Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ
Πήδηξε ο αίγαγρος και στάθηκε σε μια ψηλή κορφή
Στητός και ρουθουνίζοντας κοιτάζει τον κάμπο και αφουγκράζεται
πριν άλλο σκίρτημα σ΄άλλη κορφή τον πάει
Ανδρ. Εμπειρίκος (Οκτάνα)
Οσοι βαρεθήκατε τον κόσμο αυτό, τον άδικο, τον υποκριτικό.
Όσοι βαρεθήκατε να άγεσθε από δημαγωγούς και λαοπλάνους.
Όσοι βαρεθήκατε χρόνια και χρόνια να ακούτε τα ίδια πλάνα λόγια από σοφιστές και ρήτορες της αγοράς.
Όσοι θέλετε να σκοτώσετε αυτό το μονοσύλλαβο υπνογόνο θα...
Όσοι ποθείτε άλλη ζωή και όσοι πιστεύετε ότι η αληθινή ζωή είναι αλλού.
Όσοι ζωηροί, άτακτοι, ενεργοί και αποφασισμένοι.
Όσοι δεν φοβάσθε τον φόβο μη χαθεί η χώρα.
Όσοι δεν πιστεύετε αυτούς που δήθεν αντιστάθηκαν στους προτεστάντες ψυχαναγκαστικούς Τροϊκανούς.
Όσοι δεν πιστεύετε ότι η χώρα θα σωθεί δήθεν από τους "λογικούς" του συστήματος, τους τεχνοκράτες, τους ειδικούς, τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Πηγαίνετε στην κάλπη ως αίγαγροι. Ως αίγαγροι.
Σταθείτε στην κορφή ατενίζοντας τους κάμπους της απελπισίας, της αλλοτρίωσης, της παρακμής (που μας εμπεριέχει όλους), της φτώχειας, της ανέχειας, της υποταγής, της υπακοής, της σύμβασης, της συμβατικότητας, της καμένης γης.
Αφήστε με γενναιότητα τα αποκαΐδια. Τι να σώσεις...
Τουλάχιστον να διαφυλάξουμε τη φωτιά, τη φωτιά...
Μην ακούτε τα λόγια του κάμπου, όπου δεν ήκμασε ποτέ η λευτεριά, η αντίρρηση, η αντίσταση.
Μην πιαστείτε στα βρόχια που στήσανε επιτήδεια, πατάτε γερά στα νυχοπόδαρά σας πετώντας για μια ψηλότερη κορφή.
Ως άνεμος, ως μυρωδιά του αγριοβότανου, της ρίγανης και του δίκταμου.
Ως πύρινα κινούμενα βέλη, ως μέτρο του τροπαιούχου ανέμου, ως ερωτοτροπία με το μέλλον, ως εξοικείωση με το κρημνοβατείν, ως φλόγα των κορυφών.
Πηγαίνετε στην κάλπη ως αίγαγροι.
Το θεώρημα του Πουανκαρέ, λέει ότι αν βάλεις μια καινούρια ιδέα στο κεφάλι σου χωρίς να πετάξεις την παλιά, στο τέλος θα αναγκαστείς να πετάξεις την καινούργια.
Για να αλλάξουμε -λοιπόν- την πολιτική της ιδιοτέλειας και της υποτέλειας, για να επαναορίσουμε την πολιτική από επάγγελμα σε έρωτα για τη χώρα και τα κοινά.
Για να θέσουμε πάλι απ' την αρχή τα μεγάλα ερωτήματα για την ανάπτυξη και τον καταναλωτισμό, την υλική ευημερία και την υπαρξιακή ερημία.
Αλλα και για να ξαναπροτάξουμε τα πνευματικά στον βίο στοιχεία, που θα ξαναδώσουν νόημα στη ζωή μας και στον Κόσμο.
(Αναδημοσίευση από τα Χανιώτικα νέα - 10/4/2012)
Πήδηξε ο αίγαγρος και στάθηκε σε μια ψηλή κορφή
Στητός και ρουθουνίζοντας κοιτάζει τον κάμπο και αφουγκράζεται
πριν άλλο σκίρτημα σ΄άλλη κορφή τον πάει
Ανδρ. Εμπειρίκος (Οκτάνα)
Οσοι βαρεθήκατε τον κόσμο αυτό, τον άδικο, τον υποκριτικό.
Όσοι βαρεθήκατε να άγεσθε από δημαγωγούς και λαοπλάνους.
Όσοι βαρεθήκατε χρόνια και χρόνια να ακούτε τα ίδια πλάνα λόγια από σοφιστές και ρήτορες της αγοράς.
Όσοι θέλετε να σκοτώσετε αυτό το μονοσύλλαβο υπνογόνο θα...
Όσοι ποθείτε άλλη ζωή και όσοι πιστεύετε ότι η αληθινή ζωή είναι αλλού.
Όσοι ζωηροί, άτακτοι, ενεργοί και αποφασισμένοι.
Όσοι δεν φοβάσθε τον φόβο μη χαθεί η χώρα.
Όσοι δεν πιστεύετε αυτούς που δήθεν αντιστάθηκαν στους προτεστάντες ψυχαναγκαστικούς Τροϊκανούς.
Όσοι δεν πιστεύετε ότι η χώρα θα σωθεί δήθεν από τους "λογικούς" του συστήματος, τους τεχνοκράτες, τους ειδικούς, τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Πηγαίνετε στην κάλπη ως αίγαγροι. Ως αίγαγροι.
Σταθείτε στην κορφή ατενίζοντας τους κάμπους της απελπισίας, της αλλοτρίωσης, της παρακμής (που μας εμπεριέχει όλους), της φτώχειας, της ανέχειας, της υποταγής, της υπακοής, της σύμβασης, της συμβατικότητας, της καμένης γης.
Αφήστε με γενναιότητα τα αποκαΐδια. Τι να σώσεις...
Τουλάχιστον να διαφυλάξουμε τη φωτιά, τη φωτιά...
Μην ακούτε τα λόγια του κάμπου, όπου δεν ήκμασε ποτέ η λευτεριά, η αντίρρηση, η αντίσταση.
Μην πιαστείτε στα βρόχια που στήσανε επιτήδεια, πατάτε γερά στα νυχοπόδαρά σας πετώντας για μια ψηλότερη κορφή.
Ως άνεμος, ως μυρωδιά του αγριοβότανου, της ρίγανης και του δίκταμου.
Ως πύρινα κινούμενα βέλη, ως μέτρο του τροπαιούχου ανέμου, ως ερωτοτροπία με το μέλλον, ως εξοικείωση με το κρημνοβατείν, ως φλόγα των κορυφών.
Πηγαίνετε στην κάλπη ως αίγαγροι.
Το θεώρημα του Πουανκαρέ, λέει ότι αν βάλεις μια καινούρια ιδέα στο κεφάλι σου χωρίς να πετάξεις την παλιά, στο τέλος θα αναγκαστείς να πετάξεις την καινούργια.
Για να αλλάξουμε -λοιπόν- την πολιτική της ιδιοτέλειας και της υποτέλειας, για να επαναορίσουμε την πολιτική από επάγγελμα σε έρωτα για τη χώρα και τα κοινά.
Για να θέσουμε πάλι απ' την αρχή τα μεγάλα ερωτήματα για την ανάπτυξη και τον καταναλωτισμό, την υλική ευημερία και την υπαρξιακή ερημία.
Αλλα και για να ξαναπροτάξουμε τα πνευματικά στον βίο στοιχεία, που θα ξαναδώσουν νόημα στη ζωή μας και στον Κόσμο.
(Αναδημοσίευση από τα Χανιώτικα νέα - 10/4/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου