικους στο Ιναχώριο. Οι τοπικοί φορείς έχουν διατυπώσει πρόταση. Νομίζω ότι είναι θέμα Δημοκρατίας. Δηλαδή, οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να συζητάνε, να επεξεργάζονται τα σχέδιά τους και αυτά όταν ωριμάζουν να γίνονται σχέδια σε επίπεδο περιφέρειας και σε επίπεδο χώρας. Δηλαδή, έχουμε μία έλλειψη πολιτικού διαλόγου. Σε άλλες χώρες, όπως σε Γερμανία και Σουηδία, οι άνθρωποι συζητάνε πολύ, αλλά όταν φτάνουν σε ένα σχέδιο, αυτό είναι συμφωνημένο από την τοπική κοινωνία και αυτό εφαρμόζεται. Οι τοπικές κοινωνίες να έχουν συμμετοχή. Να μην έρχεται από πάνω κάποιος που να επιβάλει πράγματα σε αντίθεση με τις θέσεις των τοπικών κοινωνιών. Το πρόβλημα είναι ότι η κεντρική διοίκηση προσπαθεί να επιβάλλει πράγματα πολλές φορές χωρίς να ακούει τις τοπικές κοινωνίες και χωρίς να εφαρμόζει αυτό που λέμε συμμετοχική δημοκρατία. Γι’ αυτό μερικές από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα είναι θεσμικού χαρακτήρα».
- Δύο ακόμα θέματα που απασχολούν την τοπική κοινωνία είναι η παραχώρηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου για να γίνει πάρκο και της έκτασης των Αγίων Αποστόλων.
«Είναι λογικά αιτήματα. Αν σκεφτόμασταν με απλή λογική, αυτά θα έπρεπε να είχαν υιοθετηθεί από την κεντρική διοίκηση. Χρειάζεται να γίνουν χώροι όπου θα προστατεύεται το περιβάλλον και οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στην αναψυχή με έναν πιο οικολογικό τρόπο».
- Αν υποθέσουμε ότι στις εκλογές που θα γίνουν, θα μπουν οι "Οικολόγοι Πράσινοι", θα είναι μετά διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας;
«Αυτό που δεν έγινε ούτε στις προηγούμενες εκλογές και δεν γίνεται ούτε και τώρα, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι η συζήτηση για το ποιο είναι το εναλλακτικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Αυτό που γίνεται σήμερα έχει αποτύχει και δημοσιονομικά και κοινωνικά και πολιτικά. Οδηγεί σε μεγαλύτερη φτώχεια, ύφεση και ανεργία. Δεν μπορείς να βελτιώσεις τα δημοσιονομικά σου, όταν καταστρέφεται η οικονομία και οι άνθρωποι μένουν άνεργοι. Από την άλλη μεριά, αν ρισκάρουμε την παρουσία μας στην Ευρωζώνη, μπορεί να βρεθούμε σε πολύ χειρότερη λιτότητα και να καταρρεύσει οτιδήποτε υπάρχει σε σχέση με την κοινωνική συνοχή. Αρα, χρειάζεται ένας τρίτος δρόμος. Σ’ αυτόν τον δρόμο πρέπει να συζητήσουμε. Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει ότι θα δούμε πώς θα πετύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Είπαμε ως Πράσινοι ευρωβουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει δύο χρόνια επιπλέον για να πετύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Αντί να την πετύχει το 2014, να την πετύχει το 2016. Αυτό έχει ένα επιπλέον κόστος που κάποιος πρέπει να το πληρώσει. Είχαν το θάρρος όλοι οι Πράσινοι ευρωβουλευτές να πουν ότι πρέπει να το πληρώσει η Ευρώπη μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητα. (...). Αυτή τη στιγμή στα ευρωπαϊκά ταμεία και κυρίως στα διαρθρωτικά ταμεία, υπάρχουν περίπου 15 δισ. προς την Ελλάδα για θέματα ανεργίας, δημιουργίας θέσεων εργασίας, ενίσχυσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων, προστασίας του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει τα χρήματα. Και όταν το κάνει, το κάνει με λανθασμένο τρόπο. Δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.Και είπαμε σαν Πράσινοι ευρωβουλευτές, επειδή βλέπουμε να μην λειτουργεί πλέον το κεντρικό κράτος, τα χρήματα αυτά να πάνε στις Περιφέρειες και στους Δήμους, στη βάση όμως ενός σωστού σχεδιασμού με προγράμματα που θα έχουν σχέση με οικονομικές δραστηριότητες που αναγεννούν την οικονομία και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Και υπάρχουν πολλά τέτοια σχέδια. Υπάρχουν πόροι ύψους 2 - 4 δισεκατομμύρια για ενίσχυση των -νέων ειδικά- ανέργων και η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να τους απορροφήσει. Εχουμε προτείνει κάθε Περιφερειακό Συμβούλιο σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες να προτείνει ένα σχέδιο για την απασχόληση των νέων, σε δραστηριότητες κοινωνικά χρήσιμες και περιβαλλοντικά αναγκαίες, ώστε τα 4 δισεκατομμύρια να πάνε σε αυτούς τους νέους, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και όχι να πάνε σε σεμινάρια ή για να γίνουν και άλλες μελέτες.
Η Αυστρία και άλλες χώρες έχουν χρησιμοποιήσει ένα εργαλείο που λέγεται Ταμείο Εγγυοδοσίας για τους νέους. Δηλαδή, υπάρχει ένα ταμείο το οποίο δίνει χρήματα για να ξεκινήσουν κάποια δουλειά οι νέοι ή να πάρουν χρήματα μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να απασχολήσουν νέους. Ο επίτροπος Περιφερειακής Ανάπτυξης είπε ότι, αν κάποια μικρομεσαία επιχείρηση πάρει έναν άνεργο νέο, θα λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας. Αυτό σημαίνει ότι οι πόροι που είναι για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, περίπου 4 δισεκατομμύρια από τα οποία έχουμε απορροφήσει μόνο 11 εκατομμύρια, αν πάνε σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, επιπλέον αυτών που είναι για νέους, θα μπορούσε κάθε μικρομεσαία επιχείρηση να προσλάβει έναν νέο άνθρωπο…
Αυτά είναι πράγματα τα οποία μπορούν να συγκροτήσουν ένα νέο κυβερνητικό πρόγραμμα πάνω στο οποίο μπορούμε να συζητήσουμε».
- Συνεπώς με προϋποθέσεις δεν λέτε όχι σε συνεργασίες.
«Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες στη βάση προγραμματικών κατευθύνσεων και σε μια στρατηγική ότι μένουμε στην Ευρωζώνη, δημιουργούμε συμμαχίες έτσι ώστε να υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ότι χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα έχει συμφωνηθεί με την κοινωνία και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας ως χώρα, αλλά με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο που θα αναζωογονήσει την οικονομία και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Σε αυτη τη βάση, πραγματικά πρέπει να βρεθούν ευρύτερες συναινέσεις. Αλλιώς δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, αν δεν υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις. Δηλαδή, αν ο καθένας λέει το τροπάρι του και μιλάει μόνο με συνθήματα, ως χώρα θα καταρρεύσουμε πολύ σύντομα. Είμαστε πράγματι σε πολύ οριακό σημείο».
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/98172-xwris-sunaineseis-den-bgainoume-apo-tin-krisi/
Υπέρ ενός μοντέλου συμμετοχικής δημοκρατίας, που τον πρώτο λόγο θα έχουν οι τοπικές κοινωνίες, τάσσεται ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, με συνέντευξή του στα "Χανιώτικα νέα". Παράλληλα, ο κ. Χρυσόγελος, ο οποίος βρέθηκε προ ημερών στα Χανιά, θεωρεί ότι είναι εφικτή η αναθεώρηση του μνημονίου, ενώ παραδέχεται ότι «δεν ήταν βιώσιμο το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε». Επιπλέον επισημαίνει ότι στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται πόροι ύψους 4 δισεκατομμυρίων για ενίσχυση των -νέων ειδικά- ανέργων, αλλά η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να τους απορροφήσει.
Ταυτόχρονα τονίζει ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν
σε συνεργασίες, αλλά «στη βάση προγραμματικών κατευθύνσεων και σε μια
στρατηγική ότι μένουμε στην Ευρωζώνη, δημιουργούμε συμμαχίες έτσι ώστε
να υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα
έχει συμφωνηθεί με την κοινωνία και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε
τα προβλήματά μας ως χώρα, αλλά με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο που θα
αναζωογονήσει την οικονομία και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας».
Υπογραμμίζει δε ότι «δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, αν δεν
υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις» και «αν ο καθένας λέει το τροπάρι του
και μιλάει μόνο με συνθήματα, ως χώρα θα καταρρεύσουμε πολύ σύντομα.
Είμαστε πράγματι σε πολύ οριακό σημείο».Οσο για τα περιβαλλοντικά θέματα, τάσσεται υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όχι απαραιτήτως στα βουνά και την άγρια φύση, αλλά μέσα στις πόλεις και σε κάθε περίπτωση με τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες, όπως επισημαίνει, πρέπει να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς που θα επωφελούνται από την όποια εγκατάσταση Α.Π.Ε.
- Πώς κρίνετε το αποτέλεσμα των εκλογών, δεδομένου ότι οι 'Οικολόγοι Πράσινοι' πλησίασαν, αλλά δεν έφτασαν την πόρτα της Βουλής;
«Για τέσσερις χιλιάδες ψήφους. Νομίζω ότι είναι σημαντική απώλεια με την έννοια ότι χρειάζεται μια τρίτη πρόταση. Γιατί αυτή τη στιγμή ακούμε μια πρόταση, η οποία αποδέχεται όπως είναι την κατάσταση και μια πρόταση, η οποία παίζει λίγο με μπλόφες. Και υπάρχει κίνδυνος αυτές οι μπλόφες τελικά να οδηγήσουν σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε ορισμένους όρους του μνημονίου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε μια δικιά μας στρατηγική. Να είμαστε σε θέση να εφαρμόσουμε πράγματα για να πετύχουμε αλλαγές στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική οικονομία που είναι απαραίτητες έτσι κι αλλιώς. Και πρέπει να έχουμε συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν μπορεί να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να χτυπάμε στον τοίχο μόνοι μας».
- Πιστεύετε ότι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είναι εφικτή μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
«Αυτό που είπαμε σε κοινή συνέντευξη εγώ και ο Κον Μπεντίτ για να παρουσιάσουμε τις θέσεις της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών είναι ότι η θέση της Ελλάδας είναι μέσα στην Ευρωζώνη. Και πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατόν να εκφραστεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά και για να πετύχει τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες.
Δεν ήταν βιώσιμο το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε. Είναι, λοιπόν, προς όφελός μας να πετύχουμε αλλαγές. Αλλά με έναν τρόπο κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο, ώστε, ενώ θα επιδιώκουμε να πετύχουμε δημοσιονομική εξυγίανση, δηλαδή να μειώσουμε το έλλειμμα και το χρέος, ταυτόχρονα θα αλλάζει η οικονομία, θα ενδυναμώνει, θα αναζωογονείται, θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας και θα βελτιώνεται η κοινωνική συνοχή».
- Τι θέση έχετε για τα ενεργειακά θέματα, δεδομένου ότι η κοινωνία αντιδρά σε εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών από ξένες εταιρείες;
«Η Ευρώπη συνολικά πληρώνει κάθε έτος 408 δισεκατομμύρια ευρώ για εισαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και πρώτων υλών και για να πετύχει την ανεξαρτησία της και να μειώσει τα ελλείμματα, ειδικά ο νότος, πρέπει να απεξαρτηθεί σταδιακά από τα ορυκτά καύσιμα και από το φυσικό αέριο. Πρέπει να στραφεί σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά με έναν τρόπο κοινωνικά δίκαιο και με τα οφέλη να μένουν στις τοπικές κοινωνίες. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία τοπικών εταιρειών, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία, στη Δανία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο. Εκεί όπου οι τοπικές κοινωνίες δημιουργούν συμμετοχικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις που παράγουν την ενέργεια και τα έσοδα από την παραγωγή ενέργειας μένουν στις ίδιες. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με έναν χωροταξικό σχεδιασμό. Δηλαδή με το πού βάζεις κάθε μορφή ενέργειας και ποια μορφή ενέργειας ώστε να είναι συμβατό με το περιβάλλον. Θα λέγαμε για παράδειγμα ότι οι ανεμογεννήτριες δεν είναι απαραίτητο να μπουν πάνω σε ψηλά βουνά. Θα μπορούσαν να μπουν μέσα ή κοντά στις πόλεις, κατά μήκος του αυτοκινητοδρόμου για παράδειγμα».
- Πριν λίγο αναφερθήκατε στην ανάγκη χωροταξικού σχεδιασμού. Και εδώ ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί την κοινωνία είναι το θέμα του Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. Ιναχωρίου. Συχνά στην Ελλάδα η κεντρική διοίκηση δεν "ακούει" τις τοπικές κοινωνίες.
«Εχω συμμετάσχει σε συζητήσεις με φορείς και κάτοικους στο Ιναχώριο. Οι τοπικοί φορείς έχουν διατυπώσει πρόταση. Νομίζω ότι είναι θέμα Δημοκρατίας. Δηλαδή, οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να συζητάνε, να επεξεργάζονται τα σχέδιά τους και αυτά όταν ωριμάζουν να γίνονται σχέδια σε επίπεδο περιφέρειας και σε επίπεδο χώρας. Δηλαδή, έχουμε μία έλλειψη πολιτικού διαλόγου. Σε άλλες χώρες, όπως σε Γερμανία και Σουηδία, οι άνθρωποι συζητάνε πολύ, αλλά όταν φτάνουν σε ένα σχέδιο, αυτό είναι συμφωνημένο από την τοπική κοινωνία και αυτό εφαρμόζεται. Οι τοπικές κοινωνίες να έχουν συμμετοχή. Να μην έρχεται από πάνω κάποιος που να επιβάλει πράγματα σε αντίθεση με τις θέσεις των τοπικών κοινωνιών. Το πρόβλημα είναι ότι η κεντρική διοίκηση προσπαθεί να επιβάλλει πράγματα πολλές φορές χωρίς να ακούει τις τοπικές κοινωνίες και χωρίς να εφαρμόζει αυτό που λέμε συμμετοχική δημοκρατία. Γι’ αυτό μερικές από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα είναι θεσμικού χαρακτήρα».
- Δύο ακόμα θέματα που απασχολούν την τοπική κοινωνία είναι η παραχώρηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου για να γίνει πάρκο και της έκτασης των Αγίων Αποστόλων.
«Είναι λογικά αιτήματα. Αν σκεφτόμασταν με απλή λογική, αυτά θα έπρεπε να είχαν υιοθετηθεί από την κεντρική διοίκηση. Χρειάζεται να γίνουν χώροι όπου θα προστατεύεται το περιβάλλον και οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στην αναψυχή με έναν πιο οικολογικό τρόπο».
- Αν υποθέσουμε ότι στις εκλογές που θα γίνουν, θα μπουν οι "Οικολόγοι Πράσινοι", θα είναι μετά διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας;
«Αυτό που δεν έγινε ούτε στις προηγούμενες εκλογές και δεν γίνεται ούτε και τώρα, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι η συζήτηση για το ποιο είναι το εναλλακτικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Αυτό που γίνεται σήμερα έχει αποτύχει και δημοσιονομικά και κοινωνικά και πολιτικά. Οδηγεί σε μεγαλύτερη φτώχεια, ύφεση και ανεργία. Δεν μπορείς να βελτιώσεις τα δημοσιονομικά σου, όταν καταστρέφεται η οικονομία και οι άνθρωποι μένουν άνεργοι. Από την άλλη μεριά, αν ρισκάρουμε την παρουσία μας στην Ευρωζώνη, μπορεί να βρεθούμε σε πολύ χειρότερη λιτότητα και να καταρρεύσει οτιδήποτε υπάρχει σε σχέση με την κοινωνική συνοχή. Αρα, χρειάζεται ένας τρίτος δρόμος. Σ’ αυτόν τον δρόμο πρέπει να συζητήσουμε. Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει ότι θα δούμε πώς θα πετύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Είπαμε ως Πράσινοι ευρωβουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει δύο χρόνια επιπλέον για να πετύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Αντί να την πετύχει το 2014, να την πετύχει το 2016. Αυτό έχει ένα επιπλέον κόστος που κάποιος πρέπει να το πληρώσει. Είχαν το θάρρος όλοι οι Πράσινοι ευρωβουλευτές να πουν ότι πρέπει να το πληρώσει η Ευρώπη μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητα. (...). Αυτή τη στιγμή στα ευρωπαϊκά ταμεία και κυρίως στα διαρθρωτικά ταμεία, υπάρχουν περίπου 15 δισ. προς την Ελλάδα για θέματα ανεργίας, δημιουργίας θέσεων εργασίας, ενίσχυσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων, προστασίας του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει τα χρήματα. Και όταν το κάνει, το κάνει με λανθασμένο τρόπο. Δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.Και είπαμε σαν Πράσινοι ευρωβουλευτές, επειδή βλέπουμε να μην λειτουργεί πλέον το κεντρικό κράτος, τα χρήματα αυτά να πάνε στις Περιφέρειες και στους Δήμους, στη βάση όμως ενός σωστού σχεδιασμού με προγράμματα που θα έχουν σχέση με οικονομικές δραστηριότητες που αναγεννούν την οικονομία και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Και υπάρχουν πολλά τέτοια σχέδια. Υπάρχουν πόροι ύψους 2 - 4 δισεκατομμύρια για ενίσχυση των -νέων ειδικά- ανέργων και η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να τους απορροφήσει. Εχουμε προτείνει κάθε Περιφερειακό Συμβούλιο σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες να προτείνει ένα σχέδιο για την απασχόληση των νέων, σε δραστηριότητες κοινωνικά χρήσιμες και περιβαλλοντικά αναγκαίες, ώστε τα 4 δισεκατομμύρια να πάνε σε αυτούς τους νέους, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και όχι να πάνε σε σεμινάρια ή για να γίνουν και άλλες μελέτες.
Η Αυστρία και άλλες χώρες έχουν χρησιμοποιήσει ένα εργαλείο που λέγεται Ταμείο Εγγυοδοσίας για τους νέους. Δηλαδή, υπάρχει ένα ταμείο το οποίο δίνει χρήματα για να ξεκινήσουν κάποια δουλειά οι νέοι ή να πάρουν χρήματα μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να απασχολήσουν νέους. Ο επίτροπος Περιφερειακής Ανάπτυξης είπε ότι, αν κάποια μικρομεσαία επιχείρηση πάρει έναν άνεργο νέο, θα λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας. Αυτό σημαίνει ότι οι πόροι που είναι για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, περίπου 4 δισεκατομμύρια από τα οποία έχουμε απορροφήσει μόνο 11 εκατομμύρια, αν πάνε σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, επιπλέον αυτών που είναι για νέους, θα μπορούσε κάθε μικρομεσαία επιχείρηση να προσλάβει έναν νέο άνθρωπο…
Αυτά είναι πράγματα τα οποία μπορούν να συγκροτήσουν ένα νέο κυβερνητικό πρόγραμμα πάνω στο οποίο μπορούμε να συζητήσουμε».
- Συνεπώς με προϋποθέσεις δεν λέτε όχι σε συνεργασίες.
«Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες στη βάση προγραμματικών κατευθύνσεων και σε μια στρατηγική ότι μένουμε στην Ευρωζώνη, δημιουργούμε συμμαχίες έτσι ώστε να υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ότι χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα έχει συμφωνηθεί με την κοινωνία και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας ως χώρα, αλλά με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο που θα αναζωογονήσει την οικονομία και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Σε αυτη τη βάση, πραγματικά πρέπει να βρεθούν ευρύτερες συναινέσεις. Αλλιώς δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, αν δεν υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις. Δηλαδή, αν ο καθένας λέει το τροπάρι του και μιλάει μόνο με συνθήματα, ως χώρα θα καταρρεύσουμε πολύ σύντομα. Είμαστε πράγματι σε πολύ οριακό σημείο».
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/98172-xwris-sunaineseis-den-bgainoume-apo-tin-krisi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου