«Οδύσσεια» ασθενών στο Νοσοκομείο Χανίων

Από το κακό στο χειρότερο οδηγείται το Νοσοκομείο Χανίων. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποιων γιατρών, να είναι συνεπείς με τον όρκο στον Ιπποκράτη, η κατάσταση φαίνεται πως είναι μη αναστρέψιμη. Όπως στο Τμήμα Επειγόντων, το οποίο χρειάζεται επείγουσα βοήθεια.

Εκεί, λοιπόν, την Κυριακή γύρω στις 11.15 το βράδυ, βρέθηκε 77χρονος με αφόρητο πόνο στο πρησμένο -από μόλυνση όπως αποδείχτηκε- πόδι του. Ζητάμε -το αυτονόητο- έναν τραυματιοφορέα για να τον μεταφέρει από το αυτοκίνητο στο Τμήμα Επειγόντων, αφού δεν μπορούσε να περπατήσει, αλλά ενημερωνόμαστε ότι δεν υπάρχει τραυματιοφορέας στα Επείγοντα! Ετσι, αναγκαστικά, κάνουμε εμείς τους τραυματιοφορείς. Τουλάχιστον βρήκαμε καροτσάκι (σε κακή κατάσταση) για τη μεταφορά. Αν ο τραυματίας είχε έρθει μόνος, θα ήταν αδύνατο να φτάσει ως τα επείγοντα.
Φτάνουμε τελικά στο εξεταστήριο και εκεί, κάποιος από τους νοσηλευτές ζητά από τους συνοδούς να βγουν στον διάδρομο. Δηλαδή να αφήσουμε έναν άνθρωπο που πονά, να χειριστεί το καροτσάκι μόνος, να ανέβει στο κρεβάτι της εξέτασης μόνος και γενικά, να κάνει ό,τι του ζητηθεί μόνος! Χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος ούτε ένας τραυματιοφορέας (όχι ανά ασθενή, αλλά στην αίθουσα!) που χρήζει ανάγκης.
Οταν έφτασε η σειρά μας, μας στέλνουν για ακτινογραφία. Πηγαίνοντας προς το Ακτινολογικό μας ακολουθεί ένα αδέσποτο σκυλί! Βλέπουμε το σκυλί να πηγαίνει πέρα δώθε και τον «σεκιουριτά» που ήταν βάρδια να προσπαθεί να το διώξει. «Κυνοκομείο καταντούν το Νοσοκομείο», σχολιάζουν κάποιοι.
Επιστρέφοντας στα ΤΕΠ, με την ακτινογραφία ανά χείρας, αφού περιμένουμε κάποια ώρα για να διαπιστωθεί πως δεν επρόκειτο για σπάσιμο, άρα η διάγνωση έκλινε περισσότερο στη μόλυνση, ο γιατρός ζητά και μια εξέταση αίματος για το αποτέλεσμα της οποίας μας είπαν αρχικά ότι θα χρειαστεί μια - μιάμιση ώρα. Περιμέναμε στωικά, μιάμιση ώρα και τελικά κατευθυνθήκαμε και πάλι προς το εξεταστήριο για να δούμε προς τι η καθυστέρηση. Όλα αυτά, παρέα με τον τραυματία, ο οποίος πονούσε φρικτά (δεν του είχε χορηγηθεί κάποιο παυσίπονο, αφού δεν είχε βγει η εξέταση αίματος?).
Από την εξέταση διαπιστώνεται η μόλυνση, οπότε ζητούν από τον ασθενή να ξαπλώσει στο κρεβάτι για να του κάνουν παυσίπονη ένεση. Εννοείται ότι τον βοηθάμε εμείς, γιατί αν ήταν μόνος του κινδύνευε να πέσει και να τραυματιστεί. Στη συνέχεια επιχειρούμε να τοποθετήσουμε το σκαλοπατάκι για να κατέβει από το κρεβάτι και διαπιστώνουμε ότι σ? αυτό υπάρχουν κηλίδες αίματος!
Ζητάμε από τους γιατρούς εξηγήσεις καθώς ο κίνδυνος από το αίμα είναι προφανής και ένας μας λέει πως από το πρωί ήταν βρώμικο το σκαλοπατάκι και πως δεν υπάρχουν καθαρίστριες, ενώ κάποιος άλλος ότι τακτικά καθαρίζεται ο χώρος. Υποθέτουμε πως δεν υπήρχε καθαρίστρια να φωνάξουν (εδώ δεν υπήρχε καν τραυματιοφορέας). Αφού μας γράφουν έναν αντιτετανικό (τον οποίο για κάποιο μυστήριο λόγο δεν έκαναν μέσα στο Νοσοκομείο) και αντιβίωση για τον 77χρονο πάμε να φύγουμε και βλέπουμε ότι υπάρχουν κηλίδες αίματος στον διάδρομο μέχρι την έξοδο!
Και κανείς, βέβαια, δεν ήταν εκεί να τις καθαρίσει.
Χρειάστηκε να επισκεφθούμε λοιπόν και φαρμακείο για να ξεμπερδέψουμε 5 ολόκληρες ώρες μετά, ξημερώματα, από μια μικρή περιπέτεια, που υπό κανονικές συνθήκες θα είχε τελειώσει σε μισή με μια ώρα. Και όλα αυτά, με σκέψεις δυσοίωνες για την κατάντια του Νοσοκομείου Χανίων αλλά και του ΕΣΥ γενικότερα. Ενα ΕΣΥ για το οποίο πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες χωρίς να έχουν βέβαια την ανάλογη ανταπόδοση.
Γ. ΛΥΒ. - Μ. ΜΥΣΤ.
(Χανιώτικα νέα - 20/9/2011)