Μια χρονιά μέσα στην οποία άλλαξε -προσωρινά ελπίζουμε- η καθημερινότητά μας. Ο τρόπος που ζούμε, που εργαζόμαστε, που διασκεδάζουμε. Ακόμα και η εμφάνισή μας: απαραίτητο “αξεσουάρ” έγινε η μάσκα.
Μια χρονιά η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Διόλου απίθανο να δούμε σε μερικά χρονιά στις κινηματογραφικές αίθουσες μια ταινία με τίτλο: 2020 που να αναφέρεται στον νέο κορωνοϊό και στις επιπτώσεις από τα μέτρα για την πανδημία.
Αυτός ο κορωνοϊός έδειξε το προφανές: Τίποτα δεν ήταν και δεν είναι βέβαιο στον… ρευστό κόσμο που μας περιβάλλει. Εναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Εναν κόσμο που αλλάζει κάθε μέρα.
Τουλάχιστον η χρονιά φεύγει με την ανακάλυψη του εμβολίου που γέννησε ελπίδες για αντιμετώπιση της πανδημίας.
Αυτή η χρονιά, ωστόσο, θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη για πολύ καιρό.
Οχι -ελπίζουμε- σαν… τρέιλερ για τη χρονιά που έρχεται αλλά σαν μια παρένθεση στον στίβο της ζωής.
Και αν κάτι έχει να μας διδάξει, μάλλον είναι το να γκρεμίσουμε βεβαιότητες, “τείχη” και εγωισμούς και να δώσουμε έδαφος στην ελπίδα και στο “εμείς”.
Μόνο στο “εμείς” οι κοινωνίες -μέσα φυσικά από τις αντιθέσεις και διαφορετικές γνώμες των ανθρώπων που τις περιβάλλουν- μπορούν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες και να βαδίσουν προς τα εμπρός. Προς ένα άλλο μέλλον. Πιο φωτεινό…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 31/12/2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου