Χθες τη νύχτα βγήκα στην αγαπημένη μας παλιά πόλη και το λιμάνι. Και είδα -μετά από καιρό- νέους και νέες, αραγμένους κάτω από το Φιρκά αλλά και σε πεζοδρόμια της παλιάς πόλης με κιθάρες, ροκ και μπύρες. Εικόνες, δηλαδή, αγαπημένες που στη δική μας (μετ)εφηβεία ήταν μια όμορφη καθημερινότητα. Είδα παιδιά γεμάτα αμφισβήτηση για τον "καθωσπρεπισμό", ζωντάνια και πάθος. Και είπα μέσα μου: ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα παιδιά της ελευθερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου