Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Διεθνής διάκριση στο Πολυτεχνείο Κρήτης για οικονομικό αυτοκίνητο

Νέα μεγάλη επιτυχία σημείωσε το Πολυτεχνείο Κρήτης το οποίο κατέκτησε την τέταρτη θέση σε διεθνή διαγωνισμό οικονομίας καυσίμου. Ο λόγος; Ενα καινούργιο οικονομικό όχημα (αυτοκίνητο) πόλης το οποίο διαθέτει κυψέλη καυσίμου υδρογόνου και κινείται με ηλεκτρικό κινητήρα.
Το όχημα παρουσίασε η ομάδα TUC Eco Racing του Πολυτεχνείου Κρήτης η οποία συμμετείχε για πέμπτη φορά στο διεθνή διαγωνισμό οικονομίας καυσίμου, Shell Eco Marathon 2012, που διεξήχθει 14-19 Μαίου στο Ροττερνταμ  της  Ολλανδίας.  Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 217 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ευρώπης με 3000 μαθητές και φοιτητές από 23 χώρες.  Στόχος του διαγωνισμού, η επίτευξη της χαμηλότερης δυνατής κατανάλωσης με οποιοδήποτε καύσιμο.
Οπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, το Πολυτεχνείο Κρήτης συμμετείχε στην μεγάλη κατηγορία των αστικών οχημάτων (urban concepts) και παρουσιάσε ένα εντελώς νέο όχημα (ER12) με το οποίο κατάφερε επίδοση 34 Km/KWh, που αντιστοιχεί σε περίπου 328 Km/lt, κατακτώντας την 4η θέση στην κατηγορία του. Το καινοτόμο όχημα πόλης, το οποίο διαθέτει κυψέλη καύσιμου υδρογόνου και κινείται με ηλεκτρικό κινητήρα είχε σημαντικές βελτιώσεις σε σχέση με τους προκατόχους του, όσον αφορά το βάρος, την αεροδυναμική, τον κινητήρα και το σύστημα διαχείρισης ενέργειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νέο όχημα είναι 36kg λιγότερο από το προηγούμενο, δίνοντας έμφαση στην χρήση υλικών όπως ανθρακονήματα και κράμα αλουμινίου. Παρόλο που κάποια τεχνικά προβλήματα στέρησαν από την ομάδα μια ακόμη καλύτερη επίδοση, οι σημαντικές βελτιώσεις του νέου οχήματος επέτρεψαν στο Πολυτεχνείο Κρήτης να σκαρφαλώσει από την 8η θέση που κατείχε πέρυσι, ένα βήμα πριν το βάθρο, στην 4η θέση της κατηγορίας των υδρογονοκίνητων οχημάτων πόλης.
Υπενθυμίζεται ότι η ομάδα έχει καταφέρει να κερδίσει το 1ο Βραβείο Ασφάλειας Οχημάτων (ADAC Safety Award) στις δυο προηγούμενες διοργανώσεις και με βάση τα αποτελέσματα που φέρνει κάθε χρόνο αποτελεί την πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στην ιστορία του θεσμού.
Τα μέλη της φετινής ομάδας TUCER είναι: Τσουρβελούδης Νικόλαος, Σπανουδάκης Πολυχρόνης, Πιπερίδης Σάββας, Τσινάρης Ιωάννης, Ευσταθίου Δημήτριος, Στρατηγός Ιωάννης, Τζανάκης Θάνος, Μπάζιος Παναγιώτης, Χατζηδάκης Γιώργος, Πέτρου Τάσσος, Λάσκαρη Αργυρώ.
Περισσότερες πληροφορίες για την φετινή συμμετοχή στο site της ομάδας (www.tucer.tuc.gr ), το Facebook, το Twitter, καθώς και στο Youtube (tucertv) με αναλυτική περιγραφή της κάθε μέρας του διαγωνισμού.
(Χανιώτικα νέα - 30/5/2012)

Η δικαίωση του Νίτσε

Οι προκλητικές δηλώσεις της γενικής διευθύντριας του Δ.Ν.Τ., Κρ. Λαγκάρντ, γεμάτες ειρωνεία για τους Ελληνες, ήρθαν να δικαιώσουν τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο Φρ. Νίτσε, ο οποίος στο έργο του: "Η γένεση της τραγωδίας" (κεφ. XV, 1872), έγραφε:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Ελληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το Ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Ετσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό (για κάθε εποχή) ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του».
Μήπως η κα Λαγκάρντ πρέπει να διαβάσει Νίτσε;
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 30/5/2012)

Το τέλος του δικομματισμού και ο κόσμος του μέλλοντος

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

«...ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία».
(Μιχάλης Κατσαρός, Η διαθήκη μου, 1953)


Ο δικομματισμός πνέει καθημερινώς τα λοίσθια. Το πολιτικό σύστημα, αγκυλωμένο σε δύο κόμματα εξουσίας επί περίπου τριάντα χρόνια, γέρασε πια. Γι' αυτό και οδηγείται προς αναθεώρηση με μη μονοκομματικές κυβερνήσεις. Οπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αυτή τη στιγμή, πολιτικοί του παλαιού κόσμου και υποστηρικτές τους επιμένουν να υπερασπίζονται τα θεμέλια του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος. Δεν είναι, όμως, πιστευτοί. Ειδικά σε νέους που ζουν σε συνθήκες πρωτοφανούς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Που βιώνουν την ανεργία. Που αναζητούν στο Διαδίκτυο την επικοινωνία και την πληροφορία.
Ούτε, επίσης, σε μεγαλύτερους που από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν χωρίς δουλειά. Πού τους έμειναν, ωστόσο, τα δάνεια τα οποία αδυνατούν να αποπληρώσουν.
Που τα έχασαν όλα και ως εκ τούτου δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Οπως έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις το 1979 (στα σχόλια του Τρίτου Προγράμματος), «οι πολιτικές παρατάξεις βασίζονται πάνω σε μια φορτισμένη παρεξήγηση των μαζών. Οι μάζες νομίζουν πως εκπροσωπούνται και οι παρατάξεις με τη σειρά τους νομίζουν ότι…
εκπροσωπούν. Λάθος καλοπροαίρετο που όμως δημιουργεί κακοπροαίρετες σχέσεις που υποσκάπτουν τη δομή της πολιτείας και της προσδίδουν όψη ετοιμόρροπου νεοκλασικού μεγάρου».
Τώρα, ξημερώνει μια νέα εποχή, απόρροια της οικονομικής, κοινωνικής μα και πολιτισμικής κρίσης, που βιώνει ο τόπος.
Ο κόσμος που έρχεται, θα είναι πράγματι αλλιώς. Πώς; Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει.
Τον δρόμο του μέλλοντος, σε όλη την Ευρώπη διότι η κρίση δεν περιορίζεται μόνον στην Ελλάδα, δείχνουν τα κινήματα πολιτών και οι δράσεις αλληλεγγύης που αναπτύσσονται από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.
Χωρίς κομματικές σημαίες και "ξύλινες γλώσσες". Χωρίς κομματικές "καβάτζες".
Ο νέος κόσμος ή θα είναι πιο ελεύθερος, δημοκρατικός και δίκαιος ή θα χαθεί και αυτός στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
(Χανιώτικα νέα - 30/5/2012)

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ
Αφού ως εξουσία απεδείχθη παντελώς ανίκανη να διαμορφώσει μια μεταναστευτική πολιτική και να διαχειριστεί το μεγάλο κύμα των δυστυχισμένων ανθρώπων που ο πόλεμος, η πείνα και οι ανθρωπιστικές καταστροφές παράγουν και επιβάλουν κάθε φορά οι ισχυροί της Γης, τώρα βρήκε τη λύση. Οι μετανάστες σε στρατόπεδα.
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης φαίνεται ότι δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Είναι και κάτι πολύ σύγχρονο.
Ποιοι μπαίνουν σε στρατόπεδα; Μα οι ενοχλητικοί, οι διαφορετικοί, οι ανεπιθύμητοι, στους οποίους επιβάλλεται άρση κάθε δικαιώματος ακόμα και του πιο θεμελιώδους, αφού ο κυρίαρχος, ο εκάστοτε κυρίαρχος, τον προσδιορίζει ως κίνδυνο, ως επικίνδυνο, ως αποδιοπομπαίο. Πάει περίπατο η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων. αγαθών, πληροφοριών.
Αντί να σημαίνει κίνδυνο η ακινησία, κίνδυνο στις μέρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού αποτελεί η κίνηση… Μια ακινησία που μας συσκοτίζει το μέλλον, μας κρύβει τους ανοιχτούς ορίζοντες και μας καταδικάζει στην ανασφάλεια της ασφάλειας του συρματοπλέγματος. Μας αγκιστρώνει στο παρελθόν και δεν μας αφήνει να ανοιχτούμε στο μέλλον. Ετσι το σύστημα πολιτογραφεί την εξαίρεση ως κανονικότητα. Παρουσιάζει το στρατόπεδο και τον περιορισμό ως αναγκαιότητα, ως ασφάλεια του συστήματος. Και μέσω του μηχανισμού ελέγχου της γνώμης και της συμπεριφοράς των πολιτών, το παρουσιάζει και ως αναγκαία λύση. Πώς αλλιώς θα επανεκλεγόταν ο Χρυσοχοΐδης.
Στο στρατόπεδο θα κλειστούν σήμερα οι μετανάστες, χθες οι ψυχιατρικοί ασθενείς, αύριο οι τοξικομανείς, μεθαύριο οι άνεργοι που θα αναπτύξουν ψυχιατρικά συμπτώματα. Γενικώς οι ενοχλητικοί, οι παρίες, οι βρώμικοι, οι μαύροι, οι φορείς AIDS κ.λπ. Περιττοί άνθρωποι, γυμνές ζωές, χωρίς δικαιώματα, χωρίς διαπραγματευτικότητα, χωρίς δύναμη.
Ακόμα πιο φρικώδες το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της εξουσίας «Στόχος είναι η ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, η δημιουργία θέσεων εργασίας!!».
Στον ίδιο παράλληλο και ο άλλος μνημονιακός υπουργός Λοβέρδος -επανεκλεγείς κι αυτός- αφού διαπόμπευσαν τη δύστυχη ιερόδουλη φορέα του AIDS ικανοποιώντας το φιλοθεάμον κοινό.
Η δόμηση και λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν είναι μια παρέκκλιση του συστήματος αλλά μια εφαρμογή του, ένας τρόπος ύπαρξής του.
Θεμελιώνεται δε πάνω στην αδιαφορία των πολιτών, πάνω στο υποκριτικό διαπόρημα όλων μας «πώς γίνονται αυτά τα πράγματα;». Όμως το θέμα μας αφορά όλους.
Αγωνιζόμαστε για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ή όχι; Αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος σημαίνει, ως χώρα σύνορο της Ε.Ε., να αναδείξομε το πρόβλημα έστω και την ύστατη ώρα και όχι να λειτουργούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται και όχι μόνον δεν λύνεται το πρόβλημα των μεταναστών αλλά αντίθετα αναδύονται τα πιο βάρβαρα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και τα πιο σκληρά κοινωνικά αντανακλαστικά.
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)

Για το Μουσείο Αλιείας

Για το Μουσείο Αλιείας στο Κολυμπάρι, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2005 για να... κλείσει εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια και οι εγκαταστάσεις του να γίνονται ένα μοντέρνο... ερείπιο, παρ' ότι διατηρεί τα εκθέματα στον χώρο του, γράψαμε στα "Χανιώτικα νέα" στις 12 Μαΐου.
Ουδείς αρμόδιος φιλοτιμήθηκε να δώσει μιαν απάντηση.
Κι όμως, όπως και τότε επισημάναμε, το άνοιγμα του Μουσείου, το οποίο διαθέτει και θεατράκι για τη διοργάνωση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, θα τονώσει τον τουρισμό της περιοχής δεδομένου μάλιστα ότι ακριβώς δίπλα από τις εγκαταστάσεις του ανεγέρθηκε και λειτουργεί ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Δυτικής Κρήτης.
Οι όποιοι αρμόδιοι τι έχουν να απαντήσουν; Πότε θα ξαναρχίσει η λειτουργία του Μουσείου, σε τακτική βέβαια βάση και όχι περιστασιακά;
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)

Συνέντευξη με τον ευρωβουλευτή Νίκο Χρυσόγελο: "Χωρίς συναινέσεις δεν βγαίνουμε από την κρίση"

Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Υπέρ ενός μοντέλου συμμετοχικής δημοκρατίας, που τον πρώτο λόγο θα έχουν οι τοπικές κοινωνίες, τάσσεται ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, με συνέντευξή του στα "Χανιώτικα νέα". Παράλληλα, ο κ. Χρυσόγελος, ο οποίος βρέθηκε προ ημερών στα Χανιά, θεωρεί ότι είναι εφικτή η αναθεώρηση του μνημονίου, ενώ παραδέχεται ότι «δεν ήταν βιώσιμο το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε». Επιπλέον επισημαίνει ότι στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται πόροι ύψους 4 δισεκατομμυρίων για ενίσχυση των -νέων ειδικά- ανέργων, αλλά η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να τους απορροφήσει.
Ταυτόχρονα τονίζει ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν σε συνεργασίες, αλλά «στη βάση προγραμματικών κατευθύνσεων και σε μια στρατηγική ότι μένουμε στην Ευρωζώνη, δημιουργούμε συμμαχίες έτσι ώστε να υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα έχει συμφωνηθεί με την κοινωνία και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας ως χώρα, αλλά με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο που θα αναζωογονήσει την οικονομία και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας». Υπογραμμίζει δε ότι «δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, αν δεν υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις» και «αν ο καθένας λέει το τροπάρι του και μιλάει μόνο με συνθήματα, ως χώρα θα καταρρεύσουμε πολύ σύντομα. Είμαστε πράγματι σε πολύ οριακό σημείο».
Οσο για τα περιβαλλοντικά θέματα, τάσσεται υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όχι απαραιτήτως στα βουνά και την άγρια φύση, αλλά μέσα στις πόλεις και σε κάθε περίπτωση με τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες, όπως επισημαίνει, πρέπει να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς που θα επωφελούνται από την όποια εγκατάσταση Α.Π.Ε.

- Πώς κρίνετε το αποτέλεσμα των εκλογών, δεδομένου ότι οι 'Οικολόγοι Πράσινοι' πλησίασαν, αλλά δεν έφτασαν την πόρτα της Βουλής;


«Για τέσσερις χιλιάδες ψήφους. Νομίζω ότι είναι σημαντική απώλεια με την έννοια ότι χρειάζεται μια τρίτη πρόταση. Γιατί αυτή τη στιγμή ακούμε μια πρόταση, η οποία αποδέχεται όπως είναι την κατάσταση και μια πρόταση, η οποία παίζει λίγο με μπλόφες. Και υπάρχει κίνδυνος αυτές οι μπλόφες τελικά να οδηγήσουν σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε ορισμένους όρους του μνημονίου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε μια δικιά μας στρατηγική. Να είμαστε σε θέση να εφαρμόσουμε πράγματα για να πετύχουμε αλλαγές στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική οικονομία που είναι απαραίτητες έτσι κι αλλιώς. Και πρέπει να έχουμε συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν μπορεί να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να χτυπάμε στον τοίχο μόνοι μας».

- Πιστεύετε ότι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είναι εφικτή μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης;


«Αυτό που είπαμε σε κοινή συνέντευξη εγώ και ο Κον Μπεντίτ για να παρουσιάσουμε τις θέσεις της ομάδας των Πράσινων ευρωβουλευτών είναι ότι η θέση της Ελλάδας είναι μέσα στην Ευρωζώνη. Και πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατόν να εκφραστεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά και για να πετύχει τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες.
Δεν ήταν βιώσιμο το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούσαμε. Είναι, λοιπόν, προς όφελός μας να πετύχουμε αλλαγές. Αλλά με έναν τρόπο κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο, ώστε, ενώ θα επιδιώκουμε να πετύχουμε δημοσιονομική εξυγίανση, δηλαδή να μειώσουμε το έλλειμμα και το χρέος, ταυτόχρονα θα αλλάζει η οικονομία, θα ενδυναμώνει, θα αναζωογονείται, θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας και θα βελτιώνεται η κοινωνική συνοχή».

 - Τι θέση έχετε για τα ενεργειακά θέματα, δεδομένου ότι η κοινωνία αντιδρά σε εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών από ξένες εταιρείες;


«Η Ευρώπη συνολικά πληρώνει κάθε έτος 408 δισεκατομμύρια ευρώ για εισαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και πρώτων υλών και για να πετύχει την ανεξαρτησία της και να μειώσει τα ελλείμματα, ειδικά ο νότος, πρέπει να απεξαρτηθεί σταδιακά από τα ορυκτά καύσιμα και από το φυσικό αέριο. Πρέπει να στραφεί σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά με έναν τρόπο κοινωνικά δίκαιο και με τα οφέλη να μένουν στις τοπικές κοινωνίες. Και αυτό μπορεί να γίνει με τη δημιουργία τοπικών εταιρειών, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία, στη Δανία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο. Εκεί όπου οι τοπικές κοινωνίες δημιουργούν συμμετοχικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις που παράγουν την ενέργεια και τα έσοδα από την παραγωγή ενέργειας μένουν στις ίδιες. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με έναν χωροταξικό σχεδιασμό. Δηλαδή με το πού βάζεις κάθε μορφή ενέργειας και ποια μορφή ενέργειας ώστε να είναι συμβατό με το περιβάλλον. Θα λέγαμε για παράδειγμα ότι οι ανεμογεννήτριες δεν είναι απαραίτητο να μπουν πάνω σε ψηλά βουνά. Θα μπορούσαν να μπουν μέσα ή κοντά στις πόλεις, κατά μήκος του αυτοκινητοδρόμου για παράδειγμα».

- Πριν λίγο αναφερθήκατε στην ανάγκη χωροταξικού σχεδιασμού. Και εδώ ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί την κοινωνία είναι το θέμα του Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. Ιναχωρίου. Συχνά στην Ελλάδα η κεντρική διοίκηση δεν "ακούει" τις τοπικές κοινωνίες.

«Εχω συμμετάσχει σε συζητήσεις με φορείς και κάτοικους στο Ιναχώριο. Οι τοπικοί φορείς έχουν διατυπώσει πρόταση. Νομίζω ότι είναι θέμα Δημοκρατίας. Δηλαδή, οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να συζητάνε, να επεξεργάζονται τα σχέδιά τους και αυτά όταν ωριμάζουν να γίνονται σχέδια σε επίπεδο περιφέρειας και σε επίπεδο χώρας. Δηλαδή, έχουμε μία έλλειψη πολιτικού διαλόγου. Σε άλλες χώρες, όπως σε Γερμανία και Σουηδία, οι άνθρωποι συζητάνε πολύ, αλλά όταν φτάνουν σε ένα σχέδιο, αυτό είναι συμφωνημένο από την τοπική κοινωνία και αυτό εφαρμόζεται. Οι τοπικές κοινωνίες να έχουν συμμετοχή. Να μην έρχεται από πάνω κάποιος που να επιβάλει πράγματα σε αντίθεση με τις θέσεις των τοπικών κοινωνιών. Το πρόβλημα είναι ότι η κεντρική διοίκηση προσπαθεί να επιβάλλει πράγματα πολλές φορές χωρίς να ακούει τις τοπικές κοινωνίες και χωρίς να εφαρμόζει αυτό που λέμε συμμετοχική δημοκρατία. Γι’ αυτό μερικές από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα είναι θεσμικού χαρακτήρα».

- Δύο ακόμα θέματα που απασχολούν την τοπική κοινωνία είναι η παραχώρηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου για να γίνει πάρκο και της έκτασης των Αγίων Αποστόλων.


«Είναι λογικά αιτήματα. Αν σκεφτόμασταν με απλή λογική, αυτά θα έπρεπε να είχαν υιοθετηθεί από την κεντρική διοίκηση. Χρειάζεται να γίνουν χώροι όπου θα προστατεύεται το περιβάλλον και οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στην αναψυχή με έναν πιο οικολογικό τρόπο».

- Αν υποθέσουμε ότι στις εκλογές που θα γίνουν, θα μπουν οι "Οικολόγοι Πράσινοι", θα είναι μετά διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας;


«Αυτό που δεν έγινε ούτε στις προηγούμενες εκλογές και δεν γίνεται ούτε και τώρα, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι η συζήτηση για το ποιο είναι το εναλλακτικό σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Αυτό που γίνεται σήμερα έχει αποτύχει και δημοσιονομικά και κοινωνικά και πολιτικά. Οδηγεί σε μεγαλύτερη φτώχεια, ύφεση και ανεργία. Δεν μπορείς να βελτιώσεις τα δημοσιονομικά σου, όταν καταστρέφεται η οικονομία και οι άνθρωποι μένουν άνεργοι. Από την άλλη μεριά, αν ρισκάρουμε την παρουσία μας στην Ευρωζώνη, μπορεί να βρεθούμε σε πολύ χειρότερη λιτότητα και να καταρρεύσει οτιδήποτε υπάρχει σε σχέση με την κοινωνική συνοχή. Αρα, χρειάζεται ένας τρίτος δρόμος. Σ’ αυτόν τον δρόμο πρέπει να συζητήσουμε. Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει ότι θα δούμε πώς θα πετύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Είπαμε ως Πράσινοι ευρωβουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει δύο χρόνια επιπλέον για να πετύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Αντί να την πετύχει το 2014, να την πετύχει το 2016. Αυτό έχει ένα επιπλέον κόστος που κάποιος πρέπει να το πληρώσει. Είχαν το θάρρος όλοι οι Πράσινοι ευρωβουλευτές να πουν ότι πρέπει να το πληρώσει η Ευρώπη μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητα. (...). Αυτή τη στιγμή στα ευρωπαϊκά ταμεία και κυρίως στα διαρθρωτικά ταμεία, υπάρχουν περίπου 15 δισ. προς την Ελλάδα για θέματα ανεργίας, δημιουργίας θέσεων εργασίας, ενίσχυσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων, προστασίας του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει τα χρήματα. Και όταν το κάνει, το κάνει με λανθασμένο τρόπο. Δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.Και είπαμε σαν Πράσινοι ευρωβουλευτές, επειδή βλέπουμε να μην λειτουργεί πλέον το κεντρικό κράτος, τα χρήματα αυτά να πάνε στις Περιφέρειες και στους Δήμους, στη βάση όμως ενός σωστού σχεδιασμού με προγράμματα που θα έχουν σχέση με οικονομικές δραστηριότητες που αναγεννούν την οικονομία και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Και υπάρχουν πολλά τέτοια σχέδια. Υπάρχουν πόροι ύψους 2 - 4 δισεκατομμύρια για ενίσχυση των -νέων ειδικά- ανέργων και η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να τους απορροφήσει. Εχουμε προτείνει κάθε Περιφερειακό Συμβούλιο σε διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες να προτείνει ένα σχέδιο για την απασχόληση των νέων, σε δραστηριότητες κοινωνικά χρήσιμες και περιβαλλοντικά αναγκαίες, ώστε τα 4 δισεκατομμύρια να πάνε σε αυτούς τους νέους, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και όχι να πάνε σε σεμινάρια ή για να γίνουν και άλλες μελέτες.
Η Αυστρία και άλλες χώρες έχουν χρησιμοποιήσει ένα εργαλείο που λέγεται Ταμείο Εγγυοδοσίας για τους νέους. Δηλαδή, υπάρχει ένα ταμείο το οποίο δίνει χρήματα για να ξεκινήσουν κάποια δουλειά οι νέοι ή να πάρουν χρήματα μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να απασχολήσουν νέους. Ο επίτροπος Περιφερειακής Ανάπτυξης είπε ότι, αν κάποια μικρομεσαία επιχείρηση πάρει έναν άνεργο νέο, θα λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας. Αυτό σημαίνει ότι οι πόροι που είναι για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, περίπου 4 δισεκατομμύρια από τα οποία έχουμε απορροφήσει μόνο 11 εκατομμύρια, αν πάνε σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, επιπλέον αυτών που είναι για νέους, θα μπορούσε κάθε μικρομεσαία επιχείρηση να προσλάβει έναν νέο άνθρωπο…
Αυτά είναι πράγματα τα οποία μπορούν να συγκροτήσουν ένα νέο κυβερνητικό πρόγραμμα πάνω στο οποίο μπορούμε να συζητήσουμε».

- Συνεπώς με προϋποθέσεις δεν λέτε όχι σε συνεργασίες.


«Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες στη βάση προγραμματικών κατευθύνσεων και σε μια στρατηγική ότι μένουμε στην Ευρωζώνη, δημιουργούμε συμμαχίες έτσι ώστε να υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ότι χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα που θα έχει συμφωνηθεί με την κοινωνία και θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας ως χώρα, αλλά με έναν κοινωνικά δίκαιο τρόπο που θα αναζωογονήσει την οικονομία και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Σε αυτη τη βάση, πραγματικά πρέπει να βρεθούν ευρύτερες συναινέσεις. Αλλιώς δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να βγούμε από την κρίση, αν δεν υπάρχουν ευρύτερες συναινέσεις. Δηλαδή, αν ο καθένας λέει το τροπάρι του και μιλάει μόνο με συνθήματα, ως χώρα θα καταρρεύσουμε πολύ σύντομα. Είμαστε πράγματι σε πολύ οριακό σημείο».
(Χανιώτικα νέα - 29/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/98172-xwris-sunaineseis-den-bgainoume-apo-tin-krisi/

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Μια συνομιλία του Κώστα Λειβαδά με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο

Μια ενδιαφέρουσα συνομιλία του τραγουδοποιού Κώστα Λειβαδά με τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό www.biskotto.gr και αναδημοσιεύουμε παρακάτω:

Ο τραγουδοποιός Κώστας Λειβαδάς συνάντησε τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο στο σπίτι του ποιητή και κατέγραψε τις σκέψεις του αλλά και τα σημαντικότερα σημεία μιας συνάντησης δύο περίπου ωρών.


Η πυξίδα και το αληθινό ροκ της Θεσσαλονίκης

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος χαμογελάει και δείχνει αληθινά ευχαριστημένος, μπροστά στην πόρτα του παλιού του σπιτιού στη Δημητρίου Πολιορκητού, στο εξώφυλλο του μαγικού και ανεκτίμητου –κατά τη γνώμη μου για κάθε σύγχρονο κάτοικο της Θεσσαλονίκης- βιβλίου του «Θεσσαλονίκην, ου μ’ εθέσπισεν…». Ένα βιβλίο με αυτοβιογραφικά κείμενα, που καλύπτει μισό αιώνα δημιουργίας και αναμνήσεων με τον μοναδικό τρόπο που έχει ο Χριστιανόπουλος να συνδυάζει ρεαλισμό και συναίσθημα, τη δύναμη της αυτοψίας και το μεγαλείο της ποιητικής διάστασης…
Και πώς να μην είναι ευχαριστημένος: παραπάνω από μισό αιώνα μετά από τη δημοσίευση, την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής, «Η εποχή των ισχνών αγελάδων», το σύνολο της προσφοράς του στο ελληνικό πνευματικό τοπίο επιστρέφει στο προσκήνιο με αφορμή το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων 2011.
Ασχέτως βέβαια απ΄το ότι δεν παρέλαβε το βραβείο, θυμίζοντάς μας τον Παπαδιαμάντη στον περίφημο «Βλαχογιάννη» του...και απολύτως σχετικά, από την άλλη,για κάποιον που δεν έδειξε ούτε μία στιγμή να χρειάζεται πνευματικά αφεντικά ή να διατίθεται να παζαρέψει με το «σύστημα» τη σημασία του έργου του για τον ίδιο πρώτα απ’ όλα.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΠΕΖΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ (τα μικρά πεζά του), ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ (τα τραγούδια του αλλά και η νέα έκδοση που περιλαμβάνει και cd), το μικρό βιβλιαράκι με τα τέσσερα δοκίμια με τίτλο
ΕΝΑΝΤΙΟΝ (αφιερωμένα από μένα σε πολλούς φίλους μου Έλληνες καλλιτέχνες. Τα δοκίμια αυτά συνθέτουν την “άλλη” άποψη που κάνει τον αντικομφορμισμό της ροκ να φαντάζει γραφικός).
Η ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ (Διηγήματα). Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει…
Που να πιάσει κανείς την «Ανθολογία Τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη», τις κριτικές, τις μεταφράσεις (ανατύπωση και για το περίφημο “Κατά Ματθαίον” του). Εξακολουθεί να τραγουδάει με την «Παρέα του Τσιτσάνη» και οι μελέτες του μοιάζουν σήμερα πιο χρήσιμες από ποτέ: μελέτες για τα ρεμπέτικα, εντός και εκτός Θεσσαλονίκης, της ελληνικές εκδόσεις στη Θεσσαλονίκη επί τουρκοκρατίας , τα λογοτεχνικά περιοδικά της πόλης της Θεσσαλονίκης (1850-1950), τη λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη (1850-1950), τα μακεδονικά (τραγούδια και εκδόσεις εκτός Θεσσαλονίκης), δίσκοι-κασέτες-cd και πολλά άλλα που θα βρει κανείς ερευνώντας με αγάπη. Και βέβαια ο Ντίνος Χριστιανόπουλος της «Διαγωνίου», του δικού του περιοδικού, των δικών του εκδόσεων, της μικρής πινακοθήκης «Διαγώνιος», η οποία από το 1974 ως το 1995 αποτέλεσε όαση, δημιουργικό βήμα και στέγη για εκατοντάδες καλλιτέχνες και ανήσυχα πνεύματα που γυρεύουν στήριξη και κατεύθυνση στη Θεσσαλονίκη.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ένας δια βίου πιστός στην ποίηση του, καθημερινώς εξομολογούμενος μπροστά στα μάτια μας, ένας δραπέτης από τις φυλακές της ξύλινης γλώσσας και του εξωραϊσμού, ένας ιεροφάντης –για τον άνθρωπο και τα πάθη του- που περνάει στη σκοτεινή πλευρά για να μας φέρει στο φως τα μύχια, τα ανομολόγητα και τα ανεπαίσθητα. Είναι ασφαλώς ένας γίγαντας της γραφής που του χρωστάμε μέρος της ελευθερίας της έκφρασή μας και της συναίσθησης της ιστορικής συνέχειας του βιωμένου τόπου μας. Ερωτικός ως το τέρμα, υπήρξε με τη φοβερή τόλμη μιας στιγμής παραδομού που τράνταζε το αίμα της καρδιάς του. Ίσως γι' αυτό το έργο του συνεχίζει το λαμπρό ταξίδι του μέσα στις δεκαετίες – ας μου επιτρέψει - σαν σύμβολο “εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν ότι ηγάπησαν πολύ”.

Ένα πρωινό αγχωμένο του Μαρτίου, επιστρέφοντας από συναυλία, μπήκα στον Ιανό της Αριστοτέλους γεμάτος έγνοιες και πρακτικά ζητήματα όλων των ειδών που έπρεπε γρήγορα να διευθετηθούν . Το βλέμμα μου κόλλησε όμως στις ανατυπώσεις των βιβλιών του Χριστιανόπουλου με τα περίφημα εξώφυλλα του εξαιρετικού φίλου και συνεργάτη του Καρόλου Τσίζεκ. Και μετά και σε άλλες εκδόσεις, όπως και στο «Επ’ εμοί», το βιβλίο με τα δοκίμια στα οποία ο ίδιος ο Χριστιανόπουλος μιλάει για τα γραπτά του, σχολιάζει έξι ποιήματά του και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για τον ίδιο στο λογοτεχνικό «τεφτεράκι». Τα αγόρασα όλα, χωρίς να το καταλάβω. Όλα, μαζί και το «Εντευκτήριο» (Οκτώβριος-Δεκέμβριος) που είναι αφιερωμένο στο έργο του. Και η μαγεία της τέχνης έκανε το θαύμα της: Ξέχασα τα προβλήματα και τις έγνοιες και παρέμεινα ως αργά το βράδυ στο πατάρι παραλιακού καφέ, κόβοντας τις φρεσκοτυπωμένες σελίδες με ένα μαχαιράκι. Οι σελίδες άρχισαν να στάζουν και διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα, ώσπου άρχισα να ξαναβλέπω τον κόσμο, τη Θεσσαλονίκη και τα του εαυτού μου, βαθειά και καθαρά, μέσα απ’ τα ασταμάτητα δρομολόγια του ποιητή – μέσα στην πόλη που γεννήθηκε και έζησε- και τη μεγάλη μαστοριά της γραφής του.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ένας δια βίου πιστός στην ποίηση του, καθημερινώς εξομολογούμενος μπροστά στα μάτια μας, ένας δραπέτης από τις φυλακές της ξύλινης γλώσσας και του εξωραϊσμού, ένας ιεροφάντης –για τον άνθρωπο και τα πάθη του- που περνάει στη σκοτεινή πλευρά για να μας φέρει στο φως τα μύχια, τα ανομολόγητα και τα ανεπαίσθητα. Είναι ασφαλώς ένας γίγαντας της γραφής που του χρωστάμε μέρος της ελευθερίας της έκφρασή μας και της συναίσθησης της ιστορικής συνέχειας του βιωμένου τόπου μας. Ερωτικός ως το τέρμα, υπήρξε με τη φοβερή τόλμη μιας στιγμής παραδομού που τράνταζε το αίμα της καρδιάς του. Ίσως γι' αυτό το έργο του συνεχίζει το λαμπρό ταξίδι του μέσα στις δεκαετίες – ας μου επιτρέψει - σαν σύμβολο “εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν ότι ηγάπησαν πολύ”.

Περί της Δημητρίου Πολιορκητού

Το απόγευμα της Κυριακής, αποφάσισα με αφετηρία το Διοικητήριο, να ανηφορίσω προς την Άνω Πόλη. Πηγή εμπνεύσεως της βόλτας, το θαυμάσιο κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Η οδός Δημητρίου Πολιορκητού» απ’ το «Θεσσαλονίκην, ου μ’ εθέσπισεν», το βιβλίο με τα αυτοβιογραφικά του κείμενα. Με εντυπωσίασε το γεγονός πως κανένας, απ’ όσους ρώτησα στην πλατεία Διοικητηρίου, δεν ήξερε να μου πει με σιγουριά κατά που πέφτει η Δημητρίου Πολιορκητού. Έφτασα στην οδό Ολυμπιάδος και τελικά με τα χίλια ζόρια και αρκετές ερωτήσεις επιτέλους τη βρήκα και ενώ αμέσως είδα και το πολύ όμορφο χαρακτηριστικό διατηρητέο σπίτι, στο οποίο έζησε για κάποια χρόνια ο ποιητής. Για τις επόμενες δύο ώρες χάθηκα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στα μαγεμένα σοκάκια της περιοχής. Κατά πρώτον, ήταν τόσο καλογραμμένο το κείμενο που δε δυσκολεύτηκα καθόλου να βρω όλα όσα είχα συγκρατήσει. Δεινός «Χαρτογράφος» και «Ιχνηλάτης» ο συγγραφέας Χριστιανόπουλος…Και κατά δεύτερον ναι, φυσικά, η Δημητρίου Πολιορκητού είναι ο σπουδαιότερος κάθετος δρόμος που ενώνει την Άνω Πόλη με την Κάτω, ένα επικίνδυνα γοητευτικό «φιδάκι». Πολύ γρήγορα άρχισαν να ξεδιπλώνονται τα δρομάκια, όπου παλιά έμεναν ποιητές, πεζογράφοι, διανοούμενοι (ακόμη και ο Τούρκος Ναζίμ Χικμέτ!). Σύντομα βρήκα την οδό Ακρίτα όπου έμενε στα νιάτα του ο ποιητής Γ.Θ. Βαφόπουλος, ακόμη και την οδό Χρυσίππου που κάποτε έζησε ο ποιητής Ανέστης Ευαγγέλου (του οποίου ένα ποίημα έχω μελοποιήσει). Τα χρώματα, οι μυρωδιές, το πολύ-πολιτισμικό χαρμάνι με τα αρχαία, τα βυζαντινά, τα τούρκικα έκαναν τη φαντασία μου να οργιάζει για το πώς ήταν κάποτε η βυζαντινή και η τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Η καρδιά μου αγαλλίασε και μαζί με την ευγνωμοσύνη που ένοιωθα για τον Χριστιανόπουλο, αυτόν τον τόσο σημαντικό θεματοφύλακα της ιστορικής συνέχειας της Θεσσαλονίκης, αυτή τη φορά αναρωτιόμουν: Πόσοι αλήθεια από τους νεαρούς κατοίκους αυτής της πόλης, που τρέχουν όλη μέρα σαν σίφουνας δεξιά και αριστερά, βλέπουν τα μέρη από τα οποία περνούν; Πόσοι αισθάνονται τον θησαυρό δίπλα και κάτω απ’ τη μεγάλη λεωφόρο; Κρίμα είναι…
Τέτοιες αποκαλυπτικές βόλτες έκανα πολλές φορές εξ αιτίας πολλών κειμένων του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Η τελευταία από αυτές χάριν του κειμένου του, “Πίσω απ’ την Αγία Σοφία”, με βοήθησε να εντοπίσω την οδό Γεωργίου Χαραλάμπους του Κυπρίου και γενικά επισκέφτηκα και είδα όλην την περιοχή με «άλλο μάτι». Υπέροχη αίσθηση.

Η συνέντευξη: Το Ανεπανάληπτο Μεγαλείο της Εξομολόγησης

Ο θρίαμβος της Άνοιξης
Το πρώτο μαγικά καλοκαιρινό, σε χρώματα και ατμόσφαιρα, απόγευμα της χρονιάς ανηφόρισα προς τις 40 Εκκλησιές, με φτερά στα πόδια αλλά ιδιαίτερα βαθιά συγκίνηση, για να συναντηθώ με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο στο σπίτι του. Με υποδέχτηκε ανοίγοντας την εξώπορτα της πολυκατοικίας, ενώ στο φόντο μπροστά στην ανοιχτή πόρτα του διαμερίσματος έπαιζαν οι αγαπημένες του γάτες.
-Δεν είναι ανάγκη τώρα για δώρα, μου είπε.
-Είναι νηστίσιμα βουτήματα, κόμπασα.
-Ας είναι, ξέρετε δε μου αρέσουν τα δώρα, συνέχισε, φτάνοντας στο γραφείο του, όπου η μια από τις δυο γάτες ξάπλωσε πάνω στο γραφείο μπροστά του και συνέχισε το χουζούρι της. Η άλλη πήγε στην πολυθρόνα.
Το γραφείο του, γεμάτο βιβλία του προς υπογραφή και αφιερώσεις για αναγνώστες και θαυμαστές που τού το είχαν ζητήσει. Μόνο αυτή η σειρά εδώ, μου έδειξε, είναι 12 βιβλία...12, το φαντάζεστε. Τα έφερε μια κυρία από το εξωτερικό. Χτύπησε το τηλέφωνο και μετά από λίγα λεπτά συνομιλίας με κάποιον φίλο, κατέβασε το ακουστικό.
-Το κατέβασα για να μη μας ενοχλήσουν κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, μου είπε με νόημα. Αυτές τις μέρες δε σταματάει να χτυπάει. Κάποιες στιγμές είναι κουραστικό για μένα. Μέσα στο χώρο πουθενά τηλεόραση, ένα κλειστό ραδιοφωνάκι μόνο.

Κ.Λ.: Να σας ρωτήσω, όμως κάτι τώρα, πιστεύω, πολύ ενδιαφέρον αλλά διόλου πρωτότυπο φαντάζομαι για εσάς. Τι είναι αυτό που οδήγησε στην περίφημη “στροφή” σας από την πρώτη ποιητική συλλογή που βασιζόταν κυρίως σε ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, στη δεύτερη συλλογή πια, την πιο προσωπική. Στην εξομολόγηση, στα δικά σας μυστικά;

Ν.Χ.: Κοίταξε, αυτό ειδικά το πράγμα που με ρωτάς δεν ξέρω αν μπορώ να στο απαντήσω πειστικά. Είναι μυστήριο. Δεν το ξέρω. Έχω την εντύπωση ότι επειδή δεν ξέρω, τι μου γίνεται, δηλαδή υπάρχει ένας χώρος ανεξέλεγκτος γι' αυτό πετυχαίνω καλά. Διότι τότε είχα έναν καημό μη γίνω αντιγραφέας του Καβάφη, απ' τον οποίο επηρρεάστηκα πάρα πολύ.

Κ.Λ.: Συγγνώμη που διακόπτω, ήταν και το Ευαγγέλιο συχνά μία από τις επιρροές σας;

Ν.Χ.: Δεν ξέρω αν είναι κιόλα. Ίσως είναι μια πηγή απ' όπου εμπνέομαι αλλά συγκεκριμένη επίδραση πολύ σπάνια αναγνωρίζω. Αντίθετα με τον Καβάφη. Με περιέλουσε. Και ο καημός ήταν να δώσω την εντύπωση ότι δεν περιλούστηκα. Με χίλια ζόρια τα κατάφερα. Αλλά βέβαια χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια. Και πρώτη και δεύτερη ποιητική συλλογή, ίσως στην τρίτη αρχίζω κάπως και βρίσκω τον εαυτό μου. Πάντως, να ξέρεις ένα πράγμα: μη νομίζεις ότι είναι εύκολο να απαντήσουμε σε τέτοια ερωτήματα. Ας πούμε με ρωτούν μερικοί: “Τι σας ενέπνεε τα χρόνια που ήσασταν στο κατηχητικό;” Δεν μπορώ να πω οτιδήποτε εκτός από το Κατηχητικό. Είναι λίγο σόλικο και δεν είναι και σωστό. Κάτι με απασχολούσε. Αλλά όλα αυτά περίπου. Δεν ήξερα τι μου γινόνταν. Και αυτό το πράγμα συνεχίστηκε. Ακόμη κι όταν διώχτηκα από το Κατηχητικό δεν είχα έλεγχο του εαυτού μου. Είναι ένα πράγμα μυστηριώδες η ποίηση. Μυστηριώδες. Στο πανεπιστήμιο είχα έναν καθηγητή, τον Μουρέλο, καλή του ώρα, πέθανε βέβαια τώρα. Ήταν και λογοτέχνης. Έγραψε και ωραία μυθιστορήματα και μ' αγαπούσε. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που μου πρότεινε να γίνω καθηγητής πανεπιστημίου και αρνήθηκα. Τέτοιες αρνήσεις έχω στο ενεργητικό μου. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να σου προτείνει ο καθηγητής σου να γίνεις καθηγητής και να αρνηθείς. Τέλος πάντων, ας είναι. Μόλις τώρα πρόσφατα, τον Ιούνιο δέχτηκα να γίνω επίτιμος διδάκτωρ επειδή όλοι ούρλιαζαν ότι θα το θεωρούσαν προσβλητικό το αν εξακολουθώ να αρνιέμαι. Γιατί αρνήθηκα πάρα πολλές φορές. Εν πάσει περιπτώσει, ο Μουρέλος με βοήθησε να ξεκαθαρίσω αυτό το πράγμα. Δηλαδή τι ξεκαθάρισα; Συνειδητοποίησα πόσο η ποίηση έχει σχέση με το χάος. Δηλαδή δεν ξέρουμε τι μας γίνεται σε τέτοιο βαθμό. Γιατί το γράφει έτσι κι όχι αλλιώς; Άγνωστο. Τώρα δηλαδή χωρίς υπερβολή εκείνη την περίοδο που με ρωτάς θα έπρεπε να νιώθω κάτι σαν μέντιουμ. Κάτι λέει το μέντιουμ για διάφορα άγνωστα πράγματα αλλά από που τα ξέρει, γιατί τα λέει, πως επιμένει για ένα πράγμα το οποίο δεν το ξέρει κανείς απολύτως. Ούτε και η ίδια; Τέλος πάντων.

Περί Ονόματος

Κ.Λ.: Υπάρχει κάτι καταπληκτικό, μοναδικό στη διαδρομή σας και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Μετά από την προσωπική σας περιπέτεια και την εξέλιξή του έργου σας και συμβολικά και από τη συνάντηση των δύο ονομάτων σας (Ντίνος και Χριστιανόπουλος) ενώ ήσασταν “διπλοβαφτισμένος”, νοιώθω ότι εκεί, στο έργο σας γίνεστε θριαμβικά μέσα στην ποίησή σας, ένας. Ένα πρόσωπο και το νοιώθω, έτσι και σας το λέω μ' έναν μεγαλειώδη τρόπο για έναν καλλιτέχνη. Η μητέρα μου π.χ. απ' την πλευρά της, παρακολουθώντας συνεντεύξεις σας, το 'χει πει απλά: Αυτός ο άνθρωπος είναι πάντα ο εαυτός του. Δε μασάει πουθενά. Θα μου πείτε τώρα, τα έχετε ξανακούσει όλα αυτά...

Ν.Χ.: Ναι τα έχω ξανακούσει πολλές φορές. Ήθελα να είμαι πάντοτε ειλικρινής.

Η Εξομολόγηση

Κ.Λ.: Από την άλλη αυτό που βρίσκω ακαταμάχητο στην ποίησή σας και σας διακρίνει ιδιαίτερα είναι αυτή η ανθρώπινη, φωτεινή εν τέλει, επικράτηση, η λύτρωση της εξομολόγησης, που σε άλλη σπουδαία, βαθειά ποίηση συχνά δε γινόμαστε κοινωνοί της.

Ν.Χ.: Δεν αποκλείεται. Γιατί εγώ βέβαια και σ' αυτό τώρα απαντώ σε μια ποιήτρια, η οποία μου έστειλε την ποιητική της συλλογή. Στο πρώτο ποίημα είχε έναν στίχο: “πρέπει να αποφεύγω να μιλώ για τα μεγάλα μου μυστικά”, λέει ο στίχος. Και της απαντώ: “Μα η ποίηση είναι ακριβώς το αντίθετο πράγμα: Να μιλάς για τα μεγάλα σου μυστικά. Αυτός είναι ο χώρος που σε βοηθάει να μιλήσεις γι' αυτά. Που αλλού θα μιλήσεις; Στα σαλόνια; Θέλω να σου πω αυτό το πράγμα: Αυτά που μου ζητάς, τα πιο πόλλα, δεν τα ξέρω. Αλλά είτε τα ξέρω, είτε δεν τα ξέρω, εκείνο που ενδιαφέρει είναι, για μένα τουλάχιστον, όχι απλώς η αλήθεια – αυτό από μόνο του δε μου λέει τίποτα – το “λέω απλά την αλήθεια” αλλά η εξομολόγηση. Η εξομολόγηση, στην κυριολεξία, έχει σημασία. Διότι η εξομολόγηση, καλώς ή κακώς, έχει σχέση με την ποίηση και αναρωτιέμαι πως κάποιοι ήθελαν να ασχολούμαι με την ποίηση αλλά όχι εξομολογούμενος;

Κ.Λ.: Και πιστός της...

Ν.Χ.: Ναι βέβαια και πιστός της. Έτσι, λοιπόν, θυμάμαι έναν παπά από τα κατηχητικά, σπουδαίο και πολύ ταπεινό (συγκινείται). Ήταν και εξομολόγος μου. Στα κατηχητικά, είχαμε έναν παπά, τον πατέρα Λεωνίδα Παρασκευόπουλο, ο οποίος αργότερα έγινε και Μητροπολίτης ενώ ως Αρχιμανδρίτης είχε θριαμβεύσει, έκανε και τα συσσίτια.Αυτός ο παπάς, λοιπόν, μια, δυο, τρεις φορές αφού εξομολογήθηκα με όλες τις χαζομάρες που μπορεί να πει κανείς ως εξομολόγηση, παιδί, ας πούμε: Έκλεψα το γλυκό της μαμάς μου, χτύπησα τη γάτα της μαμάς μου και κάτι τέτοια, γελοία και σαχλά, μου λέει σε μια στιγμή και δεν μπορώ να το ξεχάσω. "Βρε παιδάκι μου, δεν τα παρατάς αυτά. Ε, λέω και τι να πω; Λέει: "αν δεν έχεις τι να πεις, να σου πω εγώ. Δηλαδή αυτά που δε θέλεις να πεις, να σου τα πω εγώ". Λέω, πείτε. "Κοίταξε παιδάκι μου, εγώ σε ξέρω καλά και ξέρω ότι είσαι πιο καλό παιδί απ' ό,τι δείχνεις αλλά θέλω να συνειδητοποιήσεις κι εσύ ένα πράγμα. Κάνεις ένα μεγάλο σφάλμα το οποίο θα σ' ακολουθεί σ' όλη σου τη ζωή κι αν θέλεις να σου το πω αλλά να πιστέψεις ότι σου το λέω σοβαρά: είναι ότι αγαπάς πιο πολύ τους ανθρώπους παρά τον Θεό". Μια νέα άποψη. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Εγώ νόμιζα ότι είμαι άνθρωπος του Θεού. "Αγαπάς τουςανθρώπους", συνέχισε, "κι αυτό μακροπρόθεσμα θα σε βλάψει". Εγώτο άκουσα λίγο αστείο αυτό. Τι θα με βλάψει; Είχα πλήρη επίγνωση ποιος ήμουν και τι έκανα. Έτσι ένιωθα. Η απλή αυτή κουβέντα μου έκανε εντύπωση και με σημάδεψε σε όλη μου τη ζωή. Αυτό που σου λέω τώρα είναι πρώτη ύλη. Δεν τα 'χω ξαναπεί σε άλλες συνεντεύξεις αλλά μερακλώθηκα τώρα και τα λέω.

Κ.Λ.: Δε φαντάζεστε πόσο χαίρομαι...

Ν.Χ.: Ναι, πραγματικά μια και το 'φερε η κουβέντα, θέλω να είμαι ειλικρινής. Μου έκανε εντύπωση. Ναι, αγαπώ πιο πολύ τους ανθρώπους. Δηλαδή φιλάνθρωπος στην κυριολεξία, φίλος των ανθρώπων. Και πράγματι και αργότερα είδα π.χ. ο έρωτας τι είναι; Είναι με τους ανθρώπους. Αν πράγματι κάποιοι ερωτεύονται τον Θεό, ο Συμεών ο νέος Θεολόγος π.χ., αυτά εμένα δε μ' ενδιαφέρουν. Δε με αφορούν. Αλλά εκείνο που με αφορά είναι ο συνάνθρωπός μου, ένας με σάρκα και με κόκκαλα. Και ο Θεός τι είναι; Ούτε είδα, ούτε ξέρω. Τέλος πάντων, μη το ρίξουμε στη φτηνή θεολογία. Είναι γεγονός ότι από τότε που μου το είπε αυτό εκείνος ο παπάς δεν μπορώ να ξεχάσω τη μεγάλη διαφορά της αγάπης αυτής για θεϊκά και της άλλης για ανθρώπινα. Και, ω του θαύματος, μόνο ανθρώπους αγαπούσα. Πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία αλλά και τι έγινε;

Κ.Χ.: Αγαπούσατε, όμως, πολλούς αγίους...

Ν.Χ.: Κι αυτό παίζεται...Μάλιστα ένας από τους λόγους που με διώξανε τότε ήταν ότι έβαλα μία αγία να μιλάει ερωτικά για έναν άγιο. Τέλος πάντων...Να σταματήσουμε εδώ; Είπαμε πολλά;

Ο Τσιτσάνης, η μελοποιημένη ποίηση, ο Χατζιδάκις

Πρόλαβα να ανασύρω στο μυαλό μου μερικές πολύ εύστοχα διατυπωμένες παρατηρήσεις του Γιώργου Χ. Θεοχάρη, ποιητή, διευθυντή και επιμελητή του λογοτεχνικού περιοδικού “Εμβόλιμον”, έτσι όπως της διάβασα στο κείμενο του, προς τιμής του Ντίνου Χριστιανόπουλου: “Όταν το βίωμα γίνεται ποίημα πριν γραφεί”. Άρχισα να παραθέτω στον ποιητή αυτές τις παρατηρήσεις: α) η ουσία της προβληματικής στην ερωτική ποίηση του Χριστιανόπουλου αφορά, εν τέλει, τον άνθρωπο, πέρα και πάνω από το πως ο καθένας επιλέγει το φύλο του συντρόφου του, β) η ποίηση του Χριστιανόπουλου εξανθρωπίζει την κακότητα του περιθωρίου και στηλιτεύει αποκαλύπτοντάς τήν την αστική υποκρισία.
Πάνω που ήμουν έτοιμος να του μιλήσω και για τον επιθετικά αντικομφορμιστή Χριστιανόπουλο, των αγαπημένων μου δοκιμίων του “Εναντίον” (εσείς που απορείτε για την κατάντια της σημερινής μας κρίσης, διαβάστε τα επειγόντως) με πρόλαβε: “Δεκαπέντε χρόνια έγραφα το βιβλίο για τον Τσιτσάνη, το οποίο με “πέθανε”. Δηλαδή λογάριαζα, φοβόμουν πως στ' αλήθεια θα πεθάνω. Είναι 370 σελίδες, αποκλειστικά για το έργο του συνθέτη. Όχι για τον άνθρωπο. Αν ο Τσιτσάνης ερωτευόταν ή ξε-ερωτευόταν π.χ., δε μ' ενδιέφερε καθόλου. Αλλά τα τραγούδια του με ενδιέφεραν πάρα πολύ με αποτέλεσμα να ακούσω συνολικά 700 τραγούδια του, ακόμη κι από παλιές κασέττες. Δεν ήταν λίγα, έτσι;”
Του λέω εγώ: “Πάντως μου ήρθε στο μυαλό κάτι άσχετο τώρα. Διαβάζοντας ξανά τελευταία το ποίημά σας, αποστρατευμένοι και νιώθοντας πόσο σύγχρονο είναι ακόμα σήμερα, δε θα πω επίκαιρο...
-Μια στιγμή, με προλαβαίνει, πάντως είναι ποίημα και δε θέλω σε καμία περίπτωση να γίνει τραγούδι.
-Α όχι, όχι, δεν το πήγαινα εκεί. Γνωρίζω αυτή την πάγια θέση σας να προτιμάτε να μη μελοποιούνται τα ποίηματα. Όμως μιας και το αναφέρατε πρώτος, δεν παραδέχεστε ότι πολλές φορές έστω κι από ένα μέτρια μελοποιημένο ποίημα ένα παιδί μπορεί να ανακαλύψει και να ψάξει το έργο ενός ποιητή; Σας είναι αδιάφορο αυτό;
 -Όχι δε θα μπορούσα να πω πως αυτό μου είναι αδιάφορο και ως προς αυτό, σε σχέση με εμένα μία περίπτωση μου έχει κάνει πιο πολύ εντύπωση. Αυτή του Μάνου Χατζιδάκι.

Ν.Χ.: Πρέπει να σου πω ότι επειδή αγαπώ τον Τσιτσάνη, δεν αγαπώ τον Χατζηδάκι. Τους θεωρώ δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο Χατζιδάκις είναι ένας καλό ψυχαγωγός των ανθρώπων της καλής κοινωνίας. Εγώ τι σχέση είχα μ' αυτά; Απ' την άλλη μεριά ο Χατζιδάκις δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, είναι σπουδαίος. Μέσα σ' αυτό μπλέχτηκα κι εγώ. Ναι αλλά αυτό είχε μια απίθανη περιπέτεια. Ο Χατζιδάκις τρελάθηκε με τα ποιήματά μου και άρχισε να μελοποιεί ποιήματα που εγώ δεν ήθελα ούτε στοιχειωδώ να μελοποιηθούν. Αλλά και τι να πω τώρα; Απαγορεύω; Ντροπή. Ντρεπόμουν πάρα πολύ και τον άφησα να κάνει ό,τι θέλει. Δεν είχαμε επαφή, ούτε γνωριστήκαμε από κοντά αλλά είχαμε τηλεφωνική επαφή, πολύ, πάρα πολύ.

Κ.Λ.: Οι “τύψεις” πάντως με συναρπάζουν και με συγκινούν βαθειά. Σήμερα ακούτε τραγούδια;

Ν.Χ.: Βαριέμαι, βαριέμαι πολύ.

Κ.Λ.: Η γλώσσα;

Ν.Χ.: Η γλώσσα πάει, έσβησε. Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα. Και στο μέλλον η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη και τελικά όλα τα παιδιά μας θα τραγουδούν αμερικλάνικα.

Κ.Λ.: Και τι θα κάνουμε γι' αυτό;

Ν.Χ.: Δε βλέπω σωτηρία.


Βόλτα

Ξημερώνοντας Δευτέρα πρωί, τέσσερις ημέρες μετά την συνάντησή μου με τον κύριο Ντίνο Χριστιανόπουλο, μόλις ξύπνησα σκέφτηκα να του τηλεφωνήσω για να τον ευχαριστήσω και να του μεταφέρω πόσο ζωντανές ήταν ακόμα οι εντυπώσεις μου απ΄τη συνάντησή μας. Όμως δεν τον βρήκα στο τηλέφωνο και έτσι απ’ το Διοικητήριο κατηφόρισα την Ίωνος Δραγούμη, κοντοστάθηκα στην Ερμού, προσπαθώντας να θυμηθώ κάτι που ένοιωθα ότι είχα ξεχάσει και συνέχισα ως την Αριστοτέλους. Με το που έφτασα στην  Αριστοτέλους, θυμήθηκα!! Είχα υποσχεθεί στους δικούς μου πως θ’ αγοράσω κάτι απ’ τη στοά Καράσσο (κάνει και ρίμα!) από τα περίφημα καταστήματά της δηλαδή με είδη δώρων και αξεσουάρ (αλήθεια, κάτι θλιβερό για την ιστορική συνέχεια της πόλης είναι πως ρωτώντας τους νεότερους φίλους του εικοσάχρονου ξαδέρφου μου για τη στοά δεν είχαν ιδέα που βρίσκεται, ούτε είχαν ξανακούσει γι' αυτήν…Αλλά θα μου πεις εδώ δεν ήξεραν το σημείο της δολοφονίας του Λαμπράκη). Αρχικά σκέφτηκα να μη γυρίσω αλλά τελικά μια και δυό πίσω Γιάννη τα Καράβια, επέστρεψα στη γωνία Ερμού και Βενιζέλου ξανά και να εκεί αμέσως ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.
-Δεν είναι δυνατόν, αναφώνησα σαστισμένος και σάστισε και εκείνος. Τώρα σας σκεφτόμουν, του είπα, μιας και το πρωί σας τηλεφώνησα και δεν σας βρήκα και δεν ήθελα να φύγω απ’ τη Θεσσαλονίκη χωρίς να σας ευχαριστήσω πρώτα...
-Κι εγώ τώρα σκεφτόμουν πως θα έβλεπα κάποιον γνωστό μου, μου απάντησε για να κατηφορίσουμε μαζί ως το ΜΙΕΤ (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης) που πηγαίνω στην έκθεση φωτογραφίας του φίλου μου Άρι Γεωργίου…Περίεργα πράγματα, σχολίασε. Κατηφορίσαμ, λοιπόν και πήγαμε στην έκθεση – εγώ εντυπωσιάστηκα και ο κ. Χριστιανόπουλος μονολογούσε «ωραία, ωραία, με πείθει, ναι…»  - και επιστρέψαμε μιάμιση ώρα μετά πίσω ως την στάση “Αριστοτέλους” της Ερμού…Τι τύχη και αυτή να σε ξεναγεί η ζωντανή ιστορία της πόλης, σε ένα κομμάτι του κέντρου σαν αυτό! Είπαμε, είπαμε και τι δεν είπαμε, κυρίως εκείνος δηλαδή που δεν κουράστηκε να απαντάει κάθε τόσο στις ερωτήσεις μου.
 Χείμαρρος αληθινός, μνήμη σπάνια και ένα ταλέντο εκρηκτικό, μια ματιά απίθανη σε συνδυασμό με μία απίστευτη γνώση σε επίπεδο αφηγήσης και εικόνων. Παρεκβάσεις που όχι μόνο δεν σε «βγάζουν» απ’ το θέμα αλλά γεννώντας και άλλες παράλληλες δράσεις με το δικό τους κέντρο ενδιαφέροντος επιτείνουν τη σημασία του αρχικού θέματος και της επιστροφής μας σε αυτά. Είδαμε μαζί το αρχαιότερο βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης ΜΟΛΧΟ (Τσιμισκή 10) με τις φοβερές περιπέτειες που το συνέδεσε, η ιστορία κατά τον πόλεμο του '40, κτίρια που σώθηκαν απ΄τη φωτιά του ’17, το ξενοδοχείο όπου διέμενε μία αγαπημένη εθνολόγος φίλη του (θυμήθηκε την απώλεια της και συγκινήθηκε…). Η απάνθρωπη μοναξιά της Νέας Υόρκης, μου είπε Ο θάνατος περνάει, απαρατήρητος. Είναι φοβερό!! Αναφερόταν συχνά στους Αμερικάνους ως «οι Αμερικλάνοι» και τα «Αμερικλάνικα τραγούδια» η «σχέδιά» τους.
Πάνω απ’ όλα όμως η αφήγησή του υπήρξε  συνταρακτική όταν στάθηκε απέναντι ακριβώς από το σημείο της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Τα γεγονότα άρχισαν να ξεδιπλώνονται στη ματιά του ενώ άρχισε να αφηγείται σε ρυθμό τόσο υποβλητικό που μου έκοψε την ανάσα και κυριολεκτικά κρεμάστηκα απ’ τα χείλη του. Η σκηνή που ανέσυρε είχε ως εξής: Ο θείος του ποιητή, o Κωνσταντίνος Μέγας τρέχει από το πλησίον ξενοδοχείο που βρισκόταν τότε και με κίνδυνο σε αυτά τα εκατό μέτρα που διένυσε να σκοτωθεί απ΄τους παρακρατικούς καίτοι ανήκε πολιτικά σε άλλο «στρατόπεδο» από τον Λαμπράκη, παίρνει τον τραυματισμένο Λαμπράκη στα χέρια του και τρέχει για να τον γλιτώσει. Η συγκίνησή του έκδηλη.
-Βλέπεις, μου είπε, πρέπει να είμαστε τελικά ελαστικοί σχετικά με το από πού και από ποιον μπορεί να εκδηλωθεί η ανθρωπιά και η αυταπάρνηση σε μία δεδομένη στιγμή, στιγμή συνήθως δραματική.
Ο θείος του αυτός, ο Κώστας Μέγας, έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Όπως λέει ο ίδιος: το 1943 με έσωσε απ΄την πείνα και απ’ το ’43 ως το ’52 ανέλαβε τις σπουδές μου (γυμνάσιο-πανεπιστήμιο). Ήρθε ο καιρός, μου λέει, και του τα ανταπέδωσα όλα αυτά. Μεγάλη ιστορία η ανταπόδωση, τόνισε. Το δώρο της ανταπόδωσης και η σημασία του.
Άρχισα να του εκμυστηρεύομαι τον μεγάλο μου πόνο για την πρόσφατη απώλεια του πατέρα μου (η πρώτη μεγάλη ομάδα που έπαιξε ο πατέρας μου ως ποδοσφαιριστής ήταν ο Ηρακλής) και να συζητάμε για το ποίημα του “Αιώνιο παράπονο”, την εφηβική του δημοσίευση στο περιοδικό “Ελληνόπουλο” του ποιήματος “Ξενιτεμένος” (κατά έναν περίεργο τρόπο το πρώτου του αυτό ποίημα μου μοιάζει να συμπυκνώνει όλη τη μετέπειτα αγωνία και διαδρομή του έργου του), τον Αλέξη Ασλάνογλου, τον Γιώργο Ιωάννου, την τσαγερία επί της Ερμού που κάποτε έδωσε μία διάλεξη…
Στο μεταξύ ενώ συζητούσαμε για όλα αυτά και το ένα θέμα έφερνε το άλλο και στο πήγαινε και στο γύρνα δεκάδες άνθρωποι τον σταματούσαν στον δρόμο για να του δώσουν συγχαρητήρια. Άλλου γνωστοί γνωστού του, οι περισσότεροι άγνωστοι.
-Κύριε καθηγητά, σας ευχαριστούμε που μας μαθαίνετε γράμματα ή πάλι –Κύριε Χριστιανόπουλε η συνέντευξή σας στη Φλέσσα ήταν αποκάλυψη.
Φοιτητές, ώριμοι, ηλικιωμένοι, άνθρωποι που ήθελαν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους αλλά κυρίως –κάτι που με συγκίνησε κι άλλο-να πουν «Ευχαριστώ». Τον κοιτάζω και σκέφτομαι τον στίχο του: «Κούραση, πιο τρομακτική απ΄την ποίηση υπάρχει;». Απ΄την άλλη όμως τι άλλο από μια τέτοια διαδρομή που κρατάει πάνω από μισό αιώνα είναι ο ζωντανός πολιτισμός μας;
Γυρίζει και μου λέει: Ως και ένα παιδί απ' αυτούς τους αστυνομικούς με τις μοτοσυκλέτες, με σταμάτησε και μου είπε: Σας ευχαριστούμε που υπάρχετε! Το φαντάζεσαι;
-Το φαντάζομαι. Εξ’ άλλου, του είπα, και εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί πια έχω οριστικά την αίσθηση, νοιώθω δηλαδή πως σε όλες αυτές τις διαδρομές σας είδατε και πάθατε για να μας δείξετε τελικά το δρόμο της επιστροφής μας στο σπίτι, στη γαλήνη και την αγάπη που αξίζουμε.
- Σε λυπάμαι, μου είπε, φτάνοντας στη στάση Αριστοτέλους, στην Ερμού την ώρα που ανέβαινε στο λεωφορείο για Σαράντα Εκκλησιές, εσείς οι μουσικοί ταλαιπωρείστε τόσο έτσι που μετακινείστε συνέχεια με τις περιοδείες…Εγώ έχω ταξιδέψει ελάχιστα. Άντε τώρα να πηγαίνουμε και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…Και χάθηκε μαζί με το λεωφορείο μέσα στη βουή της πόλης.
 Εκ των υστέρων είδα πως εκείνη τη μέρα στο εορτολόγιο ήταν της Μαρία της Αιγυπτίας, για την οποία έχει γράψει ένα απ’ τα περίφημα ποιήματά του, ένα απ’ τα πιο αγαπημένα μου.
 Πιθανώς να μην ήταν τυχαία αυτή η δεύτερη συνάντηση, σκεφτόμουν, όπως είχε επισημάνει και ο κύριος Χριστιανόπουλος, αμέσως τότε, ένα μεγάλο «εις το επανιδείν» και ο «Θεός να μας έχει γερούς» άναψε στην ψυχή μου. Σε λίγες μέρες ερχόταν η Μεγάλη Εβδομάδα.

Σημείωση:
Η συνέντευξη αυτή πραγματοποιήθηκε μετά την επίμονη πρότασή μου στον Κώστα Γιάντσιο και το περιοδικό biscotto 2310 και κατόπιν στις εκδόσεις Ιανός πρώτα απ΄όλα για να συναντήσω επιτέλους τον αγαπημένο μου ήρωα –πρωτοδιάβασα τη «Μαγδαληνή» του στα γυμνασιακά μου χρόνια από την ανθολογία του Περάνθη εξ αιτίας της φιλότεχνης γιαγιάς μου - δεύτερον από τη συγκινητική ιδέα (όπως αφιέρωσε κάποτε ο ποιητής Θανάσης Κυριαζής στον Ντίνο Χριστιανόπουλο) της πρόθεσης να ενισχύσεις σε κάποιον την αγάπη του στην ποίηση (έστω και σε έναν ανήσυχο - πιτσιρικά ή όχι- αναγνώστη του μεγαλύτερου free press της Θεσσαλονίκης) και τρίτον για την αγάπη στην θαυμαστή συνέχεια της Θεσσαλονίκης και των πνευματικών της προσώπων. Τέλος και πάνω απ’ όλα για την αγάπη στον συνάνθρωπο και τα πάθη του. Γιατί αν θα διάλεγα ένα κόσμημα πάνω απ' το όνομα Χριστιανόπουλος θα ήταν αυτό: κατά κυριολεξίαν φιλάνθρωπος.

Ευχαριστίες στη Μαρία Λιαποπούλου και βέβαια στον κύριο Νίκο Καρατζά του IANOY
(Αναδημοσίευση από το www.biskoτto.gr)
Link: http://biscotto.gr/prosopa/sunenteuxeis/o_kostas_leibadas_sunanta_ton_ntino_xristianopoulo.html#main

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Γενιά των 400 ευρώ

Αρκετοί αναρωτιούνται γιατί, ειδικά στις νεανικές ηλικίες, τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, γνώρισαν μεγάλη ήττα. Μα, όταν στο όνομα της σωτηρίας της χώρας, καθορίζονται μισθοί των 400 ευρώ για τους νέους που βγαίνουν στην αγορά εργασίας, τι έπρεπε να περιμένουν; «Δυστυχώς, εμείς ήδη επτωχεύσαμε», έλεγε ένας νεαρός σε μια παρέα στο παλιό λιμάνι, προχθές το βράδυ. Από αυτούς που τελείωσαν Σχολή Α.Ε.Ι. και ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για το εξωτερικό.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 25/5/2012)

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

"Εφικτή η επαναδιαπραγμάτευση με παραμονή της χώρας στο ευρώ" δηλώνει ο Γιώργος Σταθάκης

Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Εφικτή θεωρεί την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και ταυτόχρονα την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και πρώην αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργος Σταθάκης.
Μιλώντας χθες στα "Χανιώτικα νέα", άρτι αφιχθείς στην Αθήνα από το Παρίσι και το Βερολίνο όπου συνόδευε τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Σταθάκης, αναφέρεται στα μηνύματα που εξέλαβε από το ταξίδι στο εξωτερικό, στην κριτική που δέχτηκε ο κ. Τσίπρας για το "Ολανδρέου", αλλά και στη δανειακή σύμβαση. Ξεκαθαρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, θεωρεί άνευ νοήματος τυχόν μονομερή καταγγελία του μνημονίου και υποστηρίζει πως το κλίμα που διαμορφώνεται πλέον στην Ευρώπη ανοίγει δρόμους για αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Χαρακτηρίζει, πάντως, δίλημμα της επόμενης μέρας το τι στάση θα τηρήσει η χώρα, αν τελικώς αρνηθεί η τρόικα οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση.
Επιπλέον, επισημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «έχει προγραμματικό στόχο τη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων», αλλά «είναι ανοιχτός και σε οποιαδήποτε συνεργασία θα διασφαλίζει τα ελάχιστα πράγματα για τα οποία παλεύει».
Τέλος, αναφέρεται και σε τοπικά θέματα για να τονίσει την ανάγκη στήριξης του αγροτικού τομέα, του τουρισμού αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

- Ποιες πόλεις επισκεφθήκατε;

«Επισκεφθήκαμε το Παρίσι και το Βερολίνο. Συναντηθήκαμε με κοινοβουλευτικές αντιπροσωπίες της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων και κάναμε και ορισμένες συναντήσεις με Ινστιτούτα τόσο στο Παρίσι όσο και στο Βερολίνο.

- Από τις συναντήσεις τι μηνύματα ελάβατε για την Ελλάδα;

«Υπήρχαν δύο θετικά μηνύματα. Το ένα είναι ότι είναι κοινή η πεποίθηση ότι το ελληνικό πρόγραμμα, ως έχει αυτή τη στιγμή, με τη μορφή του Μνημονίου 2, είναι πρακτικά ανεφάρμοστο. Οπότε, σε διαφορετικό βαθμό, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να αλλάξει. Και, το δεύτερο θετικό μήνυμα είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική προσκολλημένη στο Σύμφωνο Σταθερότητας, όπως είχε διαμορφωθεί από τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ, πρέπει να αλλάξει. Και έγιναν πολύ συγκεκριμένες συζητήσεις για το τι σημαίνει αυτό, για την έκδοση ευρωομολόγων, για τη χρηματοδότηση των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και συζητήθηκε τι είναι ή τι μπορεί να είναι αυτό το αναπτυξιακό πακέτο στο πρόγραμμα του Ολάντ και που τέθηκε στη συνάντηση των G8».

- Με την ευκαιρία, να επισημάνουμε ότι ο κ. Τσίπρας δέχτηκε ιδιαίτερη κριτική για τον χαρακτηρισμό: "Ολανδρέου"…

«Αυτό είναι γεγονός αν και θεωρώ ότι απομονώθηκε από μία συνέντευξη η οποία ήταν μάλλον φιλική και προς τον κ. Ολάντ και στην επιτυχία της Γαλλίας. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Μελανσόν (ο πρώην υποψήφιος του Μετώπου της Αριστεράς για τη γαλλική Προεδρία ο οποίος φιλοξενούσε ουσιαστικά και τον Τσίπρα και την αντιπροσωπία του ΣΥΡΙΖΑ) και επαναλήφθηκε από τον Τσίπρα. Δεν ήταν ιδέα του Τσίπρα ο όρος. Ουσιαστικά υποδηλώνει την πίεση που ασκεί η Αριστερά στον Ολάντ να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις όπως αυτές είχαν διατυπωθεί με σαφήνεια στην προεκλογική περίοδο τόσο για την ευρωπαική όσο και για την εθνική πολιτική της Γαλλίας».

- Για να έρθουμε στα καθ' ημάς. Από τις εμφανίσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι δεν έχει διαμορφωθεί ενιαία άποψη δεδομένου ότι έχει πολλές συνιστώσες. Ετσι, ακούμε τη μια για επαναδιαπραγμάτευση, την άλλη για καταγγελία του μνημονίου. Εσείς τι δρόμο πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου;


«Νομίζω ότι τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά οι αξιωματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη και στο ευρώ. Η δεύτερη αξιωματική θέση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε και θεωρεί ότι η ριζική αλλαγή της πολιτικής του μνημονίου είναι συμβατή με την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αυτό το επιχείρημα δικαιώθηκε μετά τις εκλογές καθώς όλη η Ευρώπη πλέον συζητάει το θέμα της αναθεώρησης και του ελληνικού προγράμματος και της ευρωπαϊκής πολιτικής. Εμείς, θα επιμείνουμε και πρέπει να επιμείνουμε σε αυτές τις αξιωματικές θέσεις εξαντλώντας όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν -και είναι τεράστιες πραγματικά- για μια ριζική αναθεώρηση του μνημονίου αναφορικά με το σκέλος της εσωτερικής πολιτικής. Θέλουμε επαναδιαπραγμάτευση φυσικά του διεθνούς σκέλους της συμφωνίας που αφορά την αναχρηματοδότηση του χρέους και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών».

- Μιλάτε, λοιπόν, για επαναδιαπραγμάτευση και όχι για απόσυρση, καταγγελία κ.λπ.


«Αυτοί οι όροι είναι πολιτικοί και αναφέρονται στο γενικό επίπεδο. Οταν πάμε στο επόμενο στάδιο: Τι ακριβώς καταγγέλουμε και τι επαναδιαπραγματευόμαστε, θα δείτε ότι το μνημόνιο έχει τρία κομμάτια. Εχει την αναχρηματοδότηση του χρέους από τη δανειακή σύμβαση, έχει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το εσωτερικό πρόγραμμα στην Ελλάδα. Εμείς, στο τρίτο σημείο, δηλαδή στο ελληνικό πρόγραμμα, θέλουμε ριζική αλλαγή και είμαστε ανοιχτοί στη διαπραγμάτευση για τα άλλα δύο. Συνεπώς η καταγγελία ή επαναθεώρηση ή επαναδιαπραγμάτευση, είναι δευτερεύον σε σχέση με το θέμα ουσίας το οποίο είναι η αλλαγή της πολιτικής του μνημονίου παραμένοντας η χώρα εντός του ευρώ με μια ευνοϊκή δανειακή σύμβαση».

- Οταν λέτε αλλαγή πολιτικής τι εννοείτε; Γίνετε πιο συγκεκριμένος.


«Το μνημόνιο ουσιαστικά στο όνομα της δανειακής σύμβασης δεσμεύει την ελληνική οικονομική πολιτική να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο δρόμο μέχρι το 2015 με πολύ συγκεκριμένα μέτρα. Αυτά δεν είναι αποδεκτά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε η μείωση των μισθών το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Ούτε είναι αποδεκτό το ότι τα φορολογικά έσοδα κατά προτεραιότητα εξυπηρετούν τους τόκους και όχι τις ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου. Αυτά τα μέτρα είναι καταστροφική πολιτική και αυτά θα αλλάξουν. Είναι, αν θέλετε, οι κόκκινες γραμμές σε κάθε πιθανότητα επαναδιαπραγμάτευσης της ουσίας του μνημονίου. Αυτά πρέπει να αποφασιστούν από την όποια ελληνική κυβέρνηση και ταυτόχρονα να επαναδιαπραγματευτούμε πλήρως και τη δανειακή σύμβαση και τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Αρα, ουσιαστικά η επαναδιαπραγμάτευση θεωρώ ότι είναι δεδομένη. Απλώς, κανείς δεν έχει λόγο να προσφύγει μονομερώς σε ενέργειες και εφόσον το κλίμα στην Ευρώπη είναι αυτό που είναι σήμερα, νομίζω ότι ανοίγονται τεράστιες δυνατότητες για μια ουσιαστική αλλαγή πολιτικής».

- Αν, ωστόσο, πουν οι της τρόικας ότι ή τηρείτε το μνημόνιο ή κόβονται τα δάνεια, τι θα γίνει;


«Αυτό είναι ένα δίλημμα της επόμενης μέρας. Νομίζω ότι προέχει να γίνει κατανοητό ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι κοινός τόπος πλέον στην Ευρώπη».

- Μονομερώς ή σε επίπεδο ευρωπαϊκό;


 «Προφανώς, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θέλουμε και να παραμείνουμε στην ευρωζώνη και να βρούμε έναν κοινό τρόπο λειτουργίας για τη διαχείριση του ευρωπαικού πλέον χρέους και την αναθέρμανση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Μονομερώς δεν έχει νόημα να προβούμε σε καμία πράξη».

- Εχετε πλέον ακριβή εικόνα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία; Είναι γεγονός ότι η οικονομία βρίσκεται σε κίνδυνο.


«Εχουμε την εικόνα μίας οικονομίας η οποία βεβαίως αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους λόγω της πολύ μεγάλης ύφεσης αλλά θεωρούμε ταυτόχρονα ότι η κινδυνολογία δεν εξυπηρετεί τίποτα περισσότερο από το να επιταχύνει τα προβλήματα της οικονομίας. Χρειάζεται ψυχραιμία. Χρειάζεται σύνεση. Και χρειάζεται σταθερότητα προκειμένου οι πολίτες με πολιτικά κριτήρια να αποφασίσουν τι θέλουν και ποιοι θεωρούν ότι θα μπορέσουν να υπερασπιστούν καλύτερα τα δικαιώματά τους και την κοινωνία μας».

- Πάντως, μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι σχεδόν βέβαιον ότι ή θα προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας ή θα ξαναπάμε σε εκλογές. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένος αυτή τη φορά να συνεργαστεί για να σχηματιστεί κυβέρνηση στη χώρα;


«Νομίζω ότι αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο αλλεπάλληλων εκλογών που δεν έχει νόημα από ένα σημείο και πέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτός προφανώς. Εχει προγραμματικό στόχο τη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων. Είναι ανοιχτός και σε οποιαδήποτε συνεργασία θα διασφαλίζει τα ελάχιστα πράγματα για τα οποία παλεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ».

- Και μια τελευταία ερώτηση. Είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε βουλευτή στα Χανιά. Για τα τοπικά προβλήματα, σε γενικές γραμμές, ποιες είναι οι θέσεις σας;


«Πέραν από το γεγονός ότι τα τοπικά προβλήματα αυτή τη στιγμή καταδυναστεύονται από το γενικότερο πολιτικό και οικονομικό κλίμα, νομίζω ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για την οικονομία του Νομού μας, να ανοίξουμε δρόμους ειδικά στα έργα υποδομής των οποίων ο χαρακτήρας πρέπει να αλλάξει και να προσανατολιστούν σε περιβαλλοντικούς και παραγωγικούς σκοπούς. Πρέπει να διερευνήσουμε και άμεσα να βρούμε τρόπους εντατικοποίησης των διασυνδέσεων της τοπικής οικονομίας, ειδικά στη γεωργία και στον τουρισμό και πρέπει να ανοίξουμε πεδία υποστήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στον Νομό, οι οποίες δοκιμάζονται πολύπλευρα από την κακοδιαχείριση και την αδυναμία των προηγούμενων κυβερνήσεων να βάλουν αυτά τα ζητήματα στο χαρτί και να τα εφαρμόσουν».
(Χανιώτικα νέα - 24/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/97726-efikti-i-epanadiapragmateusi-me-paramoni-tis-xwras-sto-eurw/

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Ανάγκη

Κύριε διευθυντά,
μετά από τόσες πιέσεις των Ευρωπαίων ηγετών προς την Ελλάδα για να "τηρήσει" τις… δεσμεύσεις της έχω πια τη βεβαιότητα ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη την Ελλάδα περισσότερο από ποτέ.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 23/5/2012)

Για την Κρητική Κουζίνα

Το «Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας» στο πλαίσιο υλοποίησης του Στρατηγικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας Κρήτης για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παρουσιάστηκε χθες το βράδυ στο Επιμελητήριο Ηρακλείου.
Οπως ανακοίνωσε η Περιφέρεια Κρήτης, σκοπός της εσπερίδας ήταν να ενημερωθούν οι επαγγελματίες της μαζικής εστίασης του νησιού για την πιστοποίηση με το «Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας» της Περιφέρειας Κρήτης και τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που παρουσιάζονται από τη διαδικασία της πιστοποίησης.
Ιδού μια ακόμα ευκαιρία για την ανάδειξη της κρητικής διατροφής.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 23/5/2012)

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

"Το Συμβάν" στο θέατρο "Κυδωνία" στα Χανιά


Η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ παρουσιάζει στο Θέατρο Κυδωνία, στα Χανιά, από την Παρασκευή 25 Μαΐου και για 6 μόνο παραστάσεις, τoν επίκαιρο αλλά και βραβευμένο θεατρικό μονόλογο του πρωτοπόρου αμερικανού συγγραφέα Τζον Κλάνσι «Το Συμβάν» (2008). Το έργο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρουσιάζεται σε μετάφραση Δημήτρη Κιούση, σκηνοθεσία και αισθητική Μιχάλη Βιρβιδάκη, ενώ τους φωτισμούς έχει κάνει η Μαρία Μπαλαντίνου. Τον μονόλογο ερμηνεύει ο ηθοποιός Αντώνης Παλιεράκης.
Το έργο θα παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, ώρα 9.30 μ.μ., από τις 25 Μαΐου έως τις 3 Ιουνίου 2012. Η διάρκεια της παράστασης είναι μία ώρα και ένα τέταρτο, ενώ η τιμή του εισιτηρίου 10 ευρώ (γενική είσοδος).
Ο ίδιος ο Τζον Κλάνσι λέει για το έργο του:
“Ένας άνδρας στέκεται μέσα σε μια δέσμη φωτός μπροστά σε μια αίθουσα γεμάτη από αγνώστους που μόλις σταμάτησαν να μιλούν.
Έτσι αρχίζει «Το Συμβάν», μια απλή, αλλά τολμηρή, απόπειρα να απογυμνωθεί, μέσα στη διάρκεια μιας ώρας, η θεατρική παράσταση από όλα τα τεχνάσματά της, απορρίπτοντας χαρακτήρες, πλοκή, ψευδαίσθηση και συνηθισμένες σκηνικές πρακτικές, με σκοπό να αποκαλυφθεί όλη η απλότητα, η φτώχεια αλλά και η δύναμη της θεατρικής επαφής.
Ο Διεθνής Τύπος είπε γι’ αυτόν τον βραβευμένο μονόλογο ότι είναι «ένα πανέξυπνο έργο που θα σας κάνει να σκεφτείτε» (Australian Stage), «ευφυές και απολαυστικό... ένα εγερτήριο κάλεσμα» (The Guardian), «εξαιρετική επίδειξη δεξιοτεχνίας» (The Scotsman), «μια υπέροχη θεατρική εμπειρία που θα σας συνοδεύει για καιρό» (Daily Mirror).
Κάτι που αρχίζει σαν μια τολμηρή, στιγμή προς στιγμή, ανάλυση της κοινής εμπειρίας ηθοποιού - θεατών, σύντομα εξελίσσεται à la Moebius σε μια περίπλοκη, ευρεία εξέταση της συλλογικής μας συμπεριφοράς σ’ αυτές τις παράξενες μέρες των αρχών του 21ου αιώνα. Πόσα από αυτά που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι μέρος μιας παράστασης; Σε ποιο βαθμό είναι αληθινά; Πόσο γνήσια είναι η δική μας συμπεριφορά; Μέχρι ποιου σημείου «παίζουμε» τους ρόλους του πολίτη, του επαναστάτη, του εραστή ή του φίλου;
Αυτό το απλό και απέριττο έργο με το να βασίζεται αποκλειστικά σε ένα και μόνο ηθοποιό, που απαγγέλλει υπάκουα λόγια που έχει αποστηθίσει, που εκτελεί απλώς τις σκηνικές οδηγίες του σκηνοθέτη του, φωτίζει με δραματικό τρόπο την κρίση εμπιστοσύνης και ταυτότητας στη σύγχρονη κοινωνία και μας αποκαλύπτει τη μοναδική συνθήκη απ’ όπου μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και κουράγιο: το ότι έχουμε ο ένας τον άλλο.”
Ο Τζον Κλάνσι (John Clancy) είναι σύγχρονος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Είναι συνιδρυτής και μέχρι το 2001 καλλιτεχνικός διευθυντής της Present Company και του Διεθνούς Φριντζ Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης (New York International Fringe Festival), του μεγαλύτερου φεστιβάλ εναλλακτικού θεάτρου στη Βόρεια Αμερική. Με τη γυναίκα του, ηθοποιό Νάνσι Γουόλς (Nancy Walsh) έχουν ιδρύσει την εταιρεία Clancy Productions, έναν οργανισμό θεατρικών παραγωγών στην Νέα Υόρκη, μερικές από τις οποίες έχουν μεταφέρει στο Εδιμβούργο από το 2002 κι έπειτα.
Τα γνωστότερο έργο του είναι το Fatboy, μια μοντέρνα διασκευή του Ubu Roi (ο Υμπύ βασιλιάς) του Alfred Jarry. Άλλα έργα του: Secret Agent Man, Paper Man, Notice of Default and Opportunity to Cure, The Fire Sermon, The Broccoli Incident.
Το έργο του Το Συμβάν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Fringe Festival του Εδιμβούργου, όπου κέρδισε και το πρώτο βραβείο (Scotsman Fringe First 2009). Ο David Calvitto, που ερμήνευε τον ρόλο του ηθοποιού, κέρδισε το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο Fringe Festival της Αδελαΐδας στη νότια Αυστραλία το 2010.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνία, στο τηλέφωνο 2821092395 και στην ιστοσελίδα www.theatrokydonia.gr

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

"Τα μάγια της πεταλούδας"

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ενα ποιητικό δράμα όπου έρωτας και θάνατος γίνονται ένα, αποτελεί το πρώτο θεατρικό έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τα «μάγια της πεταλούδας», που είχε την ευκαιρία να απολαύσει το χανιώτικο κοινό, τις τελευταίες ημέρες, στο θέατρο: «Δημ. Βλησίδης» στο Κουμ Καπί.
Το έργο, που απευθύνεται σε παιδιά μα και μεγάλους, παρουσίασε με επιτυχία, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Μεντέζ και με βοηθό σκηνοθέτη την Ελένη Καλαϊτζή, η νεοϊδρυθείσα ομάδα «Πύραμα» στην παρθενική της εμφάνιση. Ο συνδυασμός υποκριτικής και χορογραφιών, μέσα από την επιτυχημένη σκηνοθεσία των κ. Μεντέζ και Καλαϊτζή, δημιούργησε μια ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα για τους μικρούς και μεγάλους θεατές που παρακολούθησαν την παράσταση.
Πρόκειται, όπως σημείωσε και η ομάδα «Πύραμα» για «μια ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται με πρωταγωνιστές..... έντομα! Πάνε ενάντια στη μοίρα τους, επαναστατούν, γελούν, ερωτεύονται, ζηλεύουν, πονάνε».
Η ιστορία επικεντρώνεται σε ένα χωριό σκαθαριών όπου παρακολουθούμε την προσπάθεια μιας πληγωμένης πεταλούδας να πετάξει κι ενός σκαθαριού να μεταμορφωθεί.
Ολοι οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Αφηγητής στην παράσταση ήταν ο Φώτης Κοτρώτσος, Δόνια Σκαθαρίνα η Νίκη Μπαχαντάκη, Μαυρομάντισσα, η Ιωάννα Παλιουδάκη, Σύλβια - Πυγολαμπίδα 2 η Μαρία Ζαγουράκη, Σκαθαράκος ο Μανώλης Βαρδαλάκης, Σκορπιός ο Φώτης Κοτρώτσος και ο Λουκάς Σαλταφερίδης, Πεταλούδα η Ντία Κοσκινά, Σκαθαρίνα του Αγρού /Δόνια Περηφάνια/ Αγία Σκαθαρίνα / Πυγολαμπίδα 3 η Μαρία Γιατρουδάκη, Μικρή Σκαθαρίνα/ Σκαθαρίνα του Αγρού 2/ Σκαθαρίνα φρουρό η Μαρία Καρούτα  και Πυγολαμπίδα 1 ο Μιχάλης Νταουντάκης.
Πολύ ωραία, επίσης, τα σκηνικά των Λουκά Σαλταφερίδη και της Ηλέκτρας Παπαγιαννάκη καθώς και η ενδυματολογία που επιμελήθηκε η Εφη Μαρουσάκη.
Τα «μάγια της πεταλούδας» αποτελούν ένα ακόμη εξαιρετικό έργο του μεγάλου ποιητή. Και, ο κάθε θεατής μπορεί να βρει στοιχεία του εαυτού του στους χαρακτήρες της παράστασης στην οποία κυριαρχεί η ποίηση.
Και η ομάδα «Πύραμα» που παρουσίασε τα «μάγια της πεταλούδας» έδειξε με την πρώτη της αυτή δουλειά ότι δημιουργήθηκε όχι τυχαία μα για να παραμείνει και να προσφέρει στον πολιτισμό των Χανίων. Με ενδιαφέρον, λοιπόν, θα αναμένουμε και τη συνέχεια.
(Χανιώτικα νέα - 21/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/97438-ta-magia-tis-petaloudas/

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Οικοδομή και Ελληνες μετανάστες

Μια νέα γενιά Ελλήνων μεταναστών φαίνεται ότι δημιουργείται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ολοένα και περισσότεροι Ελληνες, απόφοιτοι Α.Ε.Ι., αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό καθώς στο εσωτερικό αδυνατούν να βρουν δουλειά. Επιπλέον, όπως επισημάνθηκε σε εκδήλωση προχθές στα Χανιά, που διοργάνωσε το Τεχνικό Επιμελητήριο, πτώση της τάξεως του 90% έχει σημειώσει η έκδοση οικοδομικών αδειών στα Χανιά τα τελευταία 4 χρόνια με πολλούς νέους μηχανικούς να ψάχνουν επαγγελματικές ευκαιρίες στο Ντουμπάι ή στο Κατάρ.
Το ζητούμενο, όμως, είναι να αναστραφεί η κατάσταση αυτή. Να δοθούν, κάποτε, κίνητρα για να μπορούν εδώ να μείνουν και να εργαστούν οι Ελληνες επιστήμονες και απόφοιτοι. Να πάψει η Ελλάδα να "πληγώνει" τα παιδιά της.
Γ. ΛΥΒ.
Χανιώτικα νέα - 19/5/2012

Θετική εξέλιξη για το παλιό νοσοκομείο Χανίων

Θετική εξέλιξη η ένταξη του έργου κατεδάφισης του παλιού Νοσοκομείου στο ΕΣΠΑ, όπως είχαν γράψει ήδη από τον περασμένο Μάρτιο τα "Χ.Ν.". Προχθές, σε συνάντηση του δημάρχου Χανίων, Μ. Σκουλάκη, με τον περιφερειάρχη Κρήτης, Στ. Αρναουτάκη, επισημάνθηκε ότι το έργο προβλέπεται να ενταχθεί εντός διμήνου και να δημοπρατηθεί πριν το τέλος του 2012. Ευχής έργον να μην υπάρξουν καθυστερήσεις και μέσα στο 2013 να πάρει "σάρκα και οστά" το Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου που αναμένεται να ανεγερθεί στο ίδιο σημείο.
Γ. ΛΥΒ.
Χανιώτικα νέα - 19/5/2012

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Το μήνυμα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ
Ο δρόμος για τις εκλογές άνοιξε. Και μαζί του άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για να παρασύρει την παγκόσμια οικονομία σε αβέβαιους δρόμους και να επιστρέψει στην Ελλάδα ένα κομμάτι από τη χαμένη αυτοπεποίθησή της στο παγκόσμιο σύμπαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άκουσμα της απόφασης διενέργειας εκλογών προκλήθηκε πανικός στις διεθνείς αγορές και συναγερμός στα Χρηματιστήρια που άρχισαν να… πέφτουν.
Ετσι, αυτή η αδύναμη Ελλάδα έγινε, αίφνης, ισχυρή. Μόνο που ο πανικός αυτός ήταν πρόσκαιρος. Τώρα, οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, αρχίζουν ξανά τις πιέσεις. Και απ’ ό,τι φαίνεται θα τις εντείνουν μέχρι τις κάλπες.
Θα παίξουν με τον φόβο του κόσμου για να καλύψουν και τον δικό τους φόβο. Το τι ενδεχομένως θα υποστούν και οι ίδιες αυτές χώρες, αν η Ελλάδα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τώρα, η Ελλάδα αποκτά τη δική της ευκαιρία να ασκήσει πιέσεις στη διεθνή κοινότητα. Να επιστρέψει τις πιέσεις που θα δεχτεί. Με επιχειρήματα και όχι "τζάμπα μαγκιές". Και, επιτέλους, να κατανοήσουν οι της τρόικας ότι τα μέτρα των μνημονίων διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και μηδενίζουν τις δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας. Ισοπεδώνουν την κοινωνία και στερούν το μέλλον από τους νέους ανθρώπους.
«Δεν φοβάμαι γιατί τα έχω χάσει όλα», μου έλεγε προχθές ένας άνεργος νέος. Στα μάτια του έβλεπες τα μάτια ενός ανθρώπου που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στις μέχρι πριν κυρίαρχες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος.
Και εγώ θυμήθηκα τους στίχους του τραγουδιού: «Δεν έχω τίποτα για να το χάσω, τις αλυσίδες μου τώρα θα σπάσω».
Ωστόσο, η ίδια η κοινωνία έστειλε το δικό της μήνυμα μέσα από την ψήφο της στην τελευταία εκλογική διαδικασία.
Το μήνυμα αυτό επιδέχτηκε πολλές ερμηνείες. Πάντως, έκανε ακόμα και αυτούς που έλεγαν ότι το μνημόνιο δεν γίνεται να αλλάξει για να μην πτωχεύσει η χώρα, να παραδέχονται τώρα ότι είναι εφικτή η επαναδιαπραγμάτευση.
Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να βγει από τις συμπληγάδες που την απειλούν.
Οπως και ο λαός της. Με το βλέμμα σε μια Ευρώπη στην οποία ισότιμα θα πορευτεί τώρα και στο μέλλον. Είναι αυτό εφικτό; Θα το δείξει ο χρόνος και ο ίδιος ο κόσμος. Ο οποίος θα ψηφίσει ή θα αψηφίσει. Για την ώρα, χρειάζεται ψυχραιμία. Τι άλλο;
(Χανιώτικα νέα - 18/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/97271-akrobasies/

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

"Ερείπιο" το Μουσείο Αλιείας στο Κολυμπάρι









Σε Μουσείο της… ντροπής έχει μετατραπεί το Μουσείο Αλιείας στο Κολυμπάρι, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2005 για να… κλείσει εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια και οι εγκαταστάσεις του να γίνονται ένα μοντέρνο… ερείπιο.
Πράγματι, μια επίσκεψη στους χώρους του Μουσείου μας γέμισαν με θλίψη.
Το καράβι που έχει τοποθετηθεί στην είσοδο σε λίγο καιρό θα καλυφθεί από τα αγριόχορτα, ενώ από το κτήριο έχουν αρχίσει να πέφτουν οι σοβάδες.
Εχει μείνει μόνο η ταμπέλα με τις ώρες λειτουργίας να θυμίζει ότι αυτό κάποτε ήταν Μουσείο, που λειτουργούσε και μάλιστα είχε φιλοξενήσει διάφορες εκδηλώσεις.
Κι όμως αυτός ο -όχι μικρός- χώρος που αναφέρεται σε ιστοσελίδες για επισκέπτες της περιοχής, δημιουργήθηκε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, τη φροντίδα της Ανώνυμης Εταιρείας Λαϊκής Βάσης Ανάδειξης του Θαλάσσιου Πλούτου και της Αλιευτικής Παράδοσης, της οποίας μέτοχοι ήταν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων, ο Δήμος Κολυμπαρίου, η Ενωση Γεωργικών Συνεταιρισμών και ιδιώτες.
Στη συλλογή υπήρχαν ομοιώματα από αλιευτικά σκάφη, εργαλεία κατασκευής σκαφών, όργανα, υδρόβιοι οργανισμοί κ.ά., ενώ θα εξελισσόταν συνεχώς με καινοτομίες που σκοπό είχαν την ενημέρωση του επισκέπτη.
Στις 25 Ιουλίου 2011 είχε δημοσιευτεί στα 'Χανιώτικα νέα' ένα ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο διέξοδο στο ζήτημα του Μουσείου ζητούσε ο Δήμος Πλατανιά με σκοπό να το λειτουργήσει μέσα στον Αύγουστο του περασμένου χρόνου.
Τότε, ο δήμαρχος Πλατανιά είχε δηλώσει ότι «έχουμε προχωρήσει στην αποκατάσταση του χώρου εξωτερικά του Μουσείου, του χώρου στάθμευσης, του μικρού θεάτρου. Επίσης καθαρίστηκε και ο χώρος των εκθεμάτων και μένει ένα καλό βάψιμο. Ελπίζω ότι στα τέλη Αυγούστου θα μπορέσουμε να το λειτουργήσουμε. Μέχρι τότε όμως διερευνούμε τη δυνατότητα να το λειτουργήσουμε έστω προσωρινά στα τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου εφόσον κάνουμε τη γιορτή αλιείας στο Κολυμπάρι». Ωστόσο, το Μουσείο δεν λειτούργησε. Γιατί; Πού σκάλωσε; Ποιος φέρει την ευθύνη;
Κι όμως, το άνοιγμα του Μουσείου, το οποίο διαθέτει και θεατράκι για τη διοργάνωση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, θα τονώσει τον τουρισμό της περιοχής δεδομένου μάλιστα ότι ακριβώς δίπλα από τις εγκαταστάσεις του ανεγέρθηκε και λειτουργεί ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Δυτικής Κρήτης.
Στο κάτω - κάτω δαπανήθηκαν όχι λίγα χρήματα για τη δημιουργία του Μουσείου. Είναι, συνεπώς, ανεπίτρεπτο να παραμένει κλειστό. Ιδού λοιπόν ένα σημαντικό στοίχημα για τον Δήμο Πλατανιά και όποιον άλλον αρμόδιο.
Τι μένει για να λειτουργήσει, επιτέλους, το Μουσείο Αλιείας; Στην πράξη και όχι στα λόγια!
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 12/5/2012)
Link: http://www.haniotika-nea.gr/96772-mouseio-ntropis/

Φωτογραφικό φεστιβάλ από τη "Φωτοσκίαση"

Η "Φωτοσκίαση", η φωτογραφική ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης, επιστρέφει δυναμικά στα φωτογραφικά δρώμενα της πόλης των Χανίων και ανακοινώνει τη διοργάνωση του φωτογραφικού φεστιβάλ "Φωτοσκιάσεις 2012". Οπως κάθε χρονιά, η "Φωτοσκίαση" διοργανώνει την ετήσια έκθεση των μελών της. Οπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση «φέτος, αποφασίσαμε να μην αφήσουμε την οικονομική κρίση να σημάνει και κρίση σε ότι αγαπάμε και θα προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα διοργανώνοντας ένα φεστιβάλ φωτογραφίας. Το θέμα του φεστιβάλ είναι "Ας Γνωριστούμε!" και ελπίζουμε να αποτελέσει την αρχή για ακόμα περισσότερα φωτογραφικά γεγονότα στο μέλλον. Από 13 έως 19 Μαΐου στο Νεώριο του Μόρο (Ιστιοπλοϊκός Ομιλος), το φωτογραφικό και όχι μόνο κοινό των Χανίων, θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει εμάς, τη "Φωτοσκίαση", αλλά και φωτογραφικές ομάδες από τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο, μαζί με διακεκριμένους φωτογράφους του τόπου μας». Πιο συγκεκριμένα:
13 - 19 Μαΐου: έκθεση φωτογραφίας "Φωτοσκίασης" (εγκαίνια έκθεσης 13 Μαΐου).
Δευτέρα 14 Μαΐου: παρουσίαση των φωτογράφων Γιώργου Αναστασάκη και Γιάννη Κουκουράκη.
Τρίτη 15 Μαΐου: παρουσίαση της Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων (ΛΕΦΚΙ).
Τετάρτη 16 Μαΐου: παρουσίαση της φωτογράφου Stella Johnson και της φωτογραφικής ομάδας 23.
Πέμπτη 17 Μαΐου: παρουσίαση του φωτογράφου Χαράλαμπου Κυδωνάκη και της Φωτογραφικής Ομάδας Φοιτητών Ρεθύμνου.
Παρασκευή 18 Μαΐου: παρουσίαση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας Κρήτης (ΕΦΕΚ).
Σάββατο 19 Μαΐου: παρουσίαση της Φωτογραφικής Ομάδας Πανεπιστημίου Κρήτης (ΦΟΠΚ).
Ολες οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο Νεώριο του Μόρο, την ίδια ώρα - 8 μ.μ.
Η "Φωτοσκίαση", σε συνεργασία με τον Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς και εν όψει της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του Δρυμού, ανακοινώνει την έναρξη του Διαγωνισμού Φωτογραφίας με θέμα "Λευκά Ορη". Ο διαγωνισμός είναι ανοικτός σε όλους και οι φωτογραφίες που θα διακριθούν θα εκτεθούν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς. Περισσότερες πληροφορίες για τον διαγωνισμό θα γίνουν γνωστές τις προσεχείς ημέρες και θα αναρτηθούν στο site http://fotoskiasiblog.blogspot.com

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Η χώρα και οι νέοι

Ακούμε για τη διάσωση της χώρας από τα κόμματα, αλλά όχι και για τη νεολαία της. Για τις γενιές του σήμερα και του αύριο που μεγαλώνουν σε ένα αβέβαιο περιβάλλον. Για τη γενιά όχι πια των 600 ή 700 ευρώ, αλλά των… 400. Που δικαιολογημένα είναι οργισμένη με την πολιτική και τους πολιτικούς, ειδικά των κυβερνήσεων που γνώρισε. Ποιος θα αφουγκραστεί τα νέα παιδιά; Ποιος, επιτέλους, δεν θα τους δώσει απλώς ελπίδες, αλλά θα επικεντρωθεί στα προβλήματά τους. Ποιος, όταν ένας στους δύο νέους βρίσκεται αυτή τη στιγμή αντιμέτωπος με τον εφιάλτη της ανεργίας; Ομως, οι νέοι άνθρωποι είναι το μέλλον αυτής της χώρας. Και μια χώρα που "πληγώνει" τα παιδιά της, υπογράφει μοιραία τον θάνατό της.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 11/5/2012)

«Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι»

Θραύση κάνει τις τελευταίες ημέρες στο Διαδίκτυο ένα εξαιρετικό κείμενο του σπουδαίου συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι που δημοσιεύτηκε πριν είκοσι χρόνια και είναι πλέον διαχρονικό. «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι», τιτλοφορείται.
Και επειδή, τελευταίως, πολλά λέγονται και γράφονται για τον «νεοναζισμό» στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη, γίνεται πάλι επίκαιρο.
Ο Μάνος Χατζιδάκις το είχε γράψει τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του και είχε δημοσιευτεί στο πρόγραμμα αντιναζιστικής συναυλίας που είχε δώσει η Ορχήστρα των Χρωμάτων με έργα Βάιλ, Λιστ και Μπάρτον καθώς και στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία".
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση - εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Ομως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής», έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις, ανάμεσα σε άλλα πολλά και ενδιαφέροντα για να καταλήξει:
«Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος».
Επίκαιρος και πάντα ελεύθερος ο λόγος του Μ. Χατζιδάκι.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 11/5/2012)
Ολο το κείμενο εδώ: http://tvxs.gr/news/politismos/manos-xatzidakis-o-neonazismos-den-einai-oi-alloi
Η εδώ: http://fvasileiou.wordpress.com/2011/07/26/hadjidakis_neonazis/

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Πιστοποιήθηκε η πρώτη επιχείρηση με το "Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας"

Πιστοποιήθηκε η πρώτη επιχείρηση εστίασης στο νησί με το "Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας της Περιφέρειας Κρήτης".
Οπως ανακοίνωσε χθες η Περιφέρεια Κρήτης, πρόκειται για την επιχείρηση "Παραδοσιακό Γαστρονομικό Κέντρο Κρητικής Διατροφής - ΝΤΟΥΝΙΑΣ" που λειτουργεί στη Δρακόνα του τ. Δήμου Κεραμειών, στα Χανιά, ιδιοκτησίας Στέλιου Τριλυράκη.
«Η πρωτοβουλία της Περιφέρειας Κρήτης, από την οποία δημιουργήθηκε το 'Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας' στοχεύει στην προστασία και ανάδειξη της Κρητικής Διατροφής και απονέμεται σε εστιατόρια που προσφέρουν Κρητική Κουζίνα και χρησιμοποιούν αποκλειστικά παρθένο κρητικό ελαιόλαδο και τοπικά προϊόντα. Με την πρωτοβουλία μας αυτή επιχειρούμε να ενισχύσουμε τον πρωτογενή μας τομέα, το τουριστικό μας προϊόν και κατ’ επέκταση την τοπική μας οικονομία», ανέφερε η αρμόδια αντιπεριφερειάρχης Κρήτης Θεανώ Βρέντζου - Σκορδαλάκη.
Η προσπάθεια για ενιαίο και μοναδικό σήμα, στοχεύει στην καθιέρωση του Σήματος Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας, ως κομμάτι του Brand name 'Κρήτη' της Περιφέρειας Κρήτης και καλεί τους επιχειρηματίες αλλά και καταναλωτές του νησιού, να συμμετέχουν στο Δίκτυο, δημιουργώντας ένα ισχυρό ανταγωνιστικό  πλεονέκτημα στον χώρο της εστίασης, με στόχο μεταξύ άλλων την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας αλλά και του τουριστικού μας προϊόντος.
Το ενδιαφέρον που καταγράφεται για πιστοποίηση με το 'Σήμα Ποιότητας Κρητικής Κουζίνας της Περιφέρειας Κρήτης' είναι υψηλό από τις επιχειρήσεις εστίασης της Κρήτης και αρκετές βρίσκονται ήδη στη διαδικασία αξιολόγησης σε σχέση με τις νέες ισχύουσες Προδιαγραφές Πιστοποίησης. Η Περιφέρεια Κρήτης μαζί με το Κρητικό Σύμφωνο Ποιότητας προγραμματίζει ενημερωτικές ημερίδες σε όλο το νησί για τα οφέλη και τη διαδικασία απόκτησης του σήματος. Μάλιστα σύμφωνα με τον προγραμματισμό η πρώτη ενημερωτική ημερίδα πρόκειται να γίνει την Τρίτη 22 Μάιου στο Επιμελητήριο Ηρακλείου.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την πιστοποίηση, τα πιστοποιημένα εστιατόρια και τις εκδηλώσεις, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το "Κρητικό Σύμφωνο Ποιότητας" τηλεφωνικά στο 28310 51401, ηλεκτρονικά στο symfono_gram@nar.gr ή μέσω της ιστοσελίδας www.cretan-nutrition.gr.
(Αναδημοσίευση από Χανιώτικα νέα - 10/5/2012)

Αλλαγή πορείας;

Τα αποτελέσματα των εκλογών φαίνεται να διαμορφώνουν ένα νέο κλίμα πανευρωπαϊκά προς την Ελλάδα. Οπως χαρακτηριστικά μετέδωσαν χθες το βράδυ ειδησεογραφικά πρακτορεία και site, ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας (SPD), Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, κατηγόρησε την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ ότι είναι υπεύθυνη για την ενίσχυση ακραίων κομμάτων στην Ελλάδα. Σε συνέντευξή του, που δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Die Zeit", ο Γκάμπριελ υποστήριξε ότι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι εμφανές στις ελληνικές εκλογές. «Τα κόμματα της ακροδεξιάς και οι εχθροί της Ευρώπης μπαίνουν στο ελληνικό Κοινοβούλιο», παρατήρησε.
«Η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σαρκοζί μέχρι τώρα ακολουθούσαν τον λάθος δρόμο», συνέχισε ο Γκάμπριελ, σημειώνοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχει η απειλή «κοινωνικού χάους».
Ο ηγέτης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών είπε ότι ελπίζει η Ευρώπη να στηρίξει τα αναπτυξιακά μέτρα που ζητά ο εκλεγμένος πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. Προέβλεψε μάλιστα μια «αλλαγή πορείας στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί η κυρία Μέρκελ».
Αμήν.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 10/5/2012)

Ωρες ευθύνης

«Ενας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ενας πολιτικός τις επόμενες γενιές».
Αρθουρ Κλαρκ
(Βρετανός συγγραφέας επιστ. Φαντασίας, 1917 - 2008)


Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών ανέδειξε το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο θυμωμένο από τη στάση των δύο μεγάλων κομμάτων προτίμησε να μη τους δώσει αυτοδυναμία, αλλά να ψηφίσει άλλα κόμματα, κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στα Χανιά και δεύτερη πανελλαδικά. Διόλου ευκαταφρόνητο ήταν, όμως, και το ποσοστό των πολιτών που επέλεξαν την αποχή.  Τόσο στον Νομό Χανίων όσο και σε ολόκληρη την επικράτεια το 35% περίπου του εκλογικού σώματος δεν προσήλθε να ψηφίσει.
Το σίγουρο είναι ότι οι εκλογές αυτές ήταν ιστορικές. Σηματοδότησαν το τέλος του δικομματισμού και άνοιξαν τον δρόμο που ήδη έχουν ακολουθήσει άλλες χώρες της Ευρώπης για κυβερνήσεις συνεργασίας. Ας μη ξεχνάμε ότι στο Βέλγιο σχηματίστηκε τον Δεκέμβριο του 2011 κυβέρνηση μετά από 541 ημέρες με τη συμφωνία έξι κομμάτων για τη διανομή των υπουργικών χαρτοφυλακίων.
Στην Ελλάδα, οι πολίτες με την ψήφο τους ή την αποχή τους έστειλαν πολλαπλά μηνύματα.
Τώρα, ανοίγεται μια νέα ευκαιρία για τις πολιτικές δυνάμεις να σταθούν πλάι στην κοινωνία. Σε βάση ειλικρινή. Και μαζί, στο πλαίσιο βέβαια των ευρωπαϊκών θεσμών, να προσπαθήσουν να επαναδιαπραγματευτούν το μνημόνιο, για να υπερασπιστούν τα εργασιακά δικαιώματα και, στον βαθμό που μπορούν, να επανακτήσουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που οδηγούν στην εξαθλίωση μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Για το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Για να γίνει, επιτέλους, η Ελλάδα ένα σοβαρό κράτος. Για να αποκατασταθούν αδικίες των τελευταίων χρόνων, να στηριχτούν οι άνεργοι και οι άνθρωποι χωρίς στέγη και να αυξηθεί η απασχόληση. Για την αντιμετώπιση της διαφθοράς που, όπως αποκαλύπτεται, αποτελεί "καρκίνωμα" στον δημόσιο τομέα.
Απαιτείται, όμως, πολιτική βούληση και ενδιαφέρον για τη χώρα και τους κατοίκους της.
Με γνώμονα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας και όχι την καταστροφή της.
Είναι αυτό εφικτό; Τώρα διανύουμε τις μέρες και τις ώρες της ευθύνης.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 10/5/2012)

Ο Γιώργος Σταθάκης

Τον γνωρίσαμε ως καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας και αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τώρα, για πρώτη φορά, αποκτά την ιδιότητα του βουλευτή. Πρόκειται για τον Γιώργο Σταθάκη ο οποίος εξελέγη με τον ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά. Ο ίδιος σε συνέντευξη που μας είχε δώσει τον Οκτώβριο του 2011 για τα οικονομικά της χώρας, είχε πει ότι «το «κούρεμα» του ιδιωτικού αποκλειστικά χρέους έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις και μικρές θετικές» και, πάντως, «δεν κάνει το χρέος βιώσιμο», ενώ στην ερώτηση για το αν συμφωνεί με την άποψη επιστροφής στη δραχμή, είχε απαντήσει:
«Η επιστροφή στη δραχμή είναι μια παρακινδυνευμένη επιλογή για μία χώρα που έχει μεγάλο εμπορικό έλλειμμα και στηρίζεται σε συναλλαγματικούς πόρους για την κάλυψή του, όπως είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία. Οι συναλλαγματικοί πόροι απαιτούν σταθερό και ισχυρό νόμισμα. Αντίθετα, είναι επιλογή για χώρες με πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο».
Σε παρόμοιο ύφος, ο ίδιος δήλωσε προχθές ότι «οι πολίτες μας ψήφισαν προκειμένου να στηρίξουμε την κεντρική μας ιδέα, η οποία είναι ότι μπορούμε να απαλλαγούμε από το μνημόνιο και να εφαρμόσουμε μια διαφορετική οικονομική πολιτική χωρίς να διαταραχθεί ο ευρωπαϊκός χαρακτήρας της Ελλάδας, εντός του ευρώ και της Ε.Ε.».
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 9/5/2012)

Μεσαία τάξη και μεσαίος χώρος

Η  ακόλουθη ατάκα από το προφίλ συναδέλφου στο Facebook "έγραψε":
«Εκείνοι που κατέστρεψαν τη μεσαία τάξη αναρωτιούνται για ποιον λόγο καταστράφηκε ο μεσαίος χώρος».
Για την αντιγραφή Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 9/5/2012)

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Περισυλλογή

O λαός εμίλησε. Και, ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, όπως και από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ευκαιρία, όμως, τώρα, για περισυλλογή και ψυχραιμία. Τόσο σε μεγάλους όσο και στους μικρούς της πολιτικής. Και για αναθεώρηση. Για το καλό του τόπου και της κοινωνίας μας…
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 9/5/2012)

Ο εθνικός δρυμός της Σαμαριάς

Ανοιξε την Πρωτομαγιά ο Εθνικός Δρυμός της Σαμαριάς σε όλο το μήκος της διαδρομής. Μόνο που παραμένει χωρίς αγροτικό γιατρό και με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό.  Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη χρονιά που παρατηρούνται τέτοιου είδους προβλήματα. Απλώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οπως επισημάνθηκε σε σύσκεψη στην Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, για τους δύο επόμενους μήνες, το Φαράγγι θα λειτουργήσει με το ελάχιστο μόνιμο προσωπικό που διαθέτουν το Δασαρχείο και ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού, με την προσδοκία ότι μέσα σε αυτό το διάστημα θα λυθεί το θέμα του έκτακτου προσωπικού. Διαφορετικά, υπό αυτές τις συνθήκες το Φαράγγι δεν θα μπορεί να λειτουργήσει για τους μήνες που δέχεται τον κύριο όγκο επισκεπτών, δηλαδή τον Ιούλιο και Αύγουστο. Ας ελπίσουμε να μην το δούμε και αυτό.
Γ. ΛΥΒ.
(Χανιώτικα νέα - 9/5/2012)

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Βουλευτικές εκλογές Μαίου 2012 στο Νομό Χανίων

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΑΙΟΥ 2012: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΟ 100% ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα σε 325 από τα 325 (100%) εκλογικά τμήματα του νομού Χανίων ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτος με 15.614 ψήφους ή ποσοστό 17,19% και βγάζει ένα βουλευτή: τον Γιώργο Σταθάκη.
Το ΠΑΣΟΚ ήρθε δεύτερο με 12.649 ψήφους ή ποσοστό 13,93% αλλά δεν βγάζει βουλευτή.
Η Δημοκρατική Συμμαχία ήρθε τρίτη με 12.169 ψήφους ή ποσοστό 13,40% αλλά δεν βγάζει βουλευτή αφού με βάση το πανελλήνιο ποσοστό δεν μπαίνει στη Βουλή.
Το κόμμα των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" ήρθε τέταρτο με 9.019 ψήφους ή ποσοστό 9,93% αλλά δεν βγάζει βουλευτή.
Η ΝΔ ήρθε πέμπτη με 7.663 ψήφους ή ποσοστό 8,44% και βγάζει τρεις βουλευτές: Μανούσο Βολουδάκη, Κυριάκο Βιρβιδάκη και Κώστα Γύπαρη.
Το ΚΚΕ ήρθε έκτο με 6.782 ψήφους ή ποσοστό 7,47% και η Δημοκρατική Αριστερά έβδομη με 6.184 ψήφους ή ποσοστό 6,81%.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της Περιφέρειας Κρήτης: http://www.crete-ekloges.gr/nom_results.jsp?eklogesID=13&nomosID=1 στο 100% των εκλογικών τμημάτων της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων σε σύνολο 142.392 εγγεγραμμένων, ψήφισαν 92.849, άκυρα - λευκά 2.022, έγκυρα 90.827 και έλαβαν:
-ΣΥΡΙΖΑ: 15.614 ψήφοι (17,19%).
-ΠΑΣΟΚ: 12.649 ψήφοι (13,93%).
-Δημοκρατική Συμμαχία ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: 12.169 ψήφοι (13,40%).
-ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: 9.019 ψήφοι (9,93%).
-ΝΔ: 7.663 ψήφοι (8,44%).
-ΚΚΕ: 6.782 ψήφοι (7,47%).
-Δημοκρατική Αριστερά: 6.184 ψήφοι (6,81%).
-ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 4.459 ψήφοι (4,91%).
-ΛΑΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 3.891 ψήφοι (4,28%).
-ΛΑΟΣ: 2.505 ψήφοι (2,76%).
-ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 1.495 ψήφοι (1,65%).
-Δημιουργία, ξανά!: 1.341 ψήφοι (1,48%).
-ΟΧΙ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ): 1.328 ψήφοι (1,46%).
-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ: 1.131 ψήφοι (1,25%).
-ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ: 829 ψήφοι (0,91%).
-Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία: 785 ψήφοι (0,86%).
-Κόμμα Πειρατών Ελλάδας: 723 ψήφοι (0,80%).
-Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας: 694 ψήφοι (0,76%).
-ΚΚΕ (μ-λ) - Μ-Λ ΚΚΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: 635 ψήφοι (0,70%).
-ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ: 350 ψήφοι (0,39%).
-ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ: 291 ψήφοι (0,32%).
-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΣΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ: 156 ψήφοι (0,17%).
-ΕΕΚ ΤΡΟΤΣΚΙΤΣΕΣ - ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ: 77 ψήφοι (0,08%).
-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ Ο.Κ.Δ.Ε.: 37 ψήφοι (0,04%).
-ΟΑΚΚΕ - Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ: 20 ψήφοι (0,02%).
-Ανεξάρτητοι, Μεμονωμένοι: 0
-Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος ΠΑ.Ε.Κ.Ε.: 0
-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: 0
-Κ.Ε.ΑΝ. ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.: 0
-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΑΝ.ΚΙ.: 0
-Αξιοπρέπεια: 0
-Δημοσθένης Βεργής ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ: 0.
ΣΤΑΥΡΟΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ ΣΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: http://www.crete-ekloges.gr/nom_yporesults.jsp?eklogesID=13&nomosID=1