Βιβλιοπαρουσιάσεις μετά μουσικής

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Δύο βιβλία, "Ο Υπνος της Αδριανουπόλεως"  του Θοδωρή Γκόνη και ο "Δαίμονας Ξένος" του συνθέτη Γιώργου Ανδρέου, παρουσιάστηκαν προχθές το βράδυ στα Χανιά.
Το πρώτο αποτυπώνει την εμπειρία του Γκόνη από την παραμονή του στη Βόρεια Ελλάδα και μιλά για την επαρχία αλλά και την πόλη μέσα από τα μάτια του συγγραφέα. Το δεύτερο, το οποίο χαρακτηρίστηκε, «ένα σκληρό μάθημα της ζωής» παρουσιάζει την ιστορία μιας παρέας που ανδρώνεται στα χρόνια της Δικτατορίας και περνά από τη σκοτεινή πλευρά της ζωής καθώς ο καθένας είναι αντιμέτωπος με τα δικά του δαιμόνια, αυτά που κρύβονται στις ψυχές των ανθρώπων. Πρόκειται για την πρώτη λογοτεχνική παρουσία του Γιώργου Ανδρέου.

Μ. Βιρβιδάκης, Γ. Ανδρέου, Κ. Φασουλάς και Β. Περράκη

Και τα δύο βιβλία παρουσιάστηκαν στον χώρο του μπαρ "Φαγκότο" στο παλιό λιμάνι, σε μια βραδιά η οποία έκλεισε με μουσική, με τον Γιώργο Ανδρέου στο πιάνο και την Ευτυχία Μητρίτσα στο τραγούδι.
Για το βιβλίο του Θοδωρή Γκόνη, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην εκδήλωση, μίλησαν ο Μιχάλης Βιρβιδάκης αλλά και ο Γιώργος Ανδρέου.

Κατάμεστο το μπαρ για τη βιβλιοπαρουσίαση

Ο Μιχάλης Βιρβιδάκης αναφέρθηκε στη γνωριμία του με τον Θοδωρή Γκόνη καθώς ήταν, όπως είπε, «συμμαθητές ή σχεδόν συμμαθητές στις τάξεις της Δραματικής Σχολής του Πέλου Κατσέλη στις αρχές της δεκαετίας του ’80». Τότε που ο Θοδωρής Γκόνης, ως μαθητής, είχε κλειστεί «στην παρακείμενη μικρή αίθουσα διδασκαλίας, που συνήθως χρησίμευε σε όλους μας ως αίθουσα μελέτης ή καλύτερα ως καταφύγιο μελέτης» χωρίς να έχει αντιληφθεί «πως το μάθημα στη διπλανή αίθουσα άρχισε» και επέμεινε «να ασκείται εκφέροντας με πάθος ξανά και ξανά τα λόγια του ρόλου του».  Για να συμπληρώσει μεταξύ άλλων: «Γιατί τι άλλο είναι το καινούριο του βιβλίο 'Ο ύπνος της Αδριανουπόλεως' αν όχι αυτή η μανιακή προσήλωση στη λέξη, αυτή η μανιακή επανάληψη της λέξης σε όλους τους δυνατούς ήχους της, ο πολλαπλασιασμός της λέξης σε όλες τις δυνατές παραλλαγές της, η διαίρεση της λέξης σε κάθε πιθανή ετυμολογία της, η καταβύθιση της λέξης στις μυθολογικές της αναφορές, η αποκάλυψη της λέξης σε όλες τις λαϊκές της παραλλαγές από το στόμα των απλών ανθρώπων, η εκτόξευση, τέλος, της λέξης στην απεραντοσύνη της λευκής σελίδας…».

Η βραδιά έκλεισε με τον Γ. Ανδρέου στο πιάνο και την Ευτ. Μητρίτσα στο τραγούδι

"ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΞΕΝΟΣ"
Για το βιβλίο του Γιώργου Ανδρέου "Δαίμονας Ξένος" μίλησαν ο στιχουργός, δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, Κώστας Φασουλάς και η φιλόλογος Βαρβάρα Περράκη.
Ο Κώστας Φασουλάς επισήμανε ότι «μια δυσεύρετη ανθρώπινη αρετή, είναι να μπορεί κανείς να μεταμορφώνει τους εφιάλτες του. Να τους αφήνει γυμνούς, σε στιγμές εκδίκησης, να τους συμπαραστέκεται όταν αυτό απαιτείται, να τους υπονομεύει, να τους βγάζει τη γλώσσα σαν απείθαρχο παιδί ή να τους αγκαλιάζει σαν αγαπημένους συνοδοιπόρους. Ο Γιώργος είναι προικισμένος με αυτήν ακριβώς την αρετή. Ο εφιαλτικός -πολλές φορές- κόσμος των ηρώων του, γίνεται προσωρινή όαση, εστία απολογισμών, μοίρα που θέλεις να την αλλάξεις, φωνή ή μάλλον κραυγή λυτρωτική, δρόμος που σε βγάζει σε φαράγγια που οδηγούν στη θάλασσα».
Ο κ. Φασουλάς είπε επίσης ότι, «είναι ο ψυχισμός της εποχής εκείνης, το καινούριο συντακτικό του χρόνου, οι λέξεις που ξαναβάφτισαν τα νοήματά τους, η σύγχυση μπροστά σε μια νέα μεταχουντική πραγματικότητα, η ανάγκη μιας μεταπολιτευτικής ορειβασίας σε καινούριες κορυφές, το βύθισμα στην περιέργεια της ζωής, η συνάντηση και η εξερεύνηση για τις ακραίες και εσωτερικές περιοχές της, πρέζα, αλκοόλ, κατάθλιψη, κερδισμένοι και χαμένοι έρωτες, ανατάσεις, απορρίψεις, κατολισθήσεις ονείρων και τέλος το λυτρωτικό τάμα, να πoια είναι τα βαθιά στηρίγματα των ιστοριών του Γιώργου».
Η φιλόλογος Βαρβάρα Περράκη σημείωσε ότι «ένα σκληρό μάθημα ζωής είναι το βιβλίο του Γιώργου Ανδρέου κι αν η πεζογραφία είναι δρόμος μεγάλων αποστάσεων, ο συγγραφέας φαίνεται να τον διατρέχει με μια παρέα που αντρώνεται στα χρόνια της Δικτατορίας, από τη σκοτεινή πλευρά του φαραγγιού, όταν αργεί να ξημερώσει. Η μικρο-ιστορία μέσα στη μεγα-ιστορία. Ο χρόνος της ιστορίας και ο προσωπικός χρόνος. Κι οι στίχοι των τραγουδιών να συνοδεύουν αυτές τις διαδρομές, έκφραση της εσωτερικής φωνής που ψάχνει νότα ν’ ακουμπήσει τον σπαραγμό της θύμησης, του τραύματος, της πληγής που δεν κλείνει…».
«Η ελληνική κοινωνία μετά τον εμφύλιο, η πατρίς, η θρησκεία, η οικογένεια, το Αουσβιτς της φυλακισμένης εφηβείας, η χούντα, το Πολυτεχνείο και το 2003, η Ελλάδα της πλουτοκρατίας και του νεοπλουτισμού, να το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο του βιβλίου», συμπλήρωσε η φιλόλογος.
(Χανιώτικα νέα - 1/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/95904-biblioparousiaseis-meta-mousikis/