Τείχη παντού. Τύχη;

Κάποτε γιορτάζαμε το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου. Τότε, ο Κόσμος -ο δυτικός τουλάχιστον- γινόταν… ένα. Φαινομενικά έστω. Πέρασαν κάποια χρόνια μέσα στα οποία, τυφλωμένοι ίσως από την επίπλαστη ευμάρεια, βέβαιοι ότι δεν υπάρχει επιστροφή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το βιωτικό μας επίπεδο, δεν μπορούσαμε να υποψιαστούμε το μέλλον. Κι αν κάποιοι έλεγαν πως τα λεφτά κάποτε τελειώνουν και ο καπιταλισμός θα περάσει από τη δική του κρίση, ακούγονταν ίσως γραφικοί.
Κι όμως, τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώθηκαν όλοι αυτοί. Η κρίση ήρθε και ως διά μαγείας, δικαιώματα και κατακτήσεις μιας ζωής χάθηκαν εν μια νυχτί. Μισθοί μειώθηκαν, συντάξεις κουρεύτηκαν, η ανεργία ανέβηκε στα ύψη, η φτώχεια ήρθε σε περισσότερους.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, από τη μια δημιουργήθηκαν δομές αλληλεγγύης από θεσμικούς φορείς αλλά και από απλούς πολίτες που έστειλαν το μήνυμα ότι κανείς δεν θα είναι μόνος του στην κρίση, από την άλλη, σε όλη την Ευρώπη, αναδύθηκαν νέοι εθνικισμοί και αναπτύχθηκαν νέα τείχη.
Τώρα, έχουμε περάσει στην εποχή των… τειχών. Οι γείτονες της Ελλάδας ύψωσαν φράκτη για να εμποδίσουν την μετακίνηση προσφύγων οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στη χώρα μας. Στις ΗΠΑ, όπως διαβάζουμε, ο νέος πρόεδρος Ντ. Τραμπ, υπέγραψε διατάγματα για την έναρξη ανέγερσης  τείχους στα νότια σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό. Τείχη όμως υψώνουμε και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες εντός μας, όταν αδυνατούμε να δούμε ή να αφουγκραστούμε μια διαφορετική άποψη. Οταν γοητευόμαστε από το… όμοιο, δηλαδή από ό,τι μας μοιάζει και κλείνουμε τα μάτια και τα αφτιά μας στο διαφορετικό.
Ζούμε πια σε μια εποχή που αντί να χαράσσονται γέφυρες επικοινωνίας, υψώνονται νέα τείχη παντού. Θα έχουμε τύχη μέσα σε αυτά τα τείχη;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 27/1/2017)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/tichi-pantou-tichi/