Όχι ότι οι αναπλάσεις δεν πρέπει να γίνονται.
Ομως, οι αλλαγές δεν είναι πάντα και απαραίτητα θετικές.
Μια τέτοια αλλαγή ήταν πριν αρκετά χρόνια, η αντικατάσταση των αλμυρικιών από φοίνικες.
Αυτή η υπόθεση με τους φοίνικες της πλατείας Δικαστηρίων, τους τελευταίους μετά από εκείνους του Κουμ Καπί, όπως καταγράφηκε στα “Χανιωτικα νέα” το Σάββατο, θυμίζει ιστορίες από τα Χανιά μιας άλλης εποχής.
Ήταν και τότε τα Χανιά, τουριστικός προορισμός, αλλά δεν είχε ξεκινήσει η προσπάθεια (μετα)μοντερνισμού τους. Είχαν και τότε τα Χανιά προβλήματα, αλλά διαφορετικά από τα σημερινά.
Ήταν μια εποχή μέσα στην οποία τα Χανιά δεν είχαν γίνει μόνο τουριστικός προορισμός αλλά επιλογή μόνιμου τόπου κατοικίας για αρκετούς ανθρώπους, Ελληνες και ξένους, που τα επισκέφτηκαν και τα αγάπησαν.
Το ενετικό λιμάνι και η παλιά πόλη τους είχαν γοητεύσει. Και όχι λίγοι, αγόρασαν σπίτι και μετακόμισαν εδώ. Έφτιαξαν μικρές επιχειρήσεις και μαγαζιά που άφησαν την δική τους ταυτότητα.
Τότε ακόμη το παλιό λιμάνι ήταν (όπως και σήμερα) προορισμός κοσμοπολίτικος αλλά και… ροκ.
Η δυτική πλευρά κοντά στο Φιρκά, όπου υπάρχει μέχρι και σήμερα η “Γωνιά των Αγγέλων”, αναλλοίωτη από τη μέρα που τη δημιούργησε ο Άγγελος, ήταν “στέκι” για όλη την ανήσυχη νεολαία της πόλης. Στο Φιρκά είχαν πραγματοποιηθεί μερικές από τις πιο καλές ροκ συναυλίες από συγκροτήματα όπως οι “Τρύπες”, τα “Ξύλινα Σπαθιά”, οι “Horror Vacui”, κ.α.
Στα πίσω στενά είχαν γίνει και άλλα στέκια, μικρά και όμορφα.
Υπήρχαν φυσικά οι ταβερνούλες και τα εστιατόρια.
Η πλατεία της Σπλάντζιας είχε δύο καφενεία και ήταν στέκι για τους κατοίκους της περιοχής.
Στον απόηχο της εποχής των “γιασεμιών” τα Χανιά είχαν κερδίσει μια θέση στην καρδιά όλων.
Σήμερα, η πόλη εξακολουθεί να αποτελεί δημοφιλή προορισμό και μακάρι να συνεχίσει.
Όμως, οι δρόμοι δεν είναι πια ίδιοι. Μονοκατοικίες και σπίτια παλιά, έδωσαν τη θέση τους σε πολυκατοικίες και “μοντέρνα” συγκροτήματα. Από τις φωτεινές εξαιρέσεις τα στενά της παλιάς πόλης αλλά και η οδός Νεάρχου που εξακολουθούν να γοητεύουν.
Τώρα, είμαστε και σε αναμονή για να δούμε πώς θα διαμορφωθεί η Δημοτική Αγορά και ο Δημοτικός Κήπος που αναπλάθονται.
Όμως, αναπολούμε, ενίοτε και τα Χανιά περασμένων δεκαετιών.
Και ελπίζουμε τα Χανιά του μέλλοντος, έτσι όπως διαμορφώνεται η πόλη, να έχουν “χρώμα” από την αίγλη του παρελθόντος.
Και οι όποιες αλλαγές να είναι προς αυτή την κατεύθυνση.
Γιατί, όχι λίγες φορές, ακούγοντας τη λέξη “ανάπτυξη”, τρομάζουμε και όχι άδικα.
Και θυμόμαστε τους στίχους του σπουδαίου Χανιώτη ποιητή, Γιώργη Μανουσάκη:
«Σιγά κι αθόρυβα γλιστρά και φεύγει η πόλη.
Εκείνοι που την κατοικούσαν στρέψαν
οριστικά την όψη προς το Μέγα Σκότος.
Στη θέση της ορθώθηκε μια πόλη σκληρή
κι αγέλαστη, ύπουλη και φαντασμένη.
Σε ξένη πόλη σέρνω τώρα τη ζωή μου».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΥΒΙΑΚΗΣ
(Χανιώτικα νέα - 26/9/2022)