Ο Μιχάλης Τζατζάνης γεννήθηκε στα Χανιά το 1976. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Παλαιόχωρα και τα Χανιά όπου μαθήτευσε στο 3ο Γυμνάσιο και το Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο Χανίων.
Το 1993 εισάγεται με υποτροφία στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Μυτιλήνη από όπου αποφοιτεί το Νοέμβριο του 1997. Το 1998 μετά από μία ολιγόμηνη περίοδο πρακτικής εξάσκησης (Stage) στην Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, αρχίζει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου (University College London) στο πρόγραμμα σπουδών Μάστερ στην Διατήρηση της Φύσης (M.Sc. in Conservation) από όπου αποφοιτεί τον Σεπτέμβριο του 1999. Αμέσως μετά μεταβαίνει στην Βιέννη όπου ξεκινάει την διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, με θέμα τη βιώσιμη διαχείριση των αμμοθινικών οικοσυστημάτων και των παραλιών της δυτικής Κρήτης. Παράλληλα εργάζεται ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Οικολογίας και Διατήρησης της Φύσης. Ορκίζεται Διδάκτορας Οικολογίας του Πανεπιστημίου Βιέννης τον Αύγουστο του 2003.
Ο ίδιος έχει επίσης εργαστεί είτε ως ειδικός, είτε ως εθνικός αντιπρόσωπος σε επιτροπές και ομάδες εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (π.χ. για την μετάβαση στην Ανοικτή Επιστήμη – Open Science) και σε διάφορα ευρωπαϊκά έργα.
Η κλιματική αλλαγή
Στο αντικείμενό του είναι η κλιματική αλλαγή για την οποία και τις συνέπειές της θα πει: «Καταρχάς πρέπει να καταλάβουμε ότι όλες οι αλλαγές στην ζωή μας που απαιτούνται δεν είναι για να σώσουμε τον πλανήτη αλλά το τομάρι μας! Η κλιματική κρίση δεν θα καταστρέψει τον πλανήτη, αλλά δυστυχώς θα τον καταστήσει μη-κατοικήσιμο για το ανθρώπινο είδος.
Χρειάζονται άμεσα ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Στο τομέα της ενέργειας για παράδειγμα, δεν μπορώ να καταλάβω καθόλου ότι κουβεντιάζουμε καν την εκμετάλλευση των τυχών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων του Αιγαίου και του Λιβυκού όταν μπορούμε να παράγουμε όση ηλιακή ενέργεια θέλουμε χωρίς να μας μπαίνει στην μύτη κανένας Ερντογάν».
Ο Μιχάλης Τζατζάνης επισημαίνει ότι «πρέπει να κοιτάξουμε και τα του οίκου μας. Η θερμική θωράκιση των κτηρίων μας – τόσο για το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι – θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα τόσο των νοικοκυριών των ίδιων όσο και της κυβέρνησης. Προγράμματα όπως το «Εξοικονόμηση κατ’ Οίκον» θα πρέπει να διευρυνθούν και να πολλαπλασιαστούν».
Ο ίδιος αναφέρεται, μεταξύ άλλων και στη χρήση των ΙΧ.
«Κι εδώ –λέει- ο δρόμος δείχνει πολλαπλά οφέλη, από πιο βιώσιμες πόλεις, και καθαρότερο αέρα μέχρι λιγότερους νεκρούς στην άσφαλτο, που στα Χανιά πια έχει ξεφύγει η κατάσταση. Αυτή η αλλαγή από το ΙΧ στα ΜΜΜ ή τα ποδαράκια μας, προϋποθέτει μια προσέγγιση και με καρότο και με ραβδί. Το καρότο θα είναι η βελτίωση και επέκταση τόσο των ΜΜΜ όσο και συστημάτων κοινής χρήσης διαφόρων οχημάτων. Θέλει βέβαια στρατηγικό σχεδιασμό με την συμμετοχή των πολιτών, ειδάλλως δεν θα έχουμε μόνο πατίνια πεταμένα στο λιμάνι. Το ραβδί θα είναι η αποτροπή χρήσης του ΙΧ, με αστυνόμευση της παράνομης στάθμευσης, με λιγότερες θέσεις στάθμευσης στους δρόμους – και περισσότερες σε κλειστά πάρκινγκ – με πιο φαρδιά πεζοδρόμια και χώρο για ποδηλατοδρόμους».
Στη Βιέννη από το 1999
Στη Βιέννη από την οποία είναι η σύζυγός του εγκαταστάθηκε το 1999
ξεκινώντας παράλληλα και το διδακτορικό του. Κάνοντας σύγκριση του εργασιακού συστήματος στην Αυστρία σε σχέση με τη χώρα μας, σημειώνει ότι εκεί «το κύριο χαρακτηριστικό του εργασιακού συστήματος είναι ότι κουμάντο κάνουν οι κοινωνικοί εταίροι. Τα συνδικάτα, η ένωση βιομηχάνων, το εργατικό κέντρο και το οικονομικό επιμελητήριο. Αυτοί είναι που καθορίζουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις ετήσιες αυξήσεις μισθών. Αυτό βέβαια προϋποθέτει μία ευρεία διαδικασία διαλόγου και συναίνεσης, γι’ αυτό υπάρχουν σπάνια απεργίες στην Αυστρία, αλλά γι’ αυτό δεν υπάρχουν και μισθοί πείνας και τα εργασιακά δικαιώματα είναι πολλά. Από την άλλη μεριά βέβαια το να πρέπει να τους ευχαριστήσεις όλους καθιστά αδύνατο για κάθε κυβέρνηση να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που συχνά είναι αναγκαίες».
Για το εκπαιδευτικό σύστημα, παρατηρεί: «Παρότι η Αυστρία έχει ένα πεπαλαιωμένο σύστημα εκπαίδευσης με τετραετές δημοτικό και οκταετές γυμνάσιο παρέχει πραγματικά δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου. Δεν υπάρχουν φροντιστήρια ούτε για ξένες γλώσσες ούτε για φυσικοχημείες, τα μαθαίνουν όλα στο σχολείο.
Η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι δωρεάν και στις περισσότερες σχολές αρκεί το ενιαίο απολυτήριο που ονομάζεται Matura. Τα τελευταία χρόνια λόγω και πολλών φοιτητών από την Γερμανία που γραφόταν σε αυστριακές σχολές, οι ιατρικές σχολές για παράδειγμα έχουν εισαγωγικές εξετάσεις.
Το αρνητικό του αυστριακού συστήματος είναι ότι διαχωρίζει τα παιδιά ήδη στην ηλικία των δέκα ετών στους «καλούς μαθητές» που συνεχίζουν στο Γυμνάσιο και στους αδύναμους μαθητές που πηγαίνουν σε ένα είδος επαγγελματικού σχολείου που δεν οδηγεί κατά κύριο λόγω στη Matura και άρα στο πανεπιστήμιο, αλλά στην εκμάθηση κάποιας τέχνης (π.χ. ηλεκτρονικός, οδοντοτεχνίτης ή γραμματέας)».
Ο Μ. Τζατζάνης επισημαίνει ότι «η Αυστρία επενδύει πάρα πολλά χρήματα στην Έρευνα. Η FFG διαχειρίζεται κρατικά προγράμματα περίπου 500 εκατ, το χρόνο. Η Διεύθυνση που εργάζομαι εγώ ασχολείται με το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Πλαίσιο για την Έρευνα και την Καινοτομία «Ορίζοντας 2020», κάτι αντίστοιχο με τα γνωστά ΚΠΣ μόνο που είναι απολύτως ανταγωνιστικά και η χρηματοδότηση δεν είναι από την αρχή κατανεμημένη στα κράτη μέλη. Η Αυστρία λοιπόν επενδύοντας και στην εργασία μας σαν Εθνικά Σημεία Επαφής καταφέρνει να έχει μία απορρόφηση κονδυλίων της τάξης του 140%. Αντίστοιχα Εθνικά Σημεία Επαφής για τον Ορίζοντα 2020, υπάρχουν και στην Ελλάδα, που ενώ δεν χρηματοδοτούνται αρκετά κάνουν μία εξαιρετική δουλειά καθιστώντας και την χώρα μας μία από τις πρώτες δέκα χώρες μέλη στις συμμετοχές σε έργα και την χρηματοδότηση».
Το δικό του αντικείμενο εργασίας είναι «η διαβούλευση τόσο με τα πανεπιστήμια και τους ερευνητικούς οργανισμούς όσο και με εταιρείες που θέλουν να υποβάλουν έργα. Επιπλέον συμβουλεύουμε και τα αντίστοιχα υπουργεία και συν-διαμορφώνουμε την πολιτική έρευνας της ΕΕ μέσω των διαφόρων επιτροπών. Συμμετέχω και ο ίδιος σε διάφορα ευρωπαϊκά έργα συντονισμού και υποστήριξης και είμαι τυχερός να ταξιδεύω σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Κάτι που επίσης κάνω πολύ ευχάριστα είναι ότι διοργανώνω διάφορα σεμινάρια κατάρτισης ως εκπαιδευτής μέσω της λεγόμενης Ακαδημίας FFG».
«Αν κερδίσω το Λόττο την άλλη μέρα θα είμαι στο Σέλινο!»
Για το αν θα επέστρεφε στα Χανιά αν του δινόταν η ευκαιρία, σημειώνει: «Αγαπάω τον τόπο μου και αισθάνομαι πολύ δεμένος με την Κρήτη, κι ας ζω πλέον πιο πολλά χρόνια στην Βιέννη από ό,τι μεγαλώνοντας στην Κρήτη. Όπως συνηθίζω να λέω σε συναδέλφους και φίλους, «καλή η Βιέννη, αλλά αν κερδίσω το Λόττο την άλλη μέρα θα είμαι στο Σέλινο!».
Δεν τρέφω όμως φρούδες ελπίδες, οι θέσεις εργασίας για αυτό που κάνω είναι ελάχιστες στα Χανιά, αν υπάρχουν καν. Ευχαρίστως βέβαια να βοηθήσω με τις γνώσεις και την εμπειρία μου, αν και όποτε μου ζητηθεί. Άλλωστε έρχομαι από μία οικογένεια που είναι συνυφασμένη με την προσφορά στον τόπο».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 30/1/2020)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/chaniotes-toy-exoterikoy-michalis-al-tzatzanis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου