Υλη παντού, αγάπη πουθενά

Του Γ. ΛΥΒΙΑΚΗ
Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά η σκέψη παραμένει στα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, μετά τη δολοφονία του Αλέξη. Στα χιλιάδες παιδιά αυτής της πόλης και στα δεκάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα που βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν και να φωνάξουν: όχι άλλο αίμα τόσο άδικα, όχι άλλη καταπίεση.
Μα ακόμα και να πουν στους μεγαλύτερους: δεν είμαστε η γενιά της αφασίας, δεν είμαστε ρομπότ, είμαστε εδώ, ενεργοί πολίτες, βαθιά ανήσυχοι, αλλά και αβέβαιοι για το μέλλον που μας ετοιμάζετε. Για όλα αυτά που γίνονται ή θα γίνουν για εμάς χωρίς εμάς. Για το καλό μας, χωρίς να μας ρωτήσετε. Γιατί μόνον εσείς νομίζετε ότι το ξέρετε. Αλλά υπάρχουμε και εμείς, που αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον. Οχι μόνο για εμάς, μα για όλους.
Αυτά μού έλεγε ένα παιδί σε μια συζήτησή μας τις προηγούμενες ημέρες. Και μου θύμισε το γράμμα των φίλων του Αλέξη, ειδικά το σημείο στο οποίο αναφέρουν: «Υλη παντού, αγάπη πουθενά».
Αλήθεια, πόσοι πήραμε το μήνυμα από αυτό το γράμμα και από την εξέγερση των νέων; Και ειδικότερα, πόσοι έλαβαν το μήνυμα από αυτούς που κατέχουν την εξουσία; Την όποια εξουσία! Και η αγάπη; Πού είναι η αγάπη; Αυτή που τόσο εύκολα χάνεται στην ύλη! Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά η σκέψη παραμένει στα παιδιά. Σε όλα τα παιδιά στα οποία ανήκει το μέλλον...
Μέρες γιορτινές, μέρες αργίας, αλλά από προχθές η σκέψη βρίσκεται και στη Λωρίδα της Γάζας. Εκεί όπου γίνεται η χειρότερη ισραηλινή επίθεση από το 1967. Οργή και θρήνος πνίγουν τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ απροκάλυπτα υπέρ του Ισραήλ είναι η Αμερική, μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Πώς να γιορτάσεις; Πώς να χαρείς; Πώς να μην αντιδράσεις σε όλα αυτά που συμβαίνουν κοντά μας ή μακριά μας; Στην ουσία όλα γίνονται δίπλα μας, σ' αυτό το παγκόσμιο χωριό. Και όλα επηρεάζουν τη ζωή στον πλανήτη Γη. Μέρες γιορτινές, λοιπόν, αλλά όχι για όλους. Και προπαντός όχι για τους ταλαιπωρημένους Παλαιστινίους. Εκεί, στη Μέση Ανατολή. Εκεί όπου ο φαύλος κύκλος του αίματος δεν λέει να κλείσει. Εκεί όπου το Ισραήλ έχει σπείρει αυτές τις μέρες τον πανικό και τον τρόμο. Εκεί όπου δυστυχώς η Διεθνής Κοινότητα δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Εκεί όπου...
(Ελευθεροτυπία - 30/12/2008)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=3679

Κίνδυνος να χαθεί το εξάμηνο

«Στον αέρα» είναι το εξάμηνο στο Πολυτεχνείο Κρήτης, σύμφωνα με τον πρύτανη του Ιδρύματος Ιωακείμ Γρυσπολάκη, μετά την αναβολή της συνεδρίασης της Συγκλήτου.
Αντίθετη άποψη έχουν οι φοιτητές, που υποστηρίζουν ότι το ζήτημα μπορεί να διευθετηθεί με συγκρότηση του οργάνου, μετά τις γιορτές. Συγκλητικοί του Πολυτεχνείου Κρήτης βρήκαν χθες τις τρεις πόρτες της πρυτανείας ερμητικά κλειστές με λουκέτα. Στον κατάλογο των θεμάτων που επρόκειτο να συζητηθούν ήταν η τροποποίηση του ακαδημαϊκού εξαμήνου ώστε να δοθεί παράταση και να μη χαθεί το εξάμηνο σπουδών, η διεξαγωγή πρόσθετης εξεταστικής για τους τελειόφοιτους και το πρόγραμμα έργων για το 2009.
Κατά τον Ι. Γρυσπολάκη, αφού δεν συζητήθηκε χθες το ζήτημα της παράτασης του εξαμήνου, «τα πάντα είναι στον αέρα και μπορεί να χαθεί». Τα λουκέτα στις τρεις πόρτες της πρυτανείας, τόνισε, είχαν τοποθετήσει τρεις φοιτητές. Υποστήριξε πως αυθαιρετούν και ανέφερε πως δεν γνωρίζει από «ποια κέντρα κινήθηκαν». «Δεν ξέρω ποιους εκπροσωπούν αυτοί οι άνθρωποι, πλην όμως αυτό που δηλώνω απεριφράστως είναι ότι αντιστρατεύτηκαν σήμερα αυτοί οι 3 τα συμφέροντα όλης της φοιτητικής κοινότητας, του Πολυτεχνείου Κρήτης», είπε ο πρύτανης.
Γ. ΛΥΒ.
(Ελευθεροτυπία - 24/12/2008)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=2774

Μεθοδεύουν κλείσιμο σταθμού έρευνας

Το κλείσιμο του Σταθμού Γεωργικής Ερευνας Ασωμάτων του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ) μεθοδεύει η Ιερά Μητρόπολη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων προκειμένου να περάσει στην ιδιοκτησία της η έκταση-«φιλέτο» 1.200 στρεμμάτων της Σχολής Ασωμάτων (στην οποία στεγάζεται ο σταθμός) στο Αμάρι Ρεθύμνου! Αυτό καταγγέλλει με χθεσινή ανακοίνωσή του το παράρτημα Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΓΕΩΤΕΕ).
Οπως εξήγησε ο πρόεδρος του παραρτήματος του ΓΕΩΤΕΕ, η Εκκλησία εγείρει αξιώσεις επί του συνόλου της έκτασης, που είναι 1.200 στρέμματα, ενώ στην πραγματικότητα της έχουν παραχωρηθεί από το 1929 471 στρέμματα.
Σε επιστολή προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αλ. Κοντό, την οποία υπογράφει για τη Δ.Ε. του παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ ο πρόεδρος του παραρτήματος Κώστας Καμπιτάκης, αναφέρεται ότι «υπάρχει πραγματική ανάγκη αξιοποίησης της όλης έκτασης ώστε να αποτελέσει παράγοντα βιωσιμότητας, ανάπτυξης και προβολής για την ευρύτερη περιοχή και την Κρήτη γενικότερα. Η αναζήτηση όμως του αναπτυξιακού μοντέλου, οι τρόποι, οι μέθοδοι και οι δράσεις είναι υπόθεση πρώτα απ' όλα των φορέων της τοπικής κοινωνίας, οι οποίοι συλλογικά, συμμετοχικά και δημοκρατικά πρέπει να αποφασίσουν.
Στους φορείς αυτούς προφανώς συμπεριλαμβάνεται και η Εκκλησία, κυρίως λόγω του πνευματικού της ρόλου και της ιστορίας της. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι σαφές. Από το σύνολο των 1.200 στρεμμάτων της έκτασης μόνο τα 471 στρέμματα ανήκαν στη Μονή Ασωμάτων και παραχωρήθηκαν κατά χρήση το 1929 στη Γεωργική Σχολή.
Δεν μπορεί, επομένως, η Εκκλησία να εγείρει αξιώσεις επί του συνόλου της έκτασης. Παρά ταύτα υπενθυμίζουμε ότι ιδιοκτησιακά θέματα δεν επιλύονται με υπουργικές ή άλλες αποφάσεις, παρά μόνο με δικαστικές. Εάν, επομένως, η Εκκλησία θεωρεί ότι αδικείται από το σημερινό καθεστώς, δεν έχει παρά να προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη και να μην προβαίνει σε καμία πράξη πριν από την έκδοση των τελικών αποφάσεων της τελευταίας. Η παρατήρηση αυτή έχει πολύ μεγάλη σημασία σήμερα που η ελληνική κοινωνία ταλαιπωρείται και σκανδαλίζεται από ανάλογες συμπεριφορές εκκλησιαστικών παραγόντων στη χώρα».
(Ελευθεροτυπία - 23/12/2008)
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=2548

Κοντά στις ντόπιες επιχειρήσεις

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Κορυφώνεται η κίνηση στην αγορά εν όψει των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρόνιας και οι τοπικές επιχειρήσεις περιμένουν μια οικονομική ανάσα σε αυτήν τη δύσκολη εποχή. Ας τις προτιμήσουμε, όπως ζητούν οι σύλλογοι των επαγγελματιών, των εμπόρων και άλλοι φορείς. Άλλωστε, σε μια επίσκεψη στην τοπική επιχείρηση, υπάρχει και η διαπροσωπική επαφή και επικοινωνία με τον καταστηματάρχη, σε αντίθεση με τα μεγάλα πολυκαταστήματα του... χάους.

“Ποιος αλήθεια είμαι
εγώ και που πάω”

Το τραγούδι: “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη” του Διονύση Σαββόπουλου τραγούδησαν 100 φοιτητές από δραματικές σχολές την περασμένη Τρίτη στην πλατεία Συντάγματος, διαμαρτυρόμενοι για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη. Η είδηση πέρασε απαρατήρητη από τα ΜΜΕ που επικεντρώνουν στα επεισόδια και όχι τόσο στις ειρηνικές ή και καλλιτεχνικές διαμαρτυρίες. Ήταν την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης του Δήμου Αθηναίων για τη φωταγώγηση του δέντρου.
Εκεί βρέθηκε και μια Χανιώτισσα η οποία μας ενημέρωσε με e-mail που έστειλε στη στήλη. "Σου στέλνω αυτό το e-mail για να σου αναφέρω ένα γεγονός που συνέβη στην Αθήνα την Τρίτη και που δυστυχώς πολλοί λίγοι αναφέρθηκαν σ' αυτό, προσπαθώντας να θάψουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και τη σημασία τους", αναφέρει μεταξύ άλλων για να προσθέσει:
Περίπου 100 φοιτητές από δραματικές σχολές τραγουδούσαν την «ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», τραγούδι του Σαββόπουλου:
Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
Που πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στον θάνατο κολυμπάς
και όλες οι αντέννες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού
ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
που πας παλικάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το λαό
ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ...
Καταλήγοντας η φοιτήτρια σημειώνει:
"Δεν κατακρίνω τον κόσμο που θέλει να ξεχάσει την αθλιότητα που επικρατεί, τα προβλήματά του και να ξεφύγει ίσως από την καθημερινότητα, αλλά τους πολιτικούς που προσπαθούν να «θάψουν» το θέμα, να εκμεταλλευτούν μόνο τα κακά της υπόθεσης όπως τις λεηλασίες, να στρέψουν τον λαό εναντίον των παιδιών που επιτέλους δείχνουν την αντίθεσή τους σε όλη αυτή τη σαπίλα και σιγά - σιγά να συνεχίσουν τις αυθαιρεσίες τους εις βάρος μας. Έτσι σαν να μην έγινε τίποτα... Γιατί αυτό που φοβόμαστε είναι η απουσία της δικαιοσύνης και σ' αυτήν την υπόθεση όπως και σε άλλες παρόμοιες"...
(Χανιώτικα νέα - 19/12/2008)

Μια μωβ σκιά Δεκεμβρίου...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Στα Χανιά προχθές το βράδυ ζήσαμε πρωτόγνωρες στιγμές που προκαλούν σκέψεις και προβληματισμό. Δεν ήταν αναρχικοί και αντιεξουσιαστές όλοι αυτοί που επιτέθηκαν σε τράπεζες και δημόσια κτήρια. Ήταν κυρίως παιδιά, τα οποία ξέσπασαν. Ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να στείλουν ένα μήνυμα στους μεγάλους. Σε όλους αυτούς που τα κατακρίνουν ξεχνώντας ότι οι ίδιοι δημιούργησαν τον σημερινό κόσμο στον οποίο ζουν οι μικροί. Έναν κόσμο γεμάτο αδικία, φτώχεια, ψέματα και υποσχέσεις. Και ένα αβέβαιο μέλλον.
Θα συνειδητοποιήσουν οι μεγάλοι τις δικές τους ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση; Θα αναρωτηθούν τι είναι αυτό που προκαλεί την οργή τόσων νέων; Η εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Όπως και τον Νοέμβρη του 1985 η δολοφονία του Καλτεζά από άλλον αστυνομικό.
Τον Μάιο του 1985 είχαν γίνει σοβαρά επεισόδια για άλλη μια φορά στο κέντρο της Αθήνας. Τότε, ο σπουδαίος συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει ένα άρθρο στο περιοδικό το οποίο ο ίδιος εξέδιδε, "Το Τέταρτο", με τίτλο: "Μια μωβ σκιά Μαΐου" (τεύχος 2, Ιούνιος 1985).
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύτηκε χθες σε Αθηναϊκή εφημερίδα καθώς είναι επίκαιρο. Σήμερα θα μιλούσαμε για μια μωβ σκιά Δεκεμβρίου.
Στην ουσία ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει στους μεγάλους για τον κόσμο τον οποίο δημιουργούν στην παιδική ψυχή.
Μεταξύ άλλων έγραφε τότε: «...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Έλληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα - εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ως τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ως τον τυχαίο μοτοσυκλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.
Εξύβριση αρχής -έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής -έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω ως επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.
Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με “επιτυχία”, να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην “παρουσία του τέρατος”».
•Οι νεαροί που προέβησαν σε ακραίες πράξεις δεν είναι οι κλασικοί "κουκουλοφόροι", όπως λένε τα ΜΜΕ, της Αθήνας. Είναι παιδιά της κοινωνίας αυτής η οποία εισπράττει τον πολιτισμό που η ίδια παράγει. Μόνο αν αυτό το συνειδητοποιήσουμε, θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα και να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τού σήμερα.
•Στα Χανιά οι εξεγερμένοι νέοι σεβάστηκαν τις ιδιωτικές μικρές περιουσίες με εξαίρεση, δυστυχώς, το καφενείο στην είσοδο των Δικαστηρίων στο οποίο προκάλεσαν ζημιές.
(Χανιώτικα νέα - Ακροβασίες - 10/12/2008)

Ο θάνατος ενός παιδιού

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ένα 15χρονο παιδί, γεμάτο ζωντάνια, χάθηκε τόσο άδικα. Τα όνειρά του έσβησαν τόσο ξαφνικά. Ο θάνατός του από τα πυρά ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας, πάγωσε την κοινωνία και αποτέλεσε την αιτία σοβαρών επεισοδίων σε όλη τη χώρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας νέος άνθρωπος πέφτει θύμα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και αλαζονείας. Και άλλες φορές έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά. Και πάντα όλοι εκφράζουν τη λύπη τους. Και έπειτα... τι; Τι έχει αλλάξει επί της ουσίας στην ΕΛΑΣ; Πόσοι από αυτούς που υπηρετούν στις ειδικές αστυνομικές υπηρεσίες, έχουν περάσει από σεμινάρια και σπουδές θετικών επιστημών; Τι βιογραφικό έχουν; Δυστυχώς, για άλλη μια φορά διερωτώμαστε ποιος θα μας προστατέψει από κάποιους προστάτες της δημόσιας τάξης. Το Mega στο κεντρικό του δελτίο ειδήσεων χθες το βράδυ έκανε λόγο για "εν ψυχρώ εκτέλεση" και έδειξε σχετικό βίντεο. Ο 15χρονος μαθητής δεν ζει πια. Όμως, ο θάνατός του δεν θα ξεχαστεί...

Βοήθεια χρειάζονται
τα συσσίτια της Σπλάντζιας

Διπλασιάστηκαν οι μερίδες φαγητού που διατίθενται καθημερινά από το φιλόπτωχο συσσίτιο Σπλάντζιας σε ανήμπορους συμπολίτες μας. Και αυτό οφείλεται στο ότι, βέβαια, διευρύνεται το πρόβλημα της φτώχειας. Γι' αυτό και το φιλόπτωχο συσσίτιο Σπλάντζιας έχει ανάγκη τη στήριξή μας. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρονται σε χθεσινή ανακοίνωση του Συλλόγου: "Φιλόπτωχοι Αδελφοί, φιλόπτωχο συσσίτιο": "Οι σιτιζόμενοι έχουν τον τελευταίο καιρό διπλασιαστεί. Από 100 μερίδες έγιναν 200 την ημέρα. Είναι μια μοναδική προνομιακή υπόθεση στον τόπο μας. Χρειαζόμεθα οικονομική βοήθεια, να μη χαθούν τα συσσίτια". Σύμφωνα λοιπόν με τον σύλλογο, τα συσσίτια κινδυνεύουν να χαθούν. Υποχρέωσή μας είναι τα υποστηρίξουμε. Το έργο που προσφέρουν είναι εξαιρετικά σημαντικό. Η τοπική οικονομία Ανησυχία και προβληματισμό προκαλεί η παγκόσμια οικονομική κρίση και στους τοπικούς οικονομικούς φορείς. Τι θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι με την τουριστική κίνηση, διερωτώνται ολοένα και περισσότεροι. Και αν μειωθεί σημαντικά, τι μέλλει γενέσθαι; Πώς μπορεί τώρα να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο. Ήδη, το ποσοστό ανέργων στα Χανιά αυξάνεται σημαντικά. Το καλοκαίρι λόγω των εποχιακών τουριστικών επαγγελμάτων η ανεργία φτάνει το 6,5%, τον χειμώνα όμως, όπως εκτιμά το Εργατικό Κέντρο, οι 25 στους 100 νέοι Χανιώτες είναι άνεργοι. Και οι αρμόδιοι φαίνεται να... αδιαφορούν. Οι κυβερνητικές πολιτικές φαίνεται να οφελούν τους πλούσιους και τις τράπεζες. Και ο απλός κόσμος απλά να ελπίζει...
(Χανιώτικα νέα - 8/12/2008)