Η δραματική αυτή αφήγηση ανήκει στον Τυνήσιο Αμπντούλ Χατζή (δεύτερος από δεξιά στη φωτογραφία), μέλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, που επέβαινε με άλλους ακτιβιστές στο πλοίο «Σφενδόνη». Προχθές επέστρεψε στα Χανιά, όπου ζει τα τελευταία 18 χρόνια, πληγωμένος αλλά περήφανος, όπως είπε. Για τις ώρες της αιχμαλωσίας τους, ανέφερε:
«Μας έδεσαν με σκοινιά μπλε, πολύ δυνατά, μας έριξαν κάτω δεν μας άφηναν να σηκωθούμε. Εναν Αμερικανό που τον είχαν δεμένο σε χέρια και πόδια τον βασάνισαν πολύ. Νερό δεν μας έδιναν, να πάμε στην τουαλέτα δεν μας άφηναν, τσιγάρο να κάνουμε μας έβριζαν και δεν άφηναν, κάποιοι που ήθελαν να προσευχηθούν δεν τους άφησαν.
Φτάσαμε στο λιμάνι. Μας ασκήθηκε τρομοκρατία, να υπογράψουμε ότι παραβιάσαμε τα σύνορα του Ισραήλ, πολλοί χτυπήθηκαν και έφαγαν άγριο ξύλο. Μας έφερναν χαρτιά στα εβραϊκά και μας έλεγαν υπογράψτε για να φύγετε γρήγορα.
Μας πήγαν, όπως είπαν, στις σύγχρονες φυλακές τους και το μόνο που δεν υπήρχε ήταν ποντίκια. Δεν είχαμε νερό, φαγητό, ούτε φως. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Οταν πήγαινε κάποιος να κοιμηθεί, ορμούσαν μέσα 5-6 στρατιώτες και φώναζαν ένα όνομα, δήθεν ότι έψαχναν κάποιον, ο οποίος δεν υπήρχε. Ζούσαμε με ζέστη 42 βαθμών και αυτοί είχαν ερκοντίσιον. Τους ζητήσαμε να μας βγάλουν έξω να πάρουμε αέρα. Δεν το επέτρεψαν.
Επειδή μου είχαν σπάσει το χέρι με πήγαν σε νοσοκομείο στο Τελ Αβίβ, ήταν εκεί πολίτες και μας έφτυναν λες και ήμασταν τρομοκράτες. Οι νοσοκόμες μάς έλεγαν βγάλε τα ρούχα σου για να κάνεις εξετάσεις, μόλις ξεντυνόσουν έβγαζαν τις κουρτίνες σε κοιτούσαν και γελούσαν».
Γ. ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Εντυπη έκδοση Ελευθεροτυπία - 7/6/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου